ผมได้คุยเรื่องงานกับเพื่อนที่เปนผู้จัดการธนาคารแห่งนึง อดีตมันเคยปราบพวกเด็กทำงานที่คิดว่าตัวเองสำคัญมาก มันบอกว่า หากพวกมันไม่เจียมตัว หาทางไล่ออกหรือบีบออก ไม่ต้องไปสนใจมันหรอก ฝีมือของพวกมันก้อแค่ลูกจ้าง หากมันไม่เจียมตัว ไปหาเอาใหม่ ปัญหาจะน้อยกว่า ดีกว่ามานั่งรำคาญไอ้พวกเด็กๆไร้สาระ ผมเองไม่ชอบบีบคนออก แต่นึกขำเด็กคนนึง ผมมาเปนหัวหน้ามัน คุมเรื่องการดูแลเว็บ ฝีมือของมันกระจอกมาก แต่มันพองตัวคิดว่าตัวเองเจ๋ง ที่ผมขำคือ มันไม่เคยรู้เลยว่า ผมเปนโปรแกรมเมอร์ และ เปนเว็บมาสเตอร์มาเปนสิบๆเว็บแล้ว ผมปรึกษาเรื่องงาน มันเลี่ยงไปมา ไม่ยอมทำ ออกความเห็นอย่างนู้นอย่างนี้ ผมคิดว่าจะให้โอกาศมันดี หรือจะจัดการมัน ผมดูจากความสามารถมัน บอกตงๆ กระจอก ผมสามารถฝึกเด็กอีกคนมาทำแทนมันได้ แต่มันไม่รู้ตัว ผมคิดว่าจะลองปรับความสัมพันธ์กับมันดูก่อน หากมันกวนส้นตรีนอีก บอกตงๆ มันมีโอกาศได้งานใหม่แน่ ไอ้กระจอก เอ้ย

เด็กๆทั้งหลาย เมิงคิดว่าเมิงเจ๋ง ไม่เจียมตัว นึกว่าคนอื่นเขาโง่ แต่รู้ไว้ว่าเขาเปนเจ้าของกิจการ เขาเปนหัวหน้าเมิง เขาบีบเขาไล่เมิงออกได้ หากเมิงคิดว่าเมิงแน่ ทำไมเมิงไม่ไปเปิดกิจการทำเอง ตราบใดที่เมิงยังเปนขี้ข้า จงเจียมตัวบ้าง

ปล.ไอ้พวกที่ชอบบอกว่า เปนคนตรงไปตรงมา แสดงความเห็นไม่เกรงใจ ว่ากันตรงๆ พวกเมิงไม่เจริญหรอก พวกใช้การฑูตไม่เปน สติปัญญาพวกเมิงหางอึ่ง การพูดจาแสดงความเห็น ต่อให้เมิงถูกหมด คนก้อเกลียดเมิง ไอ้พวกหน้าโง่ กูลเบื่อที่จะจัดการพวกเมิงจิงๆ ขอบอก