เราคบกับแฟนมาสี่เดือน ตลอดที่คบกันมาเราทำทุกอย่างเพื่อจะให้ผู้ชายคนหนึ่งรักเรามากๆอย่างที่เรารักเขา เรากับเค้าอยู่คนละที่กันไกลกัน ติดต่อกันทางโทรศัพย์ นานๆเจอกันที เราบอกัรกบอกฝันดีเค้าทุกวัน เราชอบเป็นคน งี่เง้า เอาแต่ใจ ไม่ได้ดั่งใจเราก็วีนใส แต่ทำทุกอย่างก็เพราะรัก ยอมทุกอย่างที่เค้าจะมีความสุขได้ เราเป็นคนแบบนี้ก็เพราะ เค้าเฉยชากับเรา คำพูดของเค้าเหมือนจะรักเราแต่การกระทำไม่ใช่เลย ชอบหายไป ตอนแรกๆโทรมาหกเวลา นานๆไปวันละครั้ง ก็กลายเป็นอาาทิตย์ละครั้ง วันนึงเราทนไม่ได้กับความเฉยชาของเค้าเราก็บอกเลิกไปเพราะอยากให้เค้าสนใจ เพราะทุกครั้งเค้าจะยื้อเราไว้ตลอด พอมาครั้งนี้เค้ายอมเลิกกันเราอย่างง่ายดาย สุดท้ายก็เป็นเราที่ง้อเค้าแทบจะคุกเข่าเลย เค้าก็ไม่ยอมกลับมา พอมารู้ความจริงจากเพื่อนสนิทของเค้าเองว่าเค้าทำไมยอมเลิกง่ายๆ เค้ามีคนใหม่ที่ดีกว่าเรา คุยกันมาตั้งแต่คบกับเราและเรียกคนๆนั้นว่าที่รักได้ตั้งแต่เลิกกับเราไปแค่วันเดียว เพื่อนสนิทเค้าเคยบอกว่าแฟนเก่าเราไม่เคยรักใครจริง คบซ้อนเยอะมาก บางครั้งไปมีอะไรกับคนอื่นข้ามคืนก็มี แต่คนใหม่ของเค้าคนนั้นเค้าอยู่ใกล้ ไปมาหากันได้ ดูแลอย่างดี แล้วเค้าสองคนก็มีอะไรกันแล้ว รักกันมาก คุยกันตอนที่คบกันเราพอเลิกกับเราปุ๊บก็ไปคบกับผู้หญิงคนนั้นทันที แต่ตอนที่เค้าสองทะเลาะกันแฟนเก่าเราเพ้อถึงคนใหม่ได้รักจริงมากๆ เราก็คิดว่าเค้าคงรักผู้หญิงคนนั้นมากเช่นกัน เราก็เสียใจมากจนตอนนี้ยังทำใจไม่ได้เลยทั้งๆที่ผ่านมาหลายเดือนแล้วเราก็อยากทำสิ่งที่คนใหม่เค้าทำให้ได้แต่เราอยู่ไกลเลยทำไม่ได้ แต่ตอนนี้เราก็ขาดการติดต่อกันเด็ดขาด เค้าสองคนก็รักกันดี เราก็แย่ตามประสา ยิ่งแย่ไปกว่านั้นเราเคยมีอะไรกับแฟนเก่าคนนี้แล้วยิ่งเป็นแฟนคนแรกด้วย นี่นะเหรอความทุ่มเทของเรา แล้วได้กลับคืนมาแค่คำว่าเสียใจ อาจจะดูแย่แต่มันคือความจริงที่ผู้หญิงคนนึงต้องยอมรับผลที่เกิดขึ้น แล้วเราจะทำยังไงล่ะ ถึงจะเจ็บน้อยลง