ชีวิตนี้ถูกเพื่อนผู้หญิงทำร้ายทางจิตใจมาโดยตลอด แล้วเรามักจะแคร์เขามากเสียด้วย
เราเป็นคนเต็มร้อยกับทุกคนมาก  คบอย่างจริงใจ ไม่เคยอิจฉาเพื่อน หวังดีเสมอ แต่...สิ่งที่ได้กลับมา มันเสียความรู้สึก!

สมัยอนุบาล - ประถม
ตั้งแต่อนุบาลเลย ตอนเล่นเครื่องเล่นสูงๆอยู่ ก็มีเพื่อนผู้หญิงหมั่นไส้ ผลักเราตกลงมาจากเครื่องเล่นนั้น จนหัวแตก
บางคนก็มาขู่ให้เรากลัวจนไม่อยากไปโรงเรียนบ้าง ขโมยของเล่นเราบ้าง  
...โอเค อันนี้เรายังพอทำใจได้ เพราะมันยังเด็กมาก ...

ตอนประถม เพื่อน(บางคน)ก็ชอบแกล้งเราเพราะความหมั่นไส้ คือลักษณะเราเป็นคนเรียบร้อย (พอมัธยมแล้วพูดเก่งขึ้นเยอะเลย อิอิ)  
ยิ้มเก่ง รับผิดชอบสูง ตั้งใจเรียน และดูไม่สู้คนอะค่ะ
ครูมักจะชมเราตรงนิสัยนี้  แล้วก็อวยเรามากจนเกินไป จนเพื่อนหมั่นไส้ มาแกล้งเรา มาด่าเรา ด่าต่อหน้าทุกคนเลยด้วยนะ มาหาว่าเราแรดบ้าง
บางคนมาเกลียดเราโดยไร้สาเหตุ  
แล้วเราเนี่ยเป็นคนอ่อนไหว นิดหน่อยก็ร้องไห้แล้ว ซึ่งเบื่อนิสัยตรงนี้มาก  แต่คงไม่รู้ว่าแต่ละครั้งที่เราร้องไห้ มันแค้นนะ เพราะเราไม่ได้ทำอะไรผิด  ลึกๆแล้วเราเป็นเด็กมีปัญหาคนนึงเลยนะคะ มันมีบางเรื่องทางครอบครัวที่ฝังใจเรามาตั้งแต่เด็กๆแล้ว ทำให้เราเป็นคนร้องไห้เก่งผิดปกติ แต่ไม่เคยบอกเพื่อนคนไหนเลยสำหรับนิสัยเรื่องนี้

สมัยมัธยมต้น อยู่ร.ร.หญิงล้วน
เราเริ่มมีเพื่อนสนิทเป็นกลุ่มจริงๆจังๆ ตอนม.1 กับ ม.3 เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากจริงๆ ไม่เคยสัมผัสกับเหตุการณ์นี้มาก่อน
แต่พอตอนม.2 เราก็ต้องแยกกับกลุ่มเพื่อนสนิทเรา เราก็ได้เจอเพื่อนใหม่ๆ ช่วงแรกเขาก็ดีกับเราอยู่แหละ หลังๆเขาเอาตัวรอดอย่างเดียว เห็นแก่ตัว
สัญญาอะไรไว้ก็ลืม พอตัวเองมีเพื่อนใหม่ก็ทิ้งเราให้โดดเดี่ยวเสมอ แต่เมื่อมีปัญหามักจะวิ่งมาหาเราให้เราช่วย

