ที่บ้านเราพ่อแม่เลิกกันตั้งแต่เรา3ขวบ เราโตมากับพ่อและแม่เลี้ยง แม่เลี้ยงก้อมักคอยกีดกันไม่ให้พ่อกอดเราหรือให้เงินเรา ตอนเด็กๆเราก้อถูกพ่อตบตีและคิดว่าชีวิตนี้จะไม่ยอมเจอแบบนี้อีก จะทำงานเลี้ยงตัวเองแต่งงานกับคนดีๆสักคน พอเราเข้ามหาลัยพ่อก้อไม่มีเงินจึงส่งเรามาอยู่กับแม่ แต่เราไม่สนิทกับแม่ มักมีปัญาว่าคุยกันได้ไม่นาน เรามักจะมองว่าเค้าจุกจิก งก ชอบพูดซ้ำไปซ้ำมา และความคิดในการแก้ปัญหาไม่เก่ง พูดง่ายๆก้อคือเราไม่เชื่อถือไม่ไว้ใจแม่ไม่เคยปรึกษาอะไร ทำให้เรารุ้สึกเหมือนอยู่ตัวคนเดียวมาตลอดมีปัญหาก้อไม่รุ้จะปรึกษาคัย  ปรึกษาเพื่อนเพื่อนก้อฟังบ้างช่วยคิดบ้างแต่ส่วนใหญ่เพื่อนก้อจะมีแฟนแล้วคุยได้ไม่นานต้องรีบไป หรือบางคนคุยได้แต่ช่วยแก้ปัญหาไม่ได้ ทำให้เรารุ้สึกอยากมีแฟนหรือเพื่อนคู่คิดสักคนที่จะอยู่ข้างเรามากๆ เรารุ้สึกว่าอยู่คนเดียวไม่ได้ เพราะเราขี้เหงา คุยกับผุ้ชายมากมายแต่ก้อไม่เจอคนถูกใจสักที คนที่เราชอบเค้าก้อมักไม่ได้ชอบเราหรือมีเหตุต้องเลิกกันตลอด จนเมื่อสามปีก่อนเราอกหักจากผุ้ชายคนนึงและเราเริ่มรุ้สึกว่าเราจะไม่เลือกแฟนแล้วคัยมาจีบเราก้อจะยอมเปนแฟนเค้าและทุ่มเทไปเลย ก้อมีผุ้ชายคนนึงเข้ามาเค้าเปนเพื่อนพี่สาวเรามาทักในเฟสและคอมเมนเยอะมากจนเหมือนโรคจิต ปกติเราจะไม่สนใจคนแบบนี้ พอเล่าให้เพื่อนฟังเพื่อนก้อบอกให้ลองคุยดูเพราะเค้าดูสนใจเรามาก ก้อเลยคุยและช่วงนั้นใกล้วันเกิดเราเค้าก้อเอาแหวนเพชรมาให้ในวันเกิดพร้อมหมี1ตัว เราเลยคบกับเค้ามาแต่เค้าจะขี้โมโหและขี้หึงมาก จะโทมาโมโหใส่เราตลอดว่าอยู่กับคัย เราก้อบอกเค้าตลอดว่าเราไม่อยากให้เค้าโมโหและหึงเรา จนวันนึงเค้าเลิกทำแต่กลายเปนว่าเค้าจะโทมาหาเราก่อนนอนเท่านั้น ซึ่งตอนแรกๆก้อน้อยใจเราก้อทำใจได้แล้วกับเรื่องนี้ พอคบไปสักพักเค้าเริ่มยืมเงินเราเพราะพ่อแม่ไม่ให้เค้าทำงาน เพราะตอนเรียนปริญญาตรีเค้าไปทำ freelance เลยต้องกลับมาเรียนให้จบ ซึ่งเราไม่รุ้ว่าความจิงคือไรแต่ตอนนี้ถ้าจะคบกันก้อต้องดูแลกันไป คบกันได้ไม่นานมากเค้าก้อเริ่มตบตีเราเพราะเค้าเปนคนขี้โมโห ซึ่งเราขอให้เค้าสัญญามาตลอดว่าให้เลิกตี ถ้าไม่พอใจก้อด่าหรือไม่ก้อเดินหนีไปแต่สุดท้ายเค้าก้อทั้งด่าและตบตีเราเหมือนเดิม หลังๆมาเราก้อพยายามใจเย็นที่สุดแต่ถ้าเค้าเริ่มตีก้อต้องไม่สุ้เพื่อให้เค้าหยุด เพราะถ้าเราสู้เค้าจะอัดเราจนน่วมไปเลย วันเกิดที่ผ่านมาเราก้อซื้อ iPad ให้เค้าซึ่งเค้าดีใจได้แป๊บนึงก้อโมโหเรื่องอื่นพอเราบอกว่าจะเอา iPad คืนเค้าก้อตีเราทันที บ้านเค้าเป็นคนมีเงินแต่ช่วงหลังมานี่ก้อต้องยืมเงินเราเหมือนกัน เราเลยหางานเสริมโดยไปขายของซึ่งก้อต้องขอร้องให้แฟนช่วยยกของ ซึ่งเราต้องอธิบายและร้องไห้เยอะมากเพื่อให้เค้าช่วยเรายกแต่เราก้อต้องให้เงินเค้าด้วย ซึ่งเราชินกับการให้เงินให้ของเค้าแล้ว แต่วันศุกร์ที่ผ่านมาเราเอาของไปขาย แล้วเค้าก้อช่วยยกเหมือนเดิม ซึ่งขายไม่ดีเพราะคนกลับบ้านสงกรานต์กันหมด เงินที่ขายได้ก้อเปนค่าที่และค่าจ้างยกของให้แฟนไปหมด ซึ่งเราก้อบอกเค้าใจเราไม่ได้จะขอค่าจ้างคืนแต่อยากรุ้ว่าเค้าจะพูดอะไร ซึ่งเค้าก้อทำหัวเราะกลบเกลื่อนไป แต่มะวานเราไม่สบายเพราะเปนคนร่างกายอ่อนแอและเปนภูมิแพ้ถ้าเครียดหรือเหนื่อยมากๆเราจะไม่สบาย เราจามออกมาแต่เอาผ้าปิดปากไว้ทำให้ค้าโมโหเราที่จาม เราก้อเลยเดินไปหยิบยาแต่มันหายไจากตรงที่เราวางไว้ เลยบอกเค้าว่าอย่าย้ายที่ เค้าบอกว่ามันเกะกะ เราไม่ยอมเค้าก้อเลยตีเราซึ่งเราก้อเตือนเค้าว่าอย่าตีแต่เค้าไม่เชื่อ เราจึงสู้เค้าเพราะปกติเราจะต้องยอมโดนตีฝ่ายเดียวเค้าถึงจะหยุดแต่เราทนไม่ได้อีกแล้ว จึงโกหกว่าพ่อป่วยและหนีเค้ามา เพราะปกติถ้าบอกว่าจะเลิกกันเค้าจะตีจนเราขยับตัวไม่ได้อีกเลย
ตอนนี้เรารุ้สึกไม่มีกำลังใจ ไม่มีคนห่วงใย ไม่มีคัยรัก ตัวคนเดียวแล้วก้ออยากตายมาก เพราะอยู่ไปก้อมีปัญหามากมาย จะบวชก้อกัวเจอวัดไม่ดี กัวโดนหลอก