ทำไม? ไม่รักพ่อ,แม่ = เลว ??

ขอออกตัวก่อนนะครับ  คือผมไม่ได้มีปัญหาอะไรกับครอบครัว  รักกันดี ไม่มีปัญหา เป็นครอบครัวธรรมดาๆ  แล้วก็ไม่ได้มีเจตนาจะสร้างความแตกแยกในสถาบันครอบครัวของประเทศไทยนะครับ  

           เนื้อหาค่อนข้างละเอียดอ่อนสำหรับสังคมไทย ไม่เหมาะสำหรับคนที่มีวิจารณญาณเท่าหางกบ  หัวโบราณเกินไป และ หัวสมัยใหม่แบบสุดโต่ง

           เข้าเรื่องๆ ผมมองว่า  เวลาที่มีกีฬาสีภายในครอบครัวเนี่ย  เมื่อข่าวมันแพร่ออกไป ฝ่ายที่ผิดมักจะเป็นเด็กเสมอ  โอเค ครอบครัวส่วนใหญ่มีความสุขดี ผมรู้ ผมไม่ได้เหมารวมทั้งหมด  ผมหมายถึงในบางเวลาที่มันเกิดเรื่องทำนองนี้  แล้วเราไม่มีข้อมูลอะไรเนี่ย  เด็กจะถูกโทษก่อนตลอด

           คือไอ้ความคิดที่ว่า  เด็กทุกคนที่เกิดมา ไม่ว่าพ่อแม่จะเป็นคนยังไงก็ต้องรักเนี่ย  ผมก็เข้าใจนะครับ แล้วก็เห็นด้วยอยู่  แต่ว่าถ้าไม่รักเนี่ย  จำเป็นต้องเลวในสายตาคนอื่นหรือเปล่า??

           ผมว่าเด็กทุกคนมีสิทธิที่จะเลือกนะครับ  ว่าจะรักใคร  จะรักหรือไม่รักพ่อแม่ก็ได้

           ความจริงมันไม่ใช่ หน้าที่ ของเด็กหรอกที่จะต้องรักพ่อแม่ (แนวคิดนี้ผมว่าในสมัยนี้มันเพี้ยนมากๆ)  ความรักมันต้องช่วยกันสร้าง  อย่าโยนภาระไปให้เด็กตาดำๆ ว่าต้องรักผู้ให้กำเนิด แต่ไม่เคยจะดูดำดูดีอะไร  แล้วพอเด็กมันไม่รัก ก็ไปด่ามันอีก  ไม่คิดว่ามันออกจะเห็นแก่ตัวไปหน่อยหรือครับ?

           ความรักในครอบครัว ไม่ใช่หน้าที่ของใครคนใดคนหนึ่ง  ถ้าเกิดไม่สนใจกัน  ความผูกพันธ์ไม่เกิด  แล้วไม่รักกัน  ก็โทษเด็กไม่ได้นะครับ

          โอเค เรื่องในครอบครัวจบไป  มาที่บุคคลที่สามกันบ้าง  มีสำนวนหนึ่ง  ผมจำไม่ได้แล้วว่าไปเจอที่ไหน จำไว้นะครับ เค้าบอกว่า  "คำนำไม่ได้อธิบายนิยายทั้งเรื่อง"   คนที่อ่านถึงตรงนี้คงเข้าใจกันหมดแล้วแหละ   ขอบคุณที่อ่านครับ ^^
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 17
ผมเป็นทั้งลูก แล้วก็มาเป็นพ่อคน

ตอนเป็นลูก ผมก็รักพ่อแม่ผมมาก เพราะท่านก็รักผม
ตอนเป็นพ่อ ผมก็รักลูกผมมาก และลูกก็รักผม   นั่นแหละสิ่งที่ควรจะเป็นตามเหตุผล

ผมเป็นพ่อ ถ้าผมเป็นพ่อที่เลว ผมก็ไม่หวังหรอกว่าลูกจะมารักผม
หรือให้ความเคารพ เขามีสิทธิชีเหน้าด่าผมได้ เพราะผมเลว

ส่วนตัวผม กับลูก ผมจะพูดเสมอว่า ความเป็นพ่อลูก วางไว้บนหิ้ง
เราไม่เอามาเกี่ยว เพราะเราจะเป็น บัดดี้ กันตลอดชีวิต

ความเป็นพ่อกับลูก ไม่เอามาเกี่ยว เราใช้ความสัมพันธ์ที่เราปฏิบัติ ต่อกันเป็นพื้นฐาน
ผมไม่คิดว่าผมเป็นพ่อ ผมมีบุญคุณกับลูก มันเป็นเรื่องที่เขาคิดเอง
เพราะผมให้เขาเกิดมา เพราะผมต้องการมีลูก โดยผมไม่ได้ถามเขา ว่าอยากเกิดมาไหม
ดังนั้นเป็นหน้าที่ ที่ผมจะต้องดูแล สร้างเขาขึ้นมา ให้อยู่ในสังคมได้ อย่างมีความสุข

ผมอาจรู้สึกไม่เหมือนชาวบ้านเขา ลูกให้อะไรกับชีวิตผมมากมาย
สังคม สิ่งแวดล้อมต่างๆ มันเปลี่ยนแปลงไป
ทำให้คนเราเห็นแก่ตัวเองกันมากขึ้น ไม่ว่าพ่อ แม่ หรือลูก
ทุกอย่างอยู่ที่ตัวเองแหละ ว่าจะเลือกคิดอย่างไร

ใครที่โดนพ่อแม่รังแกฉัน ก็จำไว้ เวลามีลูกก็อย่าไปทำกับเขา เหมือนที่ตัวเองโดนมา

สรุป สังคมจะว่าอย่างไร  ผมไม่สนใจหรอก
แต่รัก ไม่รัก หรือเกลียด อยู่ที่การก็ทำ ความเป็น พ่อแม่ลูก ไม่เกี่ยว
แสดงความคิดเห็น
อ่านกระทู้อื่นที่พูดคุยเกี่ยวกับ  ครอบครัว ปัญหาครอบครัว ปัญหาสังคม ประเทศไทย
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่