เรามีพี่น้อง 3 คน เราเป็นน้องสุดท้อง พี่ชายคนโตเราอยู่ ปี 2 พี่สาวคนกลางอยู่ ม6 ส่วนเรา ม3 เรากับพี่ทะเลาะกันบ่อยมาก ไม่ว่าจะเป็นพี่ ผญ หรือ พี่ ผช คือเราอ่ะว่าเรามปมตั้งแต่เด็กๆแล้ว คือเราหน้าเหมือนพ่อ พี่เราอีกสองคนหน้าเหมือนแม่ พี่เราชอบแกล้งเราว่าเราเป็นเด็กที่เก็บมาเลี้ยง ไม่ใช่ลูกพ่อกับแม่ เราเลยคิดมาก พี่เราสองคนนี้บางทีเหมือนจะรักเรา บางทีเหมือนจะไม่ชอบเรา เราอยากหน้าเหมือนแม่บ้าง เผื่อพี่เราจะรักเราบ้าง TT เราน้อยใจอยู่บ่อยๆ แต่พ่อรักเรามาก เพราะว่าเราใช้ง่าย ไม่เหมือนพี่ทั้งสองคน ส่วนแม่รักลูกเท่ากันหมด  เรื่องมีอยู่ว่าพี่คนโตกับคนกลางสนิทกันมาก ส่วนเราทะเลาะกับพี่บ่อยมาก บางทีมันก็เป็นเรื่องไร้สาระ ต่างคนต่างไม่ยอม เวลาเราเดินด้วยกันสามคน เรารู้สึกเป็นส่วนเกินเสมอ เวลาพี่ผชจะไปไหนก็ชอบชวนพี่คนกลางไป พอพี่คนกลางไม่ไป เราก็บอกเราไปแทนก็ได้ พี่คนโตบอกว่าถ้าเราไป พี่คนโตไม่ไป  เหมือนตอนนั้นดึกมาก พี่เราสองคนลงมาหาไรกิน เราลงมาด้วย พี่เรากินไก่ตุ๋น เราน้ะขอแค่กินน้ำอ่ะ แค่ชิมอ่ะยังไม่ให้ พอพี่คนกลางขอแล้วให้กิน เราเลยขึ้นห้องไปร้องไห้อยู่คนเดียว  เหมือนเวลาเราจะพูดอะไร พี่เราจะคิดว่าเราคิดแง่ลบเสมอ เราไม่เคยดีในสายตาพี่ ผช เลย  เหมือนเราชวนพี่ ผช ไปเล่นบาสมันก็ไม่ไป ทั้งที่มันชอบ แต่พอพี่ ผญ ชวนไปมันไป เราแบบเสียใจมากอ่ะ เหมือนเราเป็นส่วนเกิน เราพูดอะไรก็ผิดไปหมด เราขอเล่นโทรศัพท์ก็ไม่เคยให้เล่นทีพี่ ผญขอให้ ขนาดรหัสเครื่องเราก็ไม่รู้ ผญ รู้ คือแบบเราอึดอัด เราก็ไม่รู้เราต้องทำยังไง  เราโดนพี่แกล้งสารพัด  พี่เราด่าเราว่าเราชอบฟ้อง แต่เราว่าบางเรื่องมันก็ไม่ไหวจริงๆ ชอบบิดมือบิดแขนเรา เราเจ็บเหมือนกัน ชอบต่อย ชอบเตะ เราแบบสู้ไม่ได้ สุดท้ายต้องพึ่งแม่  ที่จริงเรื่องหนักกว่านี้มีเยอะแยะ แต่เราไม่อยากพิมพ์แล้ว พิมพ์ไปก็ร้องไป เราก็ไม่อยากทำแบบนี้ แต่ดูเหมือนพี่เราจะเกลียดเรามาก เราไม่รู้จะทำยังไง บางทีก็ไม่อยากอยู่บนโลกนี้แล้ว  แต่ชีวิตมันก็ต้องสู้ อุปสรรคเยอะไปหน่อย