ในที่สุดโหลดองอนิเมเรื่อง Valvrave ที่เก็บไว้อย่างดีก็แตกออก .. เพล้ง ! ได้ปฐมฤกษ์เปิดดูซักที ขอบคุณ จขกท คนหนึ่งที่กระตุ้น  จนเรากระเตื่องยอมเปิดเครื่องทุบโหลดองเจ้านี่จนได้นะคะ  

หมายเหตุ : ที่ต้องทำเป็นบันทึกอย่างเป็นลำดับขั้นตอน  เนื่องจากเรายังไม่แน่ใจตัวเอง  ว่าถ้าดูไปมากๆ หลายๆ ตอนเข้าแล้วจะเป็นไง ความคิดความรู้สึกจะเปลี่ยนมากน้อยแค่ไหน  เพิ่งจะเริ่มนึกถึงจุดนี้ได้ในตอนที่ดูจนถึง Ep3 ดังนั้น  เราจึงจะคอมเม้นท์เป็นช่วงๆไป กันลืม  (แบบดูไป เขียนบันทึกไป  แล้วแต่จะขยันเขียน และอาจจะไม่ได้เขียนแบบละเอียดถี่ยิบ  เราจะหยิบจับเฉพาะสิ่งที่เราสนใจจะบันทึกเท่านั้น  และบางช่วงของบันทึกอาจกินความมากกว่าหนึ่งตอน )

ขอชี้แจงก่อนว่าจริงๆ แล้วที่ผ่านมา  เราไม่ได้สนใจซีรี่ย์หุ่นยนต์อื่นๆ นอกเสียจากจะเป็นกันดั้ม(แท้ๆ)เท่านั้น  (แต่ภาคใหม่มันก็ยังไม่ออกสักกะที  ทิ้งระยะจากตอนจบมูพวี่ 00 มาก็นานปีละ  สงสัยซันไรส์จะหมดมุขมั้ง) สาเหตุที่ทำให้ตัดสินใจหวนมาดูเรื่องนี้ที่ดองไว้  เพราะมาติดกับร่างแห Buddy Complex ที่มีคนวิจารณ์เทียบกับ Valvrave อย่างนั้นอย่างนี้  พอเห็นการเปรียบเทียบ บัดดี้ฯ กับวัลเวรฟ  ก็เลยตัดสินใจไปว่าคงจะ  “ไม่ดู”  Valvrave  แล้ว  พอดีตอนนั้นจัดคิวอนิเม โนดาเมะฯ วุ่นรักนักดนตรีไว้แล้วด้วย  ก็เลยพับเก็บ Valvrave  ไปทันที  

จนมีกระทู้ว่า Valvrave จะมีภาคใหม่  เราเข้าไปตอบนิดนึง  จขกท คนนั้นแนะนำให้ลองดู  คำเชิญชวนในตอนนั้นช่างมีมนต์ขลังจนทำให้นึกฉงนสนใจ  การณ์กลับกลายเป็นต้องพักรบกับโนดาเมะฯ แล้วหันไปหา Valvrave ในที่สุด ก็ดูแบบในหัวสมองไม่มีข้อมูลสปอยล์อะไรเลย (ได้ลุ้นตัวโก้ง ตื่นเต้นสุดเหวี่ยง) นอกจากรู้ดีอยู่แก่ใจว่า  เรื่องนี้มีคำวิพากษ์วิจารณ์ว่า “ไม่ดี  แย่  ห่วย” กว่า Buddy Complex เยอะมาก ต่อจากนี้ไปจะเป็นรายการข้อมูลบันทึกในแต่ละครั้งที่ได้ดู Valvrave  ดังนี้

Dairy1  Ep 1-3 : เปิดดูตอนแรกๆ  อลังการงานลายเส้นงามมาก  แม้แต่ตัวประกอบก็หน้าตาดี  ตัวเด่นก็เยี่ยมCharacter น่าหลงใหล  ตอนแรกเราเลือกคนที่ชอบที่สุดไม่ถูกเลย  (ชอบไปหมดทุกคน หลายใจจังเรา ) ฮารุโตะน่ารัก  แอลเอลฟ์ก็เท่ห์   อาไดรก็หล่อ(แถมให้บรรยากาศคล้ายอิซ้าค จูล อีกต่างหาก โอ้ย กรี๊ด!) หนุ่มแว่นเอ็กไซน์ก็น่าสนใจ  สุขุมนุ่มลึกดี  ไอ้หนุ่มหัวทองผมตั้งชื่ออะไรนะ  อืมๆ “ฮานอย”  ถึงจะเกรียนน่าเตะแต่ก็แอบปลื้มนะ ฯลฯ

