ผมเรียนอยู่ม.5คับกำลังจะไปเรียนต่อที่ฟินแลน แต่ดันมาติดมผ.วิชาแนะแนว ไม่รู้ติดได้ยังไงงานที่สั่งผมส่งครบ ไม่เคยขาดเลยสักครั้ง ผมจึงไปติดต่อกับอาจารย์ที่ให้มผ. เหตุผลก็คือเขาทำงานผมหาย ผมเลยถามกลับไปว่า เอ้า จารทำหายเองแล้วมาให้มผ.ผมได้ไงล่ะ เขาบอกว่าต้องส่งผลไปให้วิชาการ แต่ไม่มีงานเป็นหลักฐาน เลยให้ผมทำใหม่ สรุปผมผิดหรอครับ??? ผมก็ไม่อะไรเดี่ยวก็ไปแล้วเลยทำงานอันเดิมซ้ำเพื่อไปแก้มผ. ปรากฏวันนัดเอางานมาส่งจารย์แกหายไปเที่ยวทะเลละ งี้จะแก้ยังไงล่ะ ติดต่อก็ไม่ได้ ร้องฝ่ายวิชาการก็บอกผมขี้เกียจไปโทษอาจารย์ หลักฐานก็มีผมถ่ายรูปงานไว้ก่อนส่งทุกครั้งกันหาย เขาไม่เชื่ออีก...

อยากจะลองถามทางรร.กับกระทรวงศึกษาสักหน่อยใช้อะไรพิจารณาคนพวกนี้มาเป็นครูกัน เข้าสอนก็สาย ปล่อยก็ช้า งานเยอะไม่ว่า แต่ความรับผิดชอบมันไปไหนทำงานเด็กหาย แล้ววิชาต่างๆ ทำไมต้องมีหลายแขนงยังงั้นด้วย บางวิชาผมไม่เห็นว่ามันจะมีประโยชน์อะไรเลยสักนิด เข้าไปก็ให้ผมนั่งฟังเขาพูดอะไรไม่รู้เรื่องบทเรียนไม่มีเลยบางที บางครั้งก็ไม่สอนอะไรเลยเป็นคาบว่างไปซะงั้น ไม่เข้าใจว่ารับครูพวกนี้มาได้ยังไง ถ้าให้เป็นครูแล้วทำแบบนั้นผมก็ทำได้ แจกงาน ไปนั่งชิวๆรอเสียงออดหมดคาบนึงไป วิชาแนะแนวนั่นผมเลยปล่อยทิ้งไปละ ตอนนี้ผมมาฟินแลนว่าจะมาเรียนต่อที่นี่เพราะครอบครัวผมอยู่ที่นี่ ที่ไทยอยู่กับปู่กับยาย จากที่ผมได้เรียนที่นี่ 2 วันผมรู้เลยทำไมเขาถึงติดอันดับต้นๆด้านการศึกษา อาจารย์เขามีวินัยมาก เข้าตรงเวลาเป๊ะๆ สอนเข้าใจดี ไม่นอกเรื่อง แถมยังไม่เคลียดด้วย

แล้วก็ข้อสอบโอเนตอีกจากที่เคยสอบ ฟังรุ่นพี่ รุ่นน้องมา จากที่พวกผมติวๆมาในหนังสือเรียน แทบไม่มีเลยที่มันจะออกตามนั้น แถมบางข้อเอาของระดับชั้นที่สูงกว่ามาออก บางทีเอามาจากละครบ้างล่ะ ยังงี้ผมจะอ่านไมอ่ะหนังสือพวกนั้น คุณทำข้อสอบมากะไม่ให้เด็กสอบได้งั้นดิ กระทรวงศึกษาก็เป็นคนจัดบทเรียนนี้ให้พวกเราเรียน แต่ดันไปเอาอย่างอื่นมาออก ละครบ้าบอมั่งละ ไร้สาระมากๆ ผมไม่แปลกใจเลยทำไมคะแนนวัดระดับต่างๆมันถึงน้อยนัก เพราะพวกคุณผู้ใหญ่ทำกันเองนี่หล่ะ

