คือมีใครได้ดูทันรึป่าวคะ ก่อนที่สามีตีตราจะเล่น คือจะมีรายการๆหนึ่ง ที่เทิดพระเกียรติสมเด็จพระเทพฯ เนื่องในวันคล้ายวันพระราชสมภพ
เรื่องราวจะเล่าเกี่ยวกับ นายแพทย์หนุ่มผู้ซึ่งมีอุดมการณ์แรงกล้า โดยบางช่วงที่เล่าถึงประวัติตอนเด็กของนายแพทย์ท่านนี้ได้ทำเป็นเหมือนละคร
คือ เราซึ้งหลายๆอย่างในเนื้อหา ถึงจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ แต่เรารับรู้อะไรได้มากมายเหลือเกิน จนน้ำตาเราไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว
ขณะที่พิมพ์น้ำตาก็ยังซึมเลย เพราะทำให้เราย้อนมองไปถึงเราตอนเป็นเด็ก ที่เราต้องลำบากตรากตรำ ไม่แพ้คุณหมอเลย ต่างกันเพียงแต่ว่า
เราเรียนไม่เก่งเหมือนคุณหมอ แต่ก็พอไปได้...เสาร์ อาทิตย์ รึปิดเทอม เราไม่เคยได้เรียนพิเศษเหมือนเช่นคนอื่นๆ แต่เราต้องทำไร่
ไถนา(ไถนาจริงๆเลยนะ ต้องเปลี่ยนกันกับพ่อ) ทำสวน รึไม่ก็ต้องไปรับจ้างเพื่อหาเงินมาซื้อหนังสือ เสื้อผ้า ตอนเปิดเทอม
คุณหมอท่านนี้ ได้เป็นนักเรียนทุนพระราชทานในสมเด็จพระเทพฯ เรียนจบแพทย์ และได้ทุนไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ แต่คุณหมอ
เลือกที่จะยังไม่เรียนต่อแต่กลับไปที่โรงพยาบาลใกล้บ้าน เพื่อไปช่วยเหลือผู้คนที่อยู่ในพื้นที่กันดาร คุณหมอบอกว่ารับรู้ถึงความทุกข์
เพราะตัวคุณหมอเองเคยอยู่ เคยเป็นแบบนั้นมาก่อน ตอนนั้นคุณหมอบอกบ้านคุณหมออยู่ห่างจากโรงพยาบาล60กิโลเมตร ไม่มีรถยนต์
รถมอไซต์ รึควายให้เทียม มันเลยเป็นเหมือนจุดที่สร้างแรงบันดาลใจให้อยากเป็นหมอมาตั้งแต่เด็ก อ้อลืมบอกไปค่ะ...คุณหมอจบจากโรงเรียน ตชด.
และเป็นโรงเรียนในสมเด็จพระเทพฯ ถึงวันนี้เราไม่ได้เป็นหมอ ช่วยเหลือผู้คน รึรับใช้สังคมไม่ได้มากมายอะไร แต่เราสัญญาว่าจะขอสร้างแต่ความดี
เพื่อหวังว่าความดีเล็กๆที่เราทำ มันจะสร้าง...สังคมเล็กๆให้น่าอยู่มากยิ่งขึ้น... ^^
หากใครมีคลิป ก็เอามาแชร์ได้นะคะ จขกท.หาไม่เจอ แถมจำชื่อคุณหมอไม่ได้ด้วย
ก่อน สามีตีตรา จะออกอากาศเมื่อวาน ... มีเรื่องราวที่ทำให้อิฉัน...น้ำตาไหล..
เรื่องราวจะเล่าเกี่ยวกับ นายแพทย์หนุ่มผู้ซึ่งมีอุดมการณ์แรงกล้า โดยบางช่วงที่เล่าถึงประวัติตอนเด็กของนายแพทย์ท่านนี้ได้ทำเป็นเหมือนละคร
คือ เราซึ้งหลายๆอย่างในเนื้อหา ถึงจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ แต่เรารับรู้อะไรได้มากมายเหลือเกิน จนน้ำตาเราไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว
ขณะที่พิมพ์น้ำตาก็ยังซึมเลย เพราะทำให้เราย้อนมองไปถึงเราตอนเป็นเด็ก ที่เราต้องลำบากตรากตรำ ไม่แพ้คุณหมอเลย ต่างกันเพียงแต่ว่า
เราเรียนไม่เก่งเหมือนคุณหมอ แต่ก็พอไปได้...เสาร์ อาทิตย์ รึปิดเทอม เราไม่เคยได้เรียนพิเศษเหมือนเช่นคนอื่นๆ แต่เราต้องทำไร่
ไถนา(ไถนาจริงๆเลยนะ ต้องเปลี่ยนกันกับพ่อ) ทำสวน รึไม่ก็ต้องไปรับจ้างเพื่อหาเงินมาซื้อหนังสือ เสื้อผ้า ตอนเปิดเทอม
คุณหมอท่านนี้ ได้เป็นนักเรียนทุนพระราชทานในสมเด็จพระเทพฯ เรียนจบแพทย์ และได้ทุนไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ แต่คุณหมอ
เลือกที่จะยังไม่เรียนต่อแต่กลับไปที่โรงพยาบาลใกล้บ้าน เพื่อไปช่วยเหลือผู้คนที่อยู่ในพื้นที่กันดาร คุณหมอบอกว่ารับรู้ถึงความทุกข์
เพราะตัวคุณหมอเองเคยอยู่ เคยเป็นแบบนั้นมาก่อน ตอนนั้นคุณหมอบอกบ้านคุณหมออยู่ห่างจากโรงพยาบาล60กิโลเมตร ไม่มีรถยนต์
รถมอไซต์ รึควายให้เทียม มันเลยเป็นเหมือนจุดที่สร้างแรงบันดาลใจให้อยากเป็นหมอมาตั้งแต่เด็ก อ้อลืมบอกไปค่ะ...คุณหมอจบจากโรงเรียน ตชด.
และเป็นโรงเรียนในสมเด็จพระเทพฯ ถึงวันนี้เราไม่ได้เป็นหมอ ช่วยเหลือผู้คน รึรับใช้สังคมไม่ได้มากมายอะไร แต่เราสัญญาว่าจะขอสร้างแต่ความดี
เพื่อหวังว่าความดีเล็กๆที่เราทำ มันจะสร้าง...สังคมเล็กๆให้น่าอยู่มากยิ่งขึ้น... ^^
หากใครมีคลิป ก็เอามาแชร์ได้นะคะ จขกท.หาไม่เจอ แถมจำชื่อคุณหมอไม่ได้ด้วย