ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ น้องเมย์พยายามเข้าใจเหล่าป้า ๆ ทั้งหลายที่เขม่นบอม ธนินเรื่องน้องโฟกัสค่ะ ซึ่ง assume ว่าป้า ๆ เหล่านี้ส่วนใหญ่คงต้องผ่านประสบการณ์โดนผู้ชายทิ้ง หรือมีชู้มาแล้ว เลยต้องมาคอยจับผิดบอมธนินทุกย่างก้าว จากที่น้องเมย์เริ่มดูละครเรื่องคิวบิก (ปกติน้องเมย์ชอบซีรี่ย์ญี่ปุ่นกับฝรั่งมากกว่าค่ะ ละครไทยดูแล้วเสียเวลา ไม่ประเทืองปัญญา ปราศจากความสมจริง ดูแล้วรู้สึกเหมือนมีเขางอก) บอม ธนินก็ถือว่าเป็นคนที่แสดงแย่คนหนึ่ง บทพูดแข็ง ๆ ที่ไม่มีมนุษย์หน้าไหนใในโลกเขาพูดกัน หรือว่าทำอะไรประหลาด ๆ ไม่สมเหตุสมผล หน้าตาไม่มีอารมณ์ไม่มี feeling

แต่น้องเมย์คิดว่ามันก็ไม่เห็นต่างจากนักแสดงไทยคนอื่น ๆ ทั่วไปตรงไหนเลยนี่คะ มาตรฐานทั่วไปนักแสดงไทยมันก็ห่วยแบบนี้อยู่แล้วไม่ใช่หรอคะ น้องเมย์คิดว่าที่ บอม ธนิน โดนจับผิดแล้วจับผิดอีกเนี่ย มันไม่เกี่ยวกับการแสดงแล้วหละค่ะ แต่มันเป็นความหมั่นไส้ล้วน ๆ ซึ่งเป็นความปกติของสังคมไทยที่ชอบล่าแม่มดค่ะ ใครทำอะไรไม่ถูกใจขึ้นมาอย่าหวังจะผุดได้เกิด ต้องตามขุดไปถึงโคตรเหง้า ลากตัวมาฟาดด้วยเก้าอี้รัว ๆ แล้วเสียบประจาน ทุกคนก็มาหัวเราะสมน้ำหน้ากันด้วยความสะใจ โดยไม่เอะใจเลยว่าเขาก็เป็นคน ๆ หนึ่งที่สามารถผิดพลาดได้ น้องเมย์รู้สึกเศร้ามากที่กระบวนการอย่างนี้มันก็หมุนซ้ำไปซ้ำมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า และบอมธนินคงไม่ใช่คนสุดท้ายค่ะ ที่ถูกป้า ๆ บรอนโตซอรัสในห้องนี้เสียบประจาน

สุดท้ายน้องเมย์ขอฝากภาพนี้ให้ดูค่ะ สิ่งที่น่ากลัวภาพนี้ไม่ใช่คนที่ถูกแขวนคอ หรือคนที่ฟาดเก้าอี้นะคะ แต่เป็นคนดูที่อยู่รอบ ๆ ต่างยิ้มแย้มด้วยความสุข รูปนี้เกิดที่ประเทศไทยค่ะ และคงจะเกิดเรื่อย ๆ ไม่มีวันจบ