ช่วงแรกๆ ก็ออกจะเบื่อเล็กน้อยในฉากกุ๊กกิ๊กๆ ของพระนาง มันจะหวานก็หวานไม่สุด บางจุดก็เลี่ยนเกิน  เอาเถอะข้ามไปไม่ใช่แกนหลักอยู่แล้ว  ฉากสู้ก็โอเคนะ ดูได้เรื่อยๆ สำหรับเรา  หัวขาวเก่งโฮก จังหวะการสู้ในทุกฉากเป๊ะจริงไรจริงจนเหมือนปาฏิหาริย์เลยเชียว  น็อตตัวเดียวเป็นจุดต่อยอดให้ฆ่าคนที่รายล้อมได้ในไม่กี่วิฯ ตรูล่ะอึ้งไปเลย ส่วนอิตาพระเอกเนี่ยเริ่มสับสนล่ะ  นี่จะเป็นนักบินหรือว่าแวมไพม์กันแน่  คล้ายๆ หมาบ้าแยกเขี้ยวไล่กัดคนอื่น  แต่ในใจลึกๆ ก็ยังพอรับได้อยู่นะ  คิดว่า อืม ก็แปลกดี  คงต้องดูต่อไปว่าเรื่องจะเป็นยังไง

ส่วนที่ประทับใจสุดซึ้ง เต็ม 10 เราให้ 100 เลย คือ Op กับ Ed โดยเฉพาะ Ed – Boku Janai  เป็นอะไรที่ลงตัว ติดหูมากมายว้ายกรี๊ด  ฟังแค่ 3 รอบ แต่ทำเอาเราคลั่งไคล้จนร้องตามได้นี่ไม่ธรรมดา  โดยเฉพาะคนไม่รู้ภาษาญี่ปุ่นเลยอย่างเรา  เพราะปกติ OP , ED ของอนิเมะต่างๆ เราจะต้องฟังไปอย่างน้อย 7-10 ตอนขึ้นไป  ถึงจะพอซึมซับรับรู้  และติดหูจนกระทั่งตัดสินใจว่าชอบหรือไม่ชอบ  เมะบางตัวเนื้อเรื่องโอมากแต่ Op , Ed ไม่เข้าหูเราก็มี  สรุปว่า Op กับ Ed ผ่านฉลุย คุยว่าชอบมากได้เต็มปาก ( สำหรับเราน่ะนะ )

Dairy2 Ep 4-5 รู้สึกเริ่มไม่ค่อยปลื้มนางเอกมากขึ้นยังไงไม่รู้  ตั้งแต่เห็นแอลเอลฟ์มองเธอที่ยื่นข้อเสนอตัวประกันกับท่าน สว. คล้ายๆ แอลคุงจะพูดไว้บนสีหน้าว่า “เมิงแย่งซีนตรู!” นักเรียนในโรงเรียนประกาศเอกราช  แยกดินแดนตนออกจากโมดูล  ดูแล้วตะขิดตะขวงใจน้อยๆ หนุนนำสถานะที่ไม่ธรรมดาของนางเอกว่า “นี่ล่ะลูกสาวประธานาธิบดี” อืม ถ้าไม่บอกไม่รู้นะเนี่ย  เหมือนถมช่องว่างที่ไม่สมเหตุสมผล ที่อยู่ๆ นางเอกที่ดูธรรมด๊าธรรมดากลับลุกฮือขึ้นมาเก่งกล้าสามารถขนาดยึดอำนาจอธิปไตยในโมดูล 77 ได้หน้าตาเฉยอย่างนั้น   แต่ก็ขอรอดูไปเรื่อยๆ ก่อน  ยังพอแบ่งรับแบ่งสู้กับเนื้อเรื่องแนวนี้ได้อยู่พอสมควร

