เบื่อๆๆๆ
เบื่อและเอือมระอาที่ทำอะไรไม่ได้
เบื่อป้า เบื่อลุง ขี้ขอ ขอยังกะบ้านเรา
เป็นโรงทาน
ปากก็อวดอ้างลูกเต้าทำงานดี ๆ
เป็นผู้จัดการ ,ทำงานธนารคารนู่นนะ
ลูกเขยรวยนะ  สุขสบาย
แต่ตัวเองทำตัวเป็นไอ้ขี้ขอ
มาบ้านเราที  สายตาสอดส่อง
หาของที่อยากได้แล้วก็ขอ
ขอจนเจ้าของอายต้องให้
กับข้าวเนื้อ ผักปลา ยังขอ
ขอแบ่งเอาไปทำกินที่บ้านตัวเอง
ข้าวสารขอทุกเดือน บอกว่าเรามีที่นา
ตัวเองไม่มี .เออ  ข้าวบ้านตรูมัน
คงงอก  ออกเม็ดมาให้ตรูเองฟรี ๆ
ไม่ต้องลงทุนลงแรงอะไร เอาไปฟรี ๆเลยนะ


เอ้ออออ
ดีเว้ยเห้ย  ตรูนี่ดีจริง ๆ
ทำงานขายแรง งกๆๆๆๆ
ส่งเงินให้แม่ทำนา ค่าปุ๋ย ค่ายา
ค่าจ้างจิปาถะสารพัด สาระเพ
เพื่อเอาไปให้พวกขี้ขอ

ส่งเงินให้พ่อแม่ได้กินเนื้อกินหมู
ยังมีหน้ากล้าแบ่งกลับบ้าน
นี่ตรูชักจะเป็นพระเวสสันดรเข้าไปทุกวัน

เจ้าบ้านนี้เผลอไม่ได้เชียวนะ
เผลอนี่รีบหาถุงห่อๆๆๆ โยนขึ้นรถไว้เลย
ออกจากบ้านตรูที
บ้านเบาโหวง เบาตู้เย็นเลยเชียว

ยัง   ยังใจดีไม่พอ
ขอยืมโฉนดบ้านไปจำนอง
จนเจ้าหนี้มาไล่ออกจากบ้าน
ยังกะหมูกะหมา อายชาวบ้านร้านตลาดยิ่งนัก


เออซี้  ตอนนี้บุญบารมีแม่พ่อตรูคุ้มหัวอยู่
จะขอไรรีบขอนะ  หมดยุคพ่อแม่ตรู
กะกรูขาดญาติกัน
แม่พ่ออยากมีญาติพี่น้อง
เลยไม่กล้าว่าไร  ก้มหน้าเป็นพระเวสสันดรต่อไป


เอ้ออออ .ชีวิต


ขอบคุณมากค่ะ   ที่ให้ที่ระบาย