คือตอนนี้เลี้ยงกับที่บ้าน ที่บ้านจะช่วยดูตอนกลางวัน ส่วนตัวเองกับแฟนดูกลางคืน
มีปัญหากันมาเรื่อยๆ หลายๆ เรื่องแล้วค่ะ แต่ยังพอทนได้ แต่ตอนนี้เรื่องให้นมเป็นเรื่องที่มีปัญหาแก้ไม่ตก
ประเด็นคือ ...
น้องอายุ 6 ประมาณสัปดาห์ เลี้ยงนมแม่ค่ะ แรกๆ ก็กินทีละ 2 ออนซ์ ปั้มเก็บไว้ได้ประมาณ 50ml. หรือ 2 ออนซ์ ค่ะ
กลางคืนก็จะให้ดูดเต้า กลางวันส่วนใหญ่จะกินขวดค่ะ
พักหลังกิน 2 ออนซ์ไม่อยู่ (อันนี้เข้าใจค่ะ) บางครั้งชม.ละ 2 ออนซ์ หรือ 50 ml.
ช่วงจะนอน ก็ชม.ละ 2 หรือ 50 ml. แต่บางวันกินติดกันเป็น 4 ออนซ์ เว้นไปไม่ถึงชม. กินต่ออีก 2 ออนซ์ แล้วนอน
กลางวันบางทีก็กินติดกันในเวลาไม่ถึงชม. หรืออาจจะ 1-2 ชม. โดยประมาณ
แต่การตัดสินของเค้าคือ ... เมื่อไหร่ที่หลานร้องแบบอ้าปากหา จะให้กินตลอด บางทีก็คืออมมือ ร้องโวยวาย
จะถือว่าหิวทั้งหมด .... หลานจะปวดท้องต่อเมื่อท้องแข็ง (คิดแบบนั้น) ตื่นมาร้องก็บอกว่าหิว กินเสร็จร้องต่อก็บอกว่ากินไม่อิ่ม
ทั้งที่บางทีร้องแล้วก็หลับไปเพราะง่วง บางทียังไม่เรอเลยร้อง หรือถ่ายก็ร้อง
แต่ในการให้นมของเค้าบางทีไม่อยากให้ร้องเยอะ เสียงดัง ก็เอานมให้กิน หรือทำเผื่อไว้ก่อน กลัวหลานรอ แล้วโวยวายเสียงดัง
ผลคือ ทำมาแล้วหลานไม่กิน ก็คือทิ้ง ... หรือบางทีทำนมมาป้อนไม่หมด รวมกันก็เป็นออนซ์ได้
หลานร้องเอะอะก็หิว ทั้งที่กินนมไปขวด กินเต้าไปแล้ว 2 เต้า (หลังจากให้เต้าก็ปั้มเก็บ) พอปั้มเสร็จหลานร้องก็จะให้กินเต้าต่อ
แล้วแทบทุกครั้งเค้าก็แหวะออกมาตลอด แม้จะเรอแล้ว บางทีก็เป็นน้ำใสๆ ออกมา เยอะมาก
บางทีก็บอกว่ากินไปก็ออกมันก็หิว ... ซึ่งหลายๆ ครั้ง ยังไม่ทันออก ก็จะให้กินติดๆ กัน บางทีก็รู้สึกว่ามันพร่ำเพื่อไป เยอะเกินไป
บอกว่าโตแล้วก็กินเยอะ ค่ะ เข้าใจ แต่โตกว่าเดิมไม่กี่วัน บางทีเค้าใช้หลักการวัดคือ สมัยก่อน สมัยก่อนเลี้ยงมาแบบนี้ ...
คือการให้จากเต้าก็ไม่สามารถที่จะรู้ได้ว่ากินไปเท่าไหร่ ... จะเอามาตัดสินกับการให้แบบนี้มั้ยคะ
เพราะไม่ใช่คนที่มีน้ำนมมาก สามารถปั้มให้กินได้วันต่อวันแค่นั้นเอง แล้วถ้าไม่พอก็คือต้องใช้นมผสมด้วยเท่านั้น
ไม่อยากให้กินนมผสมค่ะ (ถ้าเลือกได้) แต่ถ้าให้กินแบบนี้ มันไม่พอแน่นอน
คือเครียดค่ะ พูดกันแต่แรก เหมือนเข้าใจ แต่ก็ไม่ ...
นอย เครียด ... พยายามจะไม่เครียด ไม่คิด กลัวนมไม่มี แต่อันนี้ทนไม่ไหวจริงๆ ค่ะ
บางทีก็อธิบายว่าจะมากไป ... แต่ก็พยายามหาข้อมูลหลายๆ อย่าง
เรื่องคนในบ้านพูดยากค่ะ บางทีพูดไป อธิบายไปก็โมโหใส่ เหวี่ยงใส่
แค่อยากระบาย ไม่รู้จะทำยังไงให้เค้าเข้าใจ หาข้อมูลให้อ่าน ก็ไม่ได้ช่วยอะไร ...
มันจะมีอะไรทำให้รู้สึกดีขึ้นบ้างมั้ยคะ เพราะยากมากที่จะพูด เครียดกัน 2 คนกับแฟน
ไม่รู้ว่าลูกกินเยอะเกินไปมั้ย ...