พอถึง Ep5 เริ่มรับไม่ได้  มันแสดงอะไรๆ แบบเด็กๆ กุ๊กกิ๊กๆ เหลือเกิน  ในความรู้สึกเรา  มันดูติ๊งต๊องไงไม่รู้  คิดว่าคงอยากใส่สถานการณ์แบบท่านแม่ลักซ์ เจ้าหญิงแห่งเสียงเพลง  แต่เราคิดว่ามันผิดที่ผิดเวลา  ช่วงนี้มันยังไม่ใช่ช่วงที่จะใส่อะไรแบบนี้ลงไป  คะแนนในใจเราที่มีต่อเรื่องนี้ลดฮวบ ( ความดีของ Op Ed ฉุดไม่อยู่ ) ดีนะ ฮารุโตะไม่ได้ขับหุ่นมาเต้นด้วย ไม่งั้น…ตรูเสียความรู้สึกเป็นศูนย์แน่ๆ ช่วงท้ายเฉลยว่าไม่ได้มีหุ่นตัวเดียว ยังมีอีกหลายตัว  ทีนี้รอลุ้นว่าตัวไหนใครจะได้ขับบ้าง อิ อิ

ปล. ในตอนนี้เราอาจจะใจร้าย  แต่ก็บอกตามตรง ลุ้นให้นางเอกถูกตบสักฉาดหนึ่ง คนทะเลาะกันจะเป็นจะตาย  ดันมาร้องเพลงติ๊งต๊อง บ้าอ่ะเปล่า … เอ่อ แล้วก็ที่สุดของความช็อคเลย คือ พระเอกโดนขโมยจูบแรกไปซะแล้ว

Dairy3 Ep 6 – 8  มีคนอื่นนอกจากฮารุโตะสามารถบังคับหุ่นได้  แรกๆ นึกว่าหุ่นระบุตัวผู้ใช้ แบบ DNA ต้องเป็นคนคนนั้นที่ขึ้นขับครั้งแรกได้เท่านั้น  แต่สลับร่างกับแอลคุงแล้วก็ยังขึ้นขับ Valvrave ได้อีก  ทำให้การตีความของเราเปลี่ยนไป ต้องคิดหาคำตอบใหม่(แต่จนมุมอ่ะ คิดไม่ออก เงื่อนไขการใช้ Valvrave มันซับซ้อนจริงๆ) คนอื่นๆ พยายามอยากขับบ้าง  แต่ครูฟิสิกส์ห้ามบอกว่ายังยืนยันไม่ได้ว่าจะปลอดภัย  เริ่มสงสัยว่ามาตรฐานของผู้ที่สามารถขึ้นขับหุ่นได้  ตกลงเป็นยังไงแน่  แต่ที่แน่ๆ คือช่วงนี้เดินเรื่องช้าไม่ทันใจ  คิดว่าหุ่นที่เหลือในคลังแสง นอกเหนือจากที่คุริโนะขับไป จะต้องมีคนเอาไปขับแน่ๆ มี1 มี2 แล้ว  ก็ทำไม 3 4 5 6 จะมีบ้างไม่ได้  แต่เนื้อเรื่องยังเดินไปไม่ถึง  จึงยังไม่เฉลยออกมา  ช่วงนี้จึงลุ้นว่าหวยจะไปล็อกที่ใครบ้าง ( เชียร์ให้ดรอเชียร์ได้ไปหนึ่ง  อีกหนึ่งให้แอลคุงบ้าง  จิ้นว่างี้รู้สึกสนุกดี )
    
Dairy4 Ep 9 - Ep 10  นักบินคนใหม่ไปขับ Valvrave หวยออกมา 2 สี คือ น้ำเงิน กับ เหลือง ผู้ใช้ คือ อินุซึกะเซมไปกับยามาดะคุง  คือจะว่าไงดีล่ะ  บอกไม่ถูก  ตกลงหุ่นนี่มีแค่นักเรียนและประชากรในโมดูล 77 เท่านั้นถึงจะขับได้หรือไงกันนะ  ไม่รู้ว่าเฮียไคลน์วางแผนอะไรอยู่ พูดเป็นนัยๆ ซับซ้อนจัง  ใน Ep 10 รู้สึกช็อคซีนีม่ากับคำกล่าวปราศรัยหาเสียงของนางเอก “เธอนี่มัน…!” เฮ้อ ! หมดหนทางเยียวยาแล้วสินะ   ตอนที่มีเธออยู่เนี่ย  ฉันกำลังรู้สึกว่าฝืนใจดูให้จบๆ ไป ไม่อยากเก็บรายละเอียดตรงนั้นแล้ว ถึงจะไม่ค่อยชอบยัยคุริโนะเท่าไหร่   แต่เชียร์ให้นางคนนั้นได้ฮารุโตะไปมากกว่า  และแล้ว…ในที่สุดก็สำเร็จ!

