วันนี้เพิ่งมีโอกาสได้ดูยมบาลเจ้