แล้วไม่รู้จะหาทางไหนให้เค้าเข้าใจบ้างดี ...
- เครียดเรื่องคนเลี้ยง กับการให้นมค่ะ -
มีปัญหากันมาเรื่อยๆ หลายๆ เรื่องแล้วค่ะ แต่ยังพอทนได้ แต่ตอนนี้เรื่องให้นมเป็นเรื่องที่มีปัญหาแก้ไม่ตก
ประเด็นคือ ...
น้องอายุ 6 ประมาณสัปดาห์ เลี้ยงนมแม่ค่ะ แรกๆ ก็กินทีละ 2 ออนซ์ ปั้มเก็บไว้ได้ประมาณ 50ml. หรือ 2 ออนซ์ ค่ะ
กลางคืนก็จะให้ดูดเต้า กลางวันส่วนใหญ่จะกินขวดค่ะ
พักหลังกิน 2 ออนซ์ไม่อยู่ (อันนี้เข้าใจค่ะ) บางครั้งชม.ละ 2 ออนซ์ หรือ 50 ml.
ช่วงจะนอน ก็ชม.ละ 2 หรือ 50 ml. แต่บางวันกินติดกันเป็น 4 ออนซ์ เว้นไปไม่ถึงชม. กินต่ออีก 2 ออนซ์ แล้วนอน
กลางวันบางทีก็กินติดกันในเวลาไม่ถึงชม. หรืออาจจะ 1-2 ชม. โดยประมาณ
แต่การตัดสินของเค้าคือ ... เมื่อไหร่ที่หลานร้องแบบอ้าปากหา จะให้กินตลอด บางทีก็คืออมมือ ร้องโวยวาย
จะถือว่าหิวทั้งหมด .... หลานจะปวดท้องต่อเมื่อท้องแข็ง (คิดแบบนั้น) ตื่นมาร้องก็บอกว่าหิว กินเสร็จร้องต่อก็บอกว่ากินไม่อิ่ม
ทั้งที่บางทีร้องแล้วก็หลับไปเพราะง่วง บางทียังไม่เรอเลยร้อง หรือถ่ายก็ร้อง
แต่ในการให้นมของเค้าบางทีไม่อยากให้ร้องเยอะ เสียงดัง ก็เอานมให้กิน หรือทำเผื่อไว้ก่อน กลัวหลานรอ แล้วโวยวายเสียงดัง
ผลคือ ทำมาแล้วหลานไม่กิน ก็คือทิ้ง ... หรือบางทีทำนมมาป้อนไม่หมด รวมกันก็เป็นออนซ์ได้
หลานร้องเอะอะก็หิว ทั้งที่กินนมไปขวด กินเต้าไปแล้ว 2 เต้า (หลังจากให้เต้าก็ปั้มเก็บ) พอปั้มเสร็จหลานร้องก็จะให้กินเต้าต่อ
แล้วแทบทุกครั้งเค้าก็แหวะออกมาตลอด แม้จะเรอแล้ว บางทีก็เป็นน้ำใสๆ ออกมา เยอะมาก
บางทีก็บอกว่ากินไปก็ออกมันก็หิว ... ซึ่งหลายๆ ครั้ง ยังไม่ทันออก ก็จะให้กินติดๆ กัน บางทีก็รู้สึกว่ามันพร่ำเพื่อไป เยอะเกินไป
บอกว่าโตแล้วก็กินเยอะ ค่ะ เข้าใจ แต่โตกว่าเดิมไม่กี่วัน บางทีเค้าใช้หลักการวัดคือ สมัยก่อน สมัยก่อนเลี้ยงมาแบบนี้ ...
คือการให้จากเต้าก็ไม่สามารถที่จะรู้ได้ว่ากินไปเท่าไหร่ ... จะเอามาตัดสินกับการให้แบบนี้มั้ยคะ
เพราะไม่ใช่คนที่มีน้ำนมมาก สามารถปั้มให้กินได้วันต่อวันแค่นั้นเอง แล้วถ้าไม่พอก็คือต้องใช้นมผสมด้วยเท่านั้น
ไม่อยากให้กินนมผสมค่ะ (ถ้าเลือกได้) แต่ถ้าให้กินแบบนี้ มันไม่พอแน่นอน
คือเครียดค่ะ พูดกันแต่แรก เหมือนเข้าใจ แต่ก็ไม่ ...
นอย เครียด ... พยายามจะไม่เครียด ไม่คิด กลัวนมไม่มี แต่อันนี้ทนไม่ไหวจริงๆ ค่ะ
บางทีก็อธิบายว่าจะมากไป ... แต่ก็พยายามหาข้อมูลหลายๆ อย่าง
เรื่องคนในบ้านพูดยากค่ะ บางทีพูดไป อธิบายไปก็โมโหใส่ เหวี่ยงใส่
แค่อยากระบาย ไม่รู้จะทำยังไงให้เค้าเข้าใจ หาข้อมูลให้อ่าน ก็ไม่ได้ช่วยอะไร ...
มันจะมีอะไรทำให้รู้สึกดีขึ้นบ้างมั้ยคะ เพราะยากมากที่จะพูด เครียดกัน 2 คนกับแฟน
ไม่รู้ว่าลูกกินเยอะเกินไปมั้ย ...
แล้วไม่รู้จะหาทางไหนให้เค้าเข้าใจบ้างดี ...