จากข่าว กรณี นรต. ร่มไม่กาง
และบางนาย ที่ครูฝึก เข้ามาช่วยกระตุกร่ม สำรอง
ทำให้ช่วยชีวิตไว้ทัน

จากคำแถลงของ ครูฝึก กล่าวว่า

หากร่มชูชีพหลักไม่ทำงาน ก็จะต้องทำการเปิดร่มชูชีพสำรองทันที
แต่ช่วงเวลาโดดร่มเกิดขึ้นรวดเร็ว ผู้โดดร่มจะต้องมีสติสัมปชัญญะที่ว่องไว
บางคนมีอาการตื่นเต้นและขาดสติ จนไม่ทันได้เช็คร่มชูชีพตามช่วงระดับ

ผมเคย กระโดด Tandem จาก C-130 เมื่อประมาณ 10 ปี ที่แล้ว
ระดับความสูง ก็ประมาณ 6-7 พันฟุต

ตอนที่กระโดดลงจากเครื่อง มีทหารฝึกหัดกระโดดร่มหลายนาย
ซึ่งลักษณะกระโดด ก็ Tandem เหมือนผมนี่แหละ

ก่อนจะถึงคิวผม ผมเห็น พลทหาร 2 คน
ตัวสั่นหน้าซีด ก้าวขาไม่ออก ....
และมีนายหนึ่งที่ฉี่ราดกางเกง

ตอนกระโดดลงมา ช่วง ฟรีฟอล
ผมเข้าใจเลย ว่า ผม ก็กลัว และ ไร้สติ เหมือนกัน
เพราะมันจะหมุน เหวี่ยงไปตามแรงเฉื่อย เร็วมาก
มันหมุน ติ้ว ๆ ๆ ผมหลับตาสมองมึนงง ไปหมด

ครูฝึกผม เป็นชาวอเมริกัน
ต้องคอยกระตุ้น สติด้วยการตะโกนใส่

open your eyes, open your eyes.....

จับหัวผม แหงนหน้า มองเครื่องบิน ซึ่งผมไม่รู้ ทิศไหนเป็นทิศไหน
ผมไม่แน่ใจ ช่วง ฟรีฟอล มันกี่วินาที เดาว่า น่าจะประมาณ 4-5 วินา
แต่ ผมรู้สึกว่ามันนาน เป็นชั่วโมงเลย

ผมเข้าใจนะ ใครที่กระโดดครั้งแรก จะรู้สึกแบบนั้น
การตัดสินใจ มันแค่เสี้ยววินาที ...
ผมจึงไม่แปลกใจ ขนาดกระโดดแบบ Tandem  
บางคนช็อค หลับกลางอากาศก็มี ...

ไม่ว่าสาเหตุ จะมาจากอุปกรณ์ชำรุด
หรือ มาจากการตัดสินใจทำอะไรไม่ถูกในช่วงวิกฤต
ขอไว้ อาลัย นรต. ที่เสียชีวิต ...

ปล. ไม่ได้สรุปสาเหตุนะครับ
แค่อยากจะเล่าประสบการณ์ในช่วงสั้นๆ ของชีวิต ครับ