ในความคิดของผม คิดว่ามันขึ้นกับความรักของแต่ละคู่

บางคนรักเริ่มจากความเป็นเพื่อน รู้จักกันมานาน เรียนรู้กัน จนพัฒนาเป็นรัก เป็นแฟนกัน แบบนี้ทำให้ต่างคนต่างรู้แล้วว่า คู่ของเราเป็นยังไง ไม่ชอบอะไร หากอยากรักษาความสัมพันธ์ให้ยั่งยืน ก้ต่างต้องปรับตัวให้เข้ากันรู้เค้ารู้เรา แค่นี้ความรักก็เดินต่อ แต่หากคิดว่าปรับไม่ได้ก็ต่างคนต่างเป้นตัวของตัวเองจนวันนึงถึงจุดแตก ก้เลิกลากันไป

ทีนี้กับอีกบางคู่ เวลาการคบกันน้อย เจอกัน รักกัน เรียนรู้ได้เร็ว ถึงความต้องการอีกฝ่าย ปรับเข้าหากัน รักก้เดินต่อไปได้
แต่เมื่อเวลาคบกันยังน้อย เรียนรู้กันได้ช้า มีเวลาปรับตัวหากันช้า  สุดท้ายก็เลิกลา

สรุปว่า
การรักษาความรักให้มั่นคง  แปรผันตาม  ความเข้าใจซึ่งกันและกัน
การเข้าใจซึ่งกันและกัน  มีตัวแปรหลายอย่าง เช่น เวลาที่คบกัน ความเร็วในการปรับตัวเข้าหากัน  ตัวบุคคล สังคมรอบข้าง อื่นๆๆอีกจิปาถะ

จริงๆ อยากบอกแค่ว่า ความรัก ไม่มีสูตรตายตัว เพราะ การที่คนสองคนต่างพ่อต่างแม่ต่างที่เกิด มาเป้นแฟนกัน จะมาทำความเข้าใจร่วมกันทุกๆอย่าง  มันมีตัวแปรเกี่ยวข้องเยอะมากมาย  รักจึงไม่สามารถออกแบบได้ ไม่มีสูตรสำหรับใครๆ แต่ทุกคนต้องลองมันเอง

บางคู่ถูกมองว่าเลิกกันแน่ ยังคบกันจนแก่เฒ่า ทะเลาะกันตบตีกันเช้าเย็น ยังไม่เคยจากกันไปไหน
บางคู่รักกันปานจะกลืนกิน ทะเลาะกันครั้งเดียว ก้ไปคนละทิศละทางแล้ว