เราคบกับแฟนมา 2 ปี เขาป็นเฉยชา ไม่ค่อยแสดงออก
แต่เราคือมีนิสัยค่อนข้างผู้หญิงมาก ขึ้หึง ขี้วีน
ตอนคบกันใหม่ๆ เราจะเช็คทุกอย่างเลย คือรู้รหัส ทั้งเฟส ไลน์ ทวิต
เพราะเราเป็นคนขี้หึง ตอนแรกเขาก็ไม่ค่อยว่าอะไรนะ
พอหลังเขาก็บอกว่าไม่ชอบ มันเป็นเรื่องส่วนตัว
เราก็โกรธแล้วก็ทะเลาะกัน จนเราก็เริ่มมาคิดได้ว่า บางทีเราก็เยอะกับเขามากไป
ช่วงหลังมาเราก็เลยลด ละ พยายามปรับตัว แล้วอีกอย่างคือ เรากับแฟนอยู่ไกลกัน
เขาเรียนป.โทต่อที่ กรุงเทพ ส่วนเราอยู่เชียงใหม่
ก็เลยพยายามไม่ให้ต้องมาทะเลาะกันเรื่องเล็กน้อย คือเวลาคุยกันน้อยลง นานๆ ก็เจอกัน
เขาค่อนข้างเรียนหนัก เราก็พยายามเข้าใจ พยายามปรับตัว เพื่อให้เขาพอใจ และความสบายใจของทั้งสองฝ่าย
ตอนแรกที่เขาไปกรุงเทพใหม่ๆ เราต้องไปต่างประเทศ 3 เดือน ก็มีติดต่อกันตลอด มีทะเลาะกันบ้าง ช่วงนั้นเราก็ค่อยๆปรับ
จนเรากลับมาอยู่ที่เชียงใหม่  เราก็เปลี่ยนได้จากที่เคยเช็คเฟสตลอดเราก็ไม่เช็คนะ บางครั้งเราไปเที่ยวหาเราก็พยายามห้ามใจตัวเองคือ ไม่ดู ไม่ยุ่ง
เวลาเขาอยากไปไหนเราก็โอเค ให้ไปเต็มที่ ไม่ว่า ไม่โทรตาม แค่ขอว่าเวลากลับก็บอก
คือเราคิดว่าเรา เปลี่ยนมาเยอะนะ แต่เหมือนว่าเขายังไม่พอใจ
เขาบอกว่า อยากได้แฟนที่ไม่ต้องสนใจ ไม่ต้องใส่ใจ ไม่ต้องคิดถึง
ไม่ต้องห่วง เราอยากได้คนแบบนี้
เขาไม่เคยคิดถึงเราเลยในหัวเขา ไม่เคยมีเรื่องของเรา
เราก็เลยถามประมาณว่า ยังรักอยู่ไหม เราก็บอกว่ารัก รักมาก แต่เขาเป็นแบบนี้
เราก็เลยถามว่า งั้นลองห่างกันดูไหม ไม่ต้องคุยกันสักพัก อยากทำไรก็ทำ
เขาก็ บอกว่าไม่เอา
คือเราก็ไม่เข้าใจ สิ่งที่เขาต้องการคือคนที่ไม่ใส่ใจ ไม่สนใจ ไม่คิดถึง ไม่ห่วง ไม่ต้องมาก้าวก่าย แบบนี้เราคิดว่ามันเป็นแฟนหรอ
เราอยากตัดใจจากเขามาก แต่พอเราเริ่มทำแบบไม่สนใจ ไม่โทร ไม่คุย เขาก็จะมาคุยดี พูดจากหวานซึ่งปกติ เขาก็ไม่เป็น
มันเลยอัดอัด บอกไม่ถูกเราไม่รู้จะทำยังไง ใจหนึ่งเราก็อยากเลิก อยากไม่สนใจ แต่พอเขามาดีด้วยที่ไรเราใจอ่อนทุกที