ขอท้าวความแบบย่อๆเลยแล้วกันนะคะ ใครเคยเจอปัญหาแบบนี้บ้างแล้วควรจะตัดสินใจยังไงดี? เราคบกับแฟนมา10ปีเรียกได้ว่าตั้งแต่วัยเรียนเลยแหละ
แฟนเป็นลูกชายคนเล็ก มีพี่สาว1คน ครอบครัวแฟนจะอบอุ่นมากพื้นเพเป็นคนใต้รักลูกส่งเรียนสูงๆค่อนข้างมีฐานะ ซึ่งต่างกับเรามาก เราเป็นพี่สาวคนโตมีน้องหลายคนครอบครัวเราจะอยู่หากินกันเอง แต่ส่วนใหญ่เราจะเป็นหลักในครอบครัว เริ่มแรกที่คบกันทางครอบครัวแฟนก็ไม่ค่อยยอมรับเราเท่าไหร่ เพราะเห็นว่าลูกชายเค้ายังเรียนไม่จบแถมยังไม่รู้จักหัวนอนปลายเท้าเราเท่าไหร่ ตะก่อนเราก็หาเงินเรียนเองทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยเช่าห้องอยู่ ซึ่งแฟนก็มาอยู่ด้วยแบบไปๆมาๆเหมือนแค่มาอยู่เป็นเพื่อน เพราะเค้าจะติดที่บ้านเค้ามาก ต้องกินข้าวที่แม่ทำเท่านั้น แต่เราเป็นประเภทไม่ก้มหัวให้ใครสู้ชีวิต และเชื่อมั่นในตัวเองสูง แต่ในใจลึกๆผู้หญิงทุกคนก็ใฝ่ฝันที่จะมีคนมาดูแลและพึ่งพิงได้ เราต่างคนต่างทำฝันของตัวเองทุกอย่างให้เป็นจริง เพราะแฟนสัญญาว่าถ้าเค้าเรียนจบตรีเค้าจะมาแต่งเราซึ่งมันก็เป็นความหวังของแม่เราที่อยากให้ลูกสาวมีหน้ามีตา ตลอดระยะเวลา10ปีที่คบกันมา เราเรียนจบใน3ปีประสบความสำเร็จในการทำงานอย่างมากซื้อบ้าน1หลังให้แม่ให้น้องเราอยู่(เรากับแฟนใช้เงินคนละกระเป๋า)ซื้อรถ1คัน,รายรับในแต่ละเดือนของเราก็เกือบหลักแสน มีเงินเก็บ ทุกอย่างเพอเฟคมาก แต่รู้มั้ยจนถึงปัจจุบันนี้แฟนเราก็ยังไม่ยอมแต่ง เพราะให้เหตุผลว่ายังไม่พร้อม ตอนจบตรีก็บอกว่าขอต่อโทก่อน จนตอนนี้จบโทก็บอกว่าจะขอบวชก่อน แต่ก็ไม่ยอมบวชซักที>ซึ่งตอนนี้ที่บ้านเค้าก็โอเครกับเราทุกอย่าง พอเราซื้อบ้าน เราก็ย้ายเข้าไปอยู่ที่บ้านแฟนซึ่งเค้าอยู่เป็นครอบครัวใหญ่เป็น10คน พี่ป้าน้าอาเต็มบ้าน(เหตุผลที่ย้ายไปเพราะบ้านที่เราซื้อให้แม่เราอยู่ไกลที่ทำงานมาก)ซึ่งที่บ้านแฟนทุกคนเค้าก็ดีกับเราทุกอย่าง แต่เราอึดอัดมากๆเพราะเราเป็นคนรักอิสระ ชอบสังคมในขณะที่แฟนติดครอบครัวมากไม่เข้าสังคมไม่คบเพื่อนไม่กินเหล้าไม่สูบบุหรี่ และไม่ต้องการให้เราคบใคร เค้าชอบให้เรา
