วันหนึ่งในขณะที่ผมนั่งทำงานอยู่ผมมีความคิดเข้ามาในหัวว่าคนเรามีชีวิตที่สั้นนักต่างประเทศก็ไม่เคยไปข้อจำกัดก็มีตั่งมากมาย ทั่งเงินทุน ทั่งภาษา เราจะไปต่างประเทศได้หรือป่าวมีเงินอยู่ 10,000  บาท ผมจึงตัดสินใจออกเดินทางไปกับเพื่อนอีกหนึ่งคนที่ มีความสามารถพอๆกันคือ ภาษา ไม่ได้เรื่องเลย โดยจุดหมายคือ เวียงจันทน์ วังเวียง หลวงพระบาง ซาปา ฮานอย ฮาลอง เว้ สหวันนะเขต และกลับมาไทย  ซึ่งเป็นการยากมากที่จะมีเวลาและเงินเพียงพอต่อการท่องเที่ยว ผมและเพื่อนจึงตัดสินใจลาออกจากงานเพื่อการท่องเที่ยวโดยไม่รู้จุดหมายปลายทางว่าจะไปอย่างไรเรารู้เพียงแค่ว่าจะไปลาวต้องผ่านสะพานมิตรภาพไทยลาวและทางที่จะไปให้ถูกที่สุดก็คือ " รถไฟฟรี "  หลังจากนั้นผมก็ได้ไปทำ Passport ที่โลตัสปิ่นเกล้าและได้ มันมา ผมคิดในใจ นี่แหละคือก้าวแรกที่จะทำให้เราได้ออกไปสู่โลกกว้าง ขณะที่นั่งรถแท็กซี่กลับบ้านก็ได้ยินเสียงเพลงพี่ตูน Bodyslam เพลงนั่นคือเพลง เรือเล็กควรออกจากฝั่ง เพลงมันช่างเหมือนชีวิตเราซะจริงๆ หลังจากนั้นระหว่างรอ  Passport ให้ไปส่งที่บ้านผมจึงหาข้อมูลการเดินทางทั่งหมดเพื่อที่จะไปให้ถึงจุดมุ่งหมาย และแล้ววันนั้นก็มา วันที่ Passport มาส่งถึงบ้าน ใจผมรู้สึกสั่นไหว ไม่รู้ว่า เราจะไปได้หรือป่าวเพราะมันเป็นการออกนอกประเทศครั้งแรกและสิ่งที่เราจะพบเจอคือคนต่างชาติต่างภาษา และยิ่งภาษาสากลอย่างภาษาอังกฤษยิ่งไม่ได้เรื่องอยู่ด้วย หลังจากนั้น 2 วัน ผมก็ได้รับข้อความจากเพื่อนของผมว่ามันจองตั๋วรถไฟฟรีได้

    ออกคืนนี้เลย ผมรู้สึกงง ว่ามันจะรีบไปไหนวะ จึงทำให้ผมรีบจัดข้าวจัดของเพื่อไปให้ถึงเวลานัดตอน 20.00 น ซึ่งเวลาที่รถไฟออกคือ 20.45 น แล้วรถไฟก็ออกจากหัวลำโพง        เวลา 20.45  น    รถไฟฟรี

ซึ่งการนั่งรถไฟฟรีครั่งนี้เราได้จองตั๋วฟรีตั่งแต่เวลา เจ็ดโมงเช้า เราตัดสินใจอย่างฉับพลันที่จะไปในวันนี้ตอนกลางดึกคลาดว่าจะถึงสถานีหนองคายในช่วงเช้า