** ข้อความทั้งหมด..เป็นข้อความที่เกิดกับรุ่นน้องผมที่เป็นผู้หญิง ..ที่เกิดวันนี้... เรื่องและข้อมูลทุกอย่างคือเรื่องจริง..และตอนนี้กำลังจะโทรไปพา จส.100 และ สวพ.91 แล้ว...

เวลา 10.00 โบกหน้าอินทามระ 25. บอกปลายทางมาลาดปลาเค้า14. บอกแท็กซี่ว่าให้มาทางเมเจอร์รัชฯ. แล้วค่อยเลี้ยวขวาเข้าเส้นเสนา พอหลังจากอยู่บนรถแล้วพฤติกรรมมันจะหันมามองเราแล้วเริ่มปรับแอร์ตรงนั้นที่น้องเริ่มสังเกต แล้วเริ่มถ่ายรูปพอเลี้ยวออกวิภาวดีปุ้บมันหันมามองอีกรอบแล้วปรับแอร์อีกรอบ แต่น้องยังไม่รู้สึกนะจนตอนที่มันจะขึ้นสะพานข้ามไปทางเส้นลาดพร้าวอ่ะมันปรับแอร์แรงขึ้น แล้วปรับช่องแอร์ ปรับหันไปหันมา แล้วหันมาทางหนูตอนนั้นหนูเอามือปิดจมูก พยายามกลั้นหายใจพอขึ้นสะพานมาแล้วกะลังลงสัพานเข้าส้นลาดพร้าวละนั่นลาะหนูเอามือออกละรู้สึกชาวาบไปทั้งตัวชาแบบวูบวาบเลยแล้วใจเต้นแรง เหงื่อไหลมือสั่นหนูเลยขอลงที่เซ็นทรัลลาดพร้าวมันถามว่าลงตงนี้เลยหรอ หนูตอบมันว่าใช่เปลี่ยนใจจะลงมาธุระตรงนี้ละมันถึงยอมปล่อยหนูลงตอนนั้นอ่ะมันรู้นะ ว่าอาการหนูออกแล้ว เพราะหนูมือสั่นแต่หนูยังคุมตัวเองได้ยังพอมีแรงเดินอยู่ ก็เลยเดินมานั่งพักที่ห้างทางเชื่อมเซ็นทรัลอ่ะเลยซื้อน้ำกินนั่งพักละโทรให้น้องอีกคนนึงมารับ

**แล้ววันนี้นะ จะบอกว่าน้องแต่งตัวล่อแหลมก็ไม่ใช่นะใส่กระโปรงยาวเลยหัวเข่า