ต้นทุนชีวิตคนเราไม่เท่ากัน...อันนี้พี่ยอมรับครับ....แต่การไม่แบ่งปันและฉวยโอกาศนั้น...พี่รับไม่ได้
สมัยนี้ ถ้าทางบ้านไม่มีปัญญาส่งลูกเข้าอินเตอร์..หรีอไปเรียนเมืองนอก...อย่าหวังเลยว่าจะเก่งภาษาอังกฤษ....
พี่เป็นเด็กไทยต่างจังหวัด...ชีวิตหันเห...ได้โอกาศไปอยู่เมืองนอก...ต้องต่อสู้..ต้องพึ่งตังเอง...ต้องพูดอังกฤษได้..ไม่งั้น...ตาย
พี่ใช้ชีวิตอยู่เมืองนอก 25 ปีครับ...ก่อนได้กลับมากรุงเทพ..เพราะบริษัทส่งมา...พี่อยากจะแบ่งปันประสบการณ์...เพราะพี่รู้ว่าภาษาอังกฤษไม่ได้ยากเลย
โดยอาชีพแล้วพี่ไม่ใช้ครู...แต่ใจมุ่งมั้นที่จะให้โอกาศและแบ่งปันความรู้แบบพี่สอนน้อง...พ่อสอนลูก...และที่สำคัญ....พี่เคืองมาก..ที่เกิดค่านิยมผิดๆในการเรียนภาษานี้....รับไม่ได้...ที่มันแพง...ที่มันต้องเข้าสังกัด...ใช้มาตรฐานเป็นตัวตีราคา ค่า สอน...ที่ต้องมีฝรั่งจบไฮส์สกูลอยากมาเที่ยวเมืองไทย...เลยมาสอนภาษาพ่อแม่เค้า...แล้วเราต้องจ่ายแพงเพื่อที่จะได้พื้นฐาน....อาจาร์ณฝรั่งดีๆ..มีใจรักการสอน ผมไม่มีปัณหาน่ะ....แต่ทำไมเราต้องจ่ายแพง...
มาลองคุยกันครับ...ลองมาหาวิธีช่วยกัน...อย่างที่บอก...พี่ไม่ใช้ครู...แต่มีประสบการณ์ชีวิตในหลายๆประเทศและภาษาอังกฤษพี่ดีมาก...ทุกวันนี้ทำงานเกี่ยวข้องกับ AEC อย่างเต็มๆ..
ลองเข้ามาคุยกันน่ะครับ  / พี่นน