แล้วที่ต่างประเทศเขาไม่มีการมาเทียบด้วยว่าคนนี้ได้ที่ 1 เก่ง ได้ที่ 20 เรียนแย่จังเลย ทำให้เด็กเสียกำลังใจเปล่าๆ เพราะแบบนั้นมันไม่ช่วยให้เด็กพยายามขึ้นหรอก ผู้ใหญ่คงไม่ต้องเถียงนะ? เพราะผมเป็นเด็กเจอแบบนี้มาผมรู้ว่ามันรู้สึกยังไง น้องผมเรียนศิลป์ภาษาญี่ปุ่น เธออยากเข้าไปอ่านหนังสือห้องสมุดสายวิทย์มั่ง อาจารย์ในนั้นกลับบอกคนละสายห้ามเข้า ไล่ไม่ให้เข้าซะงั้น เด็กเพิ่งเข้าม.4มางงกันทุกคน การศึกษามีจำกัดด้วยอ่อวะ คือเลือกสายนั้นแล้วไม่มีสิทธิ์รู้เลยสินะ

แล้วเหมือนพวกอาจารย์มองศิลป์ภาษาว่ากระจอกยังไงไม่รู้ สายตาแบบดูถูกว่าเด็กไม่เก่งเลข วิทย์ถึงได้มาเรียน น้องผมตอนม.3 เธอเรียนอินเตอร์ได้ถึงเกรด4 แต่ชอบดูการ์ตูนญี่ปุ่น เลยจะมาเข้าสายนี้พวกอาจารย์ก็บอกว่าไม่ดีๆ เรียนเพราะชอบการ์ตูนมันไร้สาระบ้างล่ะ ดูเขาพูดดิ คนพวกนี้ใช่ครูแน่อ่อ? ใครจะรู้เรียนวิทย์ จบปริญญา ตกงานมีถมไป แต่เลือกเรียนตามที่ตัวเองชอบเผลอๆ อาจจะเป็นทูติประจำสถานทูตญี่ปุ่นก็ได้

ตอนเด็กๆผมอยากเป็นคนออกแบบจรวดให้นาซ่า เพราะตอนนั้นชอบดูสาระคดีมากตอนปฐม ในตอนนั้นก็จะมีให้พูดหน้าชั้นว่าอยากเป็นอะไรในอนาคต ผมตอบไปว่า นักออกแบบจรวดให้นาซ่าครับ อาจารย์หัวเราะผมอีกหาว่าคิดอะไรที่เป็นไปไม่ได้ คนไทยที่ทำงานในนาซ่าก็มีตั้งหลายคนครับ ทำลายฝันชัดๆ ผมได้มาต่างประเทศมุมมองผมเปลี่ยนไปมาก ตอนนี้มองใบปริญญาเป็นแค่กระดาษใบนึงเท่านั้น เพราะที่นี่ทุกอาชีพสำคัญหมด เงินเดือน ใกล้เคียงกันทั้งนั้น แต่ขอโทษแม้แต่แม่บ้านยังต้างเรียนถึง 9 เดือน แล้วเงินเดือนเทียบเป็นเงินไทยได้ 5 หมื่น ตกใจใช่มั้ยล่ะ แล้วเขาไม่มีการมาดูถูกอาชีพนี้ต่ำต้อยทุกอาชีพสำคัญหมด หากทั้งชาติมีแต่หมอ ครู ไม่มีชาวนาจะอยู่ได้ไงละ ผมจึงเข้าใจละทำไมการศึกษาไทยถึงได้แย่ซะขนาดนี้ และฟินแลนถึงได้เป็นอันดับต้นๆ ไม่ใช่เห่อของนอกชื่นชมซะเกินควรนะ แต่มันคือความจริง และถึงวันนี้ผมก็ฝันจะเป็นนักออกแบบจรวดของนาซ่า

ผมเรียนศิลป์ภาษาก็จริงแต่ที่นี่เขาไม่จำกัด ถ้ามีความสามารถก็เป็นได้ทุกอาชีพ ก็ฝากไปถึงพวกผู้ใหญ่ไทยด้วยนะ มองซะใหม่ จำกัดเด็กมากเกินไปละ เถียงคือผิดตลอดแม้จะมีเหตุผลก็ตาม ต่างประเทศถ้าเถียงแต่มีเหตุผล สมเหตุก็สามารถเถียงครูได้ก็เพียงเท่านี้ละครับ