คือเราสงสัยว่าการที่เราทำใจให้เป็นกลาง พยายามไม่เก็บเรื่องเล็กๆน้อยๆมาใส่ใจ ไม่มีเรื่องอะไรภายนอกมากระทบกระเทือนได้โดยง่ายมันทำให้เรากลายเป็นคนดูไม่มีความรู้สึก เย็นชาไหมคะ กลายเป็นคนดูน่าเบื่อรึเปล่า
เห็นคนรอบตัวที่เค้ามีอารมณ์หลากหลาย มีทั้งสุข โกรธ เสียใจ ทำให้เรารู้สึกว่าเราเป็นพวกไร้อารมณ์ไปเลย แวบนึงแอบคิดว่าเรานี่ใช้ความเป็นคนไม่คุ้มเลย!? ชีวิตจืดชืดไร้รสชาติมาก พอดีกำลังอยู่ในช่วงวัยรุ่นด้วย
แต่วิธีการคิดโดยไม่เก็บเรื่องเล็กๆน้อยๆมาเป็นปัญหามันทำให้เราเย็นลงจริงๆ
หรือว่าเรากำลังเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า

อยากรู้ว่าตกลงมันดีหรือไม่ดียังไง ในแง่ของการใช้ชีวิต และแง่ของศาสนาด้วยค่ะ