สมัยมัธยมปลาย อยู่ร.ร.หญิงล้วน ถือว่าดีขึ้นเรื่อยๆ ปัญหามักเกิดจากความเข้าใจผิด
เราได้อยู่กับเพื่อนสนิทเป็นกลุ่มเสียที แต่ก็ไม่วายจะมีปัญหา เหตุคือ เราขี้น้อยใจ และร้องไห้เก่งมากเกินไป
มันมีเหตุหลายๆอย่าง ทำให้เราคิด คือเพื่อนในกลุ่มเราทีแรกมี 4 คนค่ะ แต่ม.4 เทอมปลาย เพื่อนคนนึงก็ไปเรียนต่อต่างประเทศ ดังนั้นก็จะเหลือแค่ 3 คน
เรามักจะเป็นส่วนเกินเสมอ เพราะเราพูดไม่รู้เรื่อง  พูดอะไรก็ผิดไปหมด ความคิดเห็นเราแปลกสำหรับเขา
บางทีเพื่อนสองคนนั้นเขาก็เข้ากันได้ดีมากๆ จนรู้สึกว่าเราเป็นส่วนเกิน เพราะว่าบางทีพวกเขาก็ทำหน้าเหมือนไม่อยากคุยกับเราอย่างเห็นได้ชัด บางทีก็ตอบแค่อืม  ทำเหมือนหงุดหงิดใส่ตลอด ไม่อยากคุยกับเราประมาณนั้น เวลาพูดก็มองอย่างอื่น บางครั้งไปไหนก็ไม่รอเรา ไม่เรียกเรา ทิ้งให้เราอยู่คนเดียว
ในส่วนนี้เราก็ไม่รู้ว่าเราไปทำอะไรให้พวกเขาเข้าใจเราผิดหรือเปล่า การร้องไห้ก็เป็นปัญหาอย่างนึง เขาบอกว่าเราร้องไห้แแล้วทำให้เขาดูเป็นคนร้าย เพราะคนอื่นจะเข้าใจว่าเขาทั้งสองคนนั้นรังแกเราให้เราร้องไห้  เขาบอกมันไม่ได้ดูน่าสงสารเลย
แต่พวกเขาคงไม่รู้ว่าเราน้อยใจกับการกระทำของพวกเขาอย่างยิ่ง เป็นแบบนี้ก็เพราะแคร์เขามาก
มันก็ผ่านไปแล้วเนอะ  ตอนนี้เรา 3 คนก็เข้าใจกันดีแล้วค่ะ  รักกันกว่าเดิมด้วย ส่วนเพื่อนคนอื่นๆบางคนในห้องและนอกห้องนี่สิ บางคนก็คุยเพราะเอาผลประโยชน์จากเรา พอไม่ได้อะไรจากเราแล้วก็ทำเป็นไม่รู้จัก  แต่เราก็คงต้องปล่อยวางล่ะเนอะ คนเรายากแท้หยั่งถึงจริงๆ

อ่านมาจนจบถึงบรรทัดนี้  จะบอกว่าที่เล่ามาอยากให้ข้อคิดทุกคนนะคะ
- อยากให้เพื่อนๆที่เจอปัญหาคล้ายกับเราสู้! เรื่องคิดมากมันห้ามกันไม่ได้อยู่แล้ว เราจะไม่บอกว่าอย่าคิดมาก แต่จะให้คิดบวก และให้หันไปทำอย่างอื่นเพื่อลืมเรื่องร้ายๆแทน
- ใครที่เพื่อนไม่คบ ก็ควรสำรวจตัวเองก่อนว่าทำไม แล้วลองพัฒนาเปลี่ยนแปลงตนดู  รับรองคุณทำได้
- เรื่องบางเรื่องของเพื่อน หากมันแก้ไม่ได้จริงๆ เราก็ต้องปล่อยวาง
- ส่วนเสียของเพื่อนอย่าเก็บมาใส่ใจ จงคิดแต่ส่วนดีๆของเพื่อน
- อย่าคิดไปก่อนในสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้น
- ทุกอย่างมีทางแก้ ขอแค่คุณพร้อมจะสู้
- เมื่อคุณมีปัญหากับเพื่อนในกลุ่ม ให้เคลียร์กันตรงๆ แต่อย่าใช้อารมณ์ ให้ใช้เหตุผล

ส่วนใครที่มีเพื่อนดีอยู่แล้ว ขอให้เก็บมิตรภาพของคุณไว้ให้ดี เพราะมันมีค่ามากค่ะ


ขอให้คุณโชคดีค่ะ