ทำใจไม่ได้เลยจริงๆ มองหน้าเขา นึกถึงหน้าเขา แล้วน้ำตาจะไหล สงสารเขาจับใจ หมอบอกน้องน่าจะมองไม่เห็น เราเรายื่นยันตลอดว่าน้องมองเห็น เมื่อวานพาน้องไปหาหมออีกครั้งเรื่องระบบประสาท หมอหลายคนยังบอกน้องน่ามองไม่เห็นด้วยนะ  เราก็ยังยืนยันเหมือนเดิมว่าเขามองเห็นจริงๆนะ แค่เขาไม่ตอบสนองกับสิ่งรอบๆตัว เขาอยากมองถึงจะมองเอง ถ้าเขาไม่สนใจก็คือจะไม่ตอบสนองเลย  บางครั้งเขาเดินตามเราได้ วิ่งมาหาได้  ทำท่าซุ่มโจมตีเราได้

         ทุกครั้งที่เขาได้ยินเสียงดังแถวใกล้ตัวเขาจะทำเสียงขู่เสียงดังแล้วเดินถอยหลังตั้งหลักสู้ เราเข้าใจว่าสิ่งที่เขาเป็นคือเขาโมโหร้าย  น้องจะตกใจง่ายมาก เอะอะก็ขู่แฟร่ๆๆ  เวลาเขาวิ่งเล่นกับแมวตัวอื่นๆในบ้าน เขาจะวิ่งชน วิ่งเหยียบแมวตัวอื่นไปเรื่อย เราเข้าใจว่าที่เป็นแบบนั้นเพราะน้องควบคุมตัวเองไม่ได้  หรือสิ่งที่เราเข้าใจมาตลอดจะผิดหมดเลย หรือสิ่งที่เขาเป็นคือ เขามองไม่เห็น   เหรอ

         น้องเป็นแมวที่หลับเองไม่ค่อยได้ถ้าไม่ง่วงจริงๆ เขาจะนอนลืมตาอยู่อย่างนั้น แต่ถ้าเราไป ลูบตัว ลูบหัว หรืออุ้มเขามากอดเขาก็จะหลับทันที  เราเข้าใจว่าเขาชอบนอนที่อุ่นๆ

         เมื่อวานกลับมาถึงบ้าน คิดทบทวนในสิ่งที่หมอพูด  เมื่อเช้าเลยลองสังเกตดู เราเดินย่ำเท้าเล่นกับเขาเหมือนเคย น้องหมอบแล้วซอยขาหลังซุ่มโจมตีเหมือนเคย วิ่งมาตรงเท้าเรา แต่......น้องวิ่งเลยเท้าเราไป  แล้วหมอบซุ่มโจมตีในท่าเดิม
เท่านั้นแหละน้ำตาเราไหลออกมาเลย เลยจะไปอุ้มเขามากอด เขาตกใจขู่แต่เราไม่สนใจ เขาคงตกใจเพราะไม่รู้ว่าใครมาทำอะไรเขา  พออุ้มเขาขึ้นมากอดเขาก็หลับทันทีคงเป็นเพราะเขารู้ว่าเป็นเราเลยเลิกขู่ใส่

นึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาเราจุก  ทำใจไม่ได้ ไม่อยากคิดว่ามันคือเรื่องจริง  สิ่งที่เขาเป็นอยู่เราก็คิดว่าหนักสำหรับเขาแล้ว แต่ทำไมต้องมามองไม่เห็นอีก เวรกรรมอะไรกัน

แม่รักหนูนะ