ทำงานแล้วรีบกลับบ้าน วันหยุดเราก็ไม่ตรงกัน ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาไปไหนด้วยกันแทบนับครั้งได้ เค้าจะไม่เคยพาเราไปเที่ยวไหนเลย ไม่มีโมเม้นอะไรให้น่าจดจำเลยชีวิตมีแต่งานๆๆแล้วก็กลับบ้านนอน พอเวลาชวนไปไหนก็บอกว่าไม่ว่างต้องอยู่เป็นเพื่อนแม่ต้องกลับมากินกับข้าวบ้านเพราะแม่ทำอร่อยสะอาด เวลาไปซื้อของด้วยกันทุกสิ่งที่เค้ามองเค้าจะนึกถึงแม่เค้าเสมอว่าอันนี้แม่ชอบอันนี้แม่ใส่สวย ซึ่งเราก็แอบน้อยใจบ่อยๆว่าไม่เคยนึกถึงเราเลย กับพี่สาวเค้าเหมือนกันเค้าจะรักพี่สาวเค้ามาก พี่สาวเค้าโสดไม่เคยมีแฟนและ2พี่น้องเค้าจะรักกันมาก พอเค้าเรียนจบโทพี่สาวเค้าก็ซื้อซีวิคให้ แต่รู้มั้ยเค้าต้องคอยรับคอยส่งพี่สาวเค้าทุกวันเลย ออกไปทำงานพร้อมกันกลับพร้อมกัน กับเราเจอกันแค่ตอนนอนแทบไม่มีความหมายเลยเหมือนมาอาศัยอยู่ เราเคยบ่นว่าอึดอัดคนบ้านเค้าอยู่กันเยอะชวนเค้าออกไปซื้อคอนโดอยู่เค้าก็ไม่ยอมไป เค้าบอกเป็นห่วงแม่ ทั้งที่ที่บ้านเค้าก็อยู่กันเต็มบ้านแล้วแม่ก็แข็งแรงดีอยู่บ้านเฉยๆไม่ได้ทำอะไร จนเดี๋ยวนี้ทะเลาะกันแทบทุกวัน เค้าก็พูดแต่เพียงว่าถ้าเราไม่สบายใจเค้าก็ไม่รู้จะทำไงก็แล้วแต่เราแต่เค้าจะไม่มีวันทิ้งแม่ไป แต่เราก็อธิบายว่าไม่ได้ทิ้ง เรามีครอบครัวแล้วเราก็ต้องแยกออกมา อยู่กันเยอะมันก็วุ่นวายจุกจิก นึกสภาพนะคะครอบครัวใหญ่อยู่กันเป็น10คน หมา5แมว6,วุ่นวายแค่ไหน การกินการอยู่ห้องน้ำห้องท่า ห้องเรานอนร้อนอยากติดแอร์ก็ไม่กล้าเพราะคนอื่นเค้าก็ไม่ติด เราแค่คนอาศัยก็ต้องทน คิดดูนะคะทำงานเงินเดือนเกือบแสน ต้องทนนอนห้องข้างล่างติดกับห้องเก็บของ ร้อนก็ร้อนกินอยู่ก็ต้องเจียมตัว ตอนนี้เหลือแค่เส้นใยบางๆที่รออยู่ว่าจะขาดเมื่อไหร่ บางครั้งก็คิดที่จะออกมาให้รู้แล้วรู้รอด แต่บางครั้งก็อดคิดไม่ได้ว่าทนมาตั้งนานจะทนอีกนิดจะเป็นไร ถามเรื่องแต่งไปก็ได้แต่คำตอบว่ารอก่อนอีกไม่นานขอเคลียร์เรื่องส่วนตัวก่อน  พ่อแม่เค้าก็แล้วแต่ลูกชาย แต่ไม่เคยถามถึงความรู้สึกหรือจิตใจเราเลย เราเป็นผู้หญิงมีแต่เสียหาย แม่เราก็รอความหวังอยากให้ลูกได้แต่งมีหน้ามีตา.>บางครั้งเพื่อนเรายังเคยบอกเลยว่าเค้าเป็นลูกที่ดีได้ แต่เป็นสามีที่ดีไม่ได้ >อธิบายมาซะยาวมันอึดอัดจริงๆ ขอบคุณที่ทนอ่าน ขอความเห็นนะคะ ว่าเราควรทนรอต่อไป หรือก้าวออกมาดี