ครูสอนศิลปช่วงมัธยมต้นของผม มีอิทธิพล ต่อการลากเส้น มองสี ของผมมากทีเดียว
ชั่วโมงแรก เราลากเส้น ทั้งเส้นตรง เส้นโค้ง เส้นซิกแซก แล้วก็ลาก ๆ ๆ ๆ ๆ จนกระทั่ง สามารถลากเส้นตรงได้โดยไม่ต้องใช้ไม้บรรทัด
ไม่ว่าจะเป็นเส้นตรง จากซ้ายไปขวา จากขวาไปซ้าย จากล่างขึ้นบน จากบนลงล่าง เฉียงซ้าย เฉียงขวา

เมื่อเรียนสีน้ำ ครูไม่ให้ใช้สีดำ ครูบอกว่า ในโลกนี้ ไม่มีสีดำจริง ๆ
เวลาเราร่างภาพสีน้ำ ครูให้เราร่างด้วยพู่กัน ไม่ให้ใช้ดินสอ ทำให้เราร่างกันได้อย่างรวดเร็ว กล้าที่ตวัดปลายพู่กัน

เมื่อเราเรียนลายไทย ครูให้เราเขียนลายกนก เขียน ๆ ๆ ๆ ๆ จนกนกแทบจะบินออกมาจากกระดาษได้เลย 55555
ดังนั้น เมื่อไปเที่ยวตามวัด ผมจึงอดไม่ได้ ที่จะไปดูลายกนก เพราะลายกนก เหมือนจะแสดงให้เห็นว่า ช่างสกุลนั้น ๆ สุดยอดเพียงใด
อ่อนช้อย สมส่วน พริ้วมากน้อยแค่ไหน

แต่ทั้งหลายทั้งปวง ก็เป็นแค่ ความรู้เท่าหางอึ่ง ที่ครูสอนให้ตอนนั้น ไม่ได้ค้นคว้า หาอะไรเพิ่มเติม เอาเป็นว่า รู้แค่พื้น ๆ ดูแบบพื้น ๆ แล้วก็ชอบแบบที่ชอบก็แล้วกัน ไม่มีอะไรมากมายกว่านั้น

และเมื่อได้มีโอกาสไปเที่ยว ที่วัดใหญ่ เมืองพิดโลก ก็ถือโอกาส ส่อง+เก็บภาพ มามากพอสมควร แต่ตรงนี้ เป็นแค่ เก็บมาเล่า วันละนิด ก็เลยขอเสนอภาพเพียง 5 ภาพนะครับ ไม่อย่างนั้น ก็จะไม่ใช่ เก็บมาเล่า วันละนิด ...