ผมจำไม่ได้ว่าเิริ่มเชียร์หงส์ครั้งแรกตอนปีไหน  จำได้แค่ว่าตอนนั้น บรู๊ซ ก็อบเบลล่า เป็นนายประตูหงส์อยู่  ชื่อเค้าแปลกดี+ลีลาการเซฟที่เป็นเอกลักษณ์ เลยชอบหงส์แดงตั้งแต่นั้นมา

ผมโตมากับหงส์แดงยุค spice boys   หลายคนอาจจะสงสัยว่าทำไมต้องเรียกว่า spice boy ผมก็ยังสงสัยแหละ รู้แต่ว่าสมัยนั้นวง spice girls ดังมากๆ คงจะล้อเลียนอะไรบางอย่างเป็นแน่ๆ

สมัยนั้นมีรอย อีแวนส์ เป็นผจก.ทีม  แก็งค์spice boys สมาชิกก็จะมีสมาชิกเป็นเร้ดแน้ป แมคมานามาน เดวิด เจมส์  เจสัน แมคเคทเคียร์  ฟาวเลอร์
( ไม่แน่ใจว่ารวมโอเว่นด้วยไหม เพราะเพิ่งตามมาแจมทีหลัง )

เห็นหงส์แดงยุคนี้ (ยุคของ BR)  แล้วจู่ๆก็คิดถึงยุคของ spice boys ยังไงไม่รู้ คือชอบเล่นกับพื้นสวยงาม ดูลื่นไหลและรื่นรมย์ และเรามักจะได้ยินคำว่า เครื่องจักรสีแดงกำลังทำงานแล้วครับ ทั่นผู้ชม   จากคนพากย์อยู่บ่อยๆ เมื่อยามที่ทีมเล่นได้ดีและกำลังจะขนะ   ลีลาของการกระชากลากเลื้อยของแม็คก้า ปีกพ่อมด    การจ่ายบอลสั้นๆและยาวๆอย่างสวยงามของเจมี่ เร้ดแนป    จังหวะการยิงโหดๆและแซบเวอร์ของร็อบบี้ ฟาวเลอร์   ลีลาการเซฟสุดสะเด่าและสุดเฟอะฟะของเดวิด เจมส์ ....   ผมยังจำมันติดตาอยู่เสมอ

แต่ปัญหาของยุคนั้นคือไม่มีความคงเ้ส้นคงวาเอาเสียเลย  สามารถแพ้ เสมอ ชนะ ได้กับทุกๆทีม ซึ่งโรคนี้ก็ติดต่อกันมาถึงยุคนี้นั่นเอง  ฮ่าๆๆ



มีเพื่อนๆแฟนหงส์แดงคนไหนโตมากับยุค spice boys กันบ้าง  ชวนมาเล่าความหลังครั้งเก่าก่อน สไตล์คนแก่เล่าอดีตให้ลูกๆหลานๆฟังกันหน่อยครับ

ปล. ใครทันยุคหงส์แดงยุคนี้ เดาว่าน่าจะอายุ 30 ++ กันทุกคนนะครับ   555