ส่วนตัวเมื่อก่อนเป็นแฟนบอดี้สแลม แต่หลังๆพอวงเริ่มดังตั้งแต่ believe พี่ตูนแกก็เริ่ม "เยอะ" ขึ้น
เวลาไปคอนเสิร์ตใหนใส่เต็มตลอด เต็มจนล้น จนเว่อร์ และเบื่อมากกับการถอดเสื้อของพี่แก

อีกอย่างคือ "เนื้อเพลง" เนื้อเพลงบอดี้สแลมเริ่มจะ "ประดิษฐ์" มากขึ้นทุกวัน
เนื้อหาก็วนๆ อยู่แต่เรื่องความฝัน "ออกไปทำมันซะ อย่ายอมแพ้" เพลงพูดเรื่องความฝันมันก็ดีอยู่หรอก แต่นี่มันฟุ้งจนจับต้องอะไรไม่ได้
และไม่ได้อิงอยู่กับความจริงเลย

มา 2 เพลงล่าสุด นี่คือแบบว่า...ประดิษฐ์มาก เรือเล็กก็ไม่ประดิษฐ์เท่าไหร่นัก
แต่ dharmajāti นี่สิโคตะระประดิษฐ์เลย เลือกใช้คำได้แบบว่า "ถ้าใช้คำนี้มันธรรมดาไป ต้องใช้คำนี้มันถึงดูลึกลับ มีปรัชญาเป็นนามธรรมให้ตีความ"
คือมันไม่เข้ากันกับภาพรวมของเนื้อเพลง ของคำที่ใช้ทั้งหมด
แทงกั๊กไว้จะปรัชญาไปซะหมดก็ไม่กล้า กลัวว่าแฟนเพลงจะไม่เข้าใจ จนกลายเป็นเพลงที่ประดิษฐ์ประดอยไปซะทุกส่วน

ต่างจากเล็ก Greasy Cafe ที่แกเลือกใช่คำธรรมดามาทำให้มันแลดูเป็นปรัชญาได้ แต่ก็ยอมรับว่าหลายเพลงฟังไม่เข้าใจแก่นจริงๆ
แต่ก็ชัดเจนในแนวทางของเขา

แฟนๆบอดี้คงจะตอบว่า แล้วมึน จะเทียบกันทำไม มันคนละแนวกัน อยากจะบอกว่า
พี่ตูนจ๊ะจะทำอะไรต้องไปให้สุดพี่ อย่าแทงกั๊กแบบนี้ ฟังแล้วมัน...หูตัวเอง (ไม่ชอบก็ไม่ต้องฟัง ตอบแทน )