Dairy5 Ep 11 รู้สึกอะไรๆ มันซ้ำซากหลายๆ อย่าง  แต่ที่แปลกใหม่คงเป็นช่วงที่ศัตรูใช้อะไรสักอย่างคล้ายสว่านขนาดยักษ์เจาะทะลวงโมดูลเข้ามาได้  เอาล่ะสิงานเข้าแล้ว  ตื่นเต้นๆ จะเป็นยังไงต่อกันล่ะเนี่ย  ใครจะตายบ้าง   แล้วก็มีฉากท้ายๆ ที่พระเอกขอแต่งงานกลางสมรภูมิหลังลอบสังหารอดีตว่าที่พ่อตาเรียบร้อย (ที่เป็นอดีตก็เพราะคำขอแต่งงานนี่แหละ  สมใจนิดๆ แฮะที่ฮารุโตะคุงรู้จักรับผิดชอบแบบนี้ ไม่ใช่ฟันแล้วทิ้งไปกับนางเอกแบบโลกสวย) แต่ที่ขัดใจ  คือ นึกยังไงฟะ  เอ็งขอแต่งงานกลางสนามรบอย่างนี้เลยเรอะบักโตะ ช่างเป็นผู้ชายที่ไม่โรแมนติกเอาซะเลย  ให้ตายสิ!

Dairy6 Ep 12 The End of SS1 จะว่าไปเคยบอกว่า  ไม่ค่อยชอบคุริโนะเท่าไหร่นะ   เราแค่อยากให้เธอมาเป็นไม้กันหมาไม่ให้ฮารุโตะลงเอยกับโชโกะเสียมากกว่าเท่านั้นเอง  แต่พอมาเห็นฉากปฏิเสธการขอแต่งงานเอาดื้อๆ อย่างนี้  ก็เลยชักโอนเอียงเข้าหาเธอแล้วสิ  อย่างน้อยก็แสดงให้เห็นว่ายังมีจิตสำนึกอยู่มาก  การปฏิเสธคนที่เรารักแบบนี้  เชื่อเถอะว่ามันทำไม่ได้ง่ายๆ และเจ็บปวดเกินทน  แต่เธอก็ยังเข้มแข็งทำลงไปได้  ไม่ว่าจะเพื่ออะไร  แต่นับถือน้ำใจความเป็นลูกผู้หญิงจริงๆ ที่ไม่ใช้ความรับผิดชอบของผู้ชายเป็นเครื่องมือ  เอะอะก็จะเอามาเป็นของตัวเองโดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกของคนอื่น  

แหม่! แต่ประเด็นหลักคราวนี้  ประทับใจการเปิดตัวหัวทองตาเดียว (ไคลน์) ที่ทำได้เข้าท่าดีแท้  สะใจที่ได้เห็นแอลเอลฟ์ถูกไล่ต้อนซะบ้าง  หลังจากกุมไพ่ตายอะไรๆ ก็เป็นลูกไก่ในกำมือของพ่อคุณมาโดยตลอด  ตอนนี้ถูกสกัดจุดอ่อนจนเสียท่าบ้างก็น่าสนไปอีกแบบ  (เอ๊ะ! นี่เราต้องเชียร์เขาไม่ใช่รึไง ก็ชอบคนนี้มาตั้งแต่ต้นเรื่อง เหอๆ เข้าทำนองรักใครก็อยากให้ลำบากซะบ้างล่ะมั้งนะ ) พวกนักเรียนในห้องบังคับการทำตัววุ่นวายกันยกใหญ่  นี่แหละนะมือสมัครเล่นแบบเด็กเล่นขายของ  พอขาดตัวผู้นำที่เปรียบเสมือนเสาหลักไป  ก็ทำอะไรไม่ถูก  ขำท่านประธาน นร. พอถึงเหตุการณ์จวนตัวซึ่งไม่มีในสคริปที่แอลคุงให้ไว้ก็ไปไม่เป็น พูดอะไรไม่ออกกันเลยทีเดียว

จบครึ่งแรก // มีต่อครึ่งหลัง(เพราะใส่ทีเดียวหมดมันจะเกิน 10,000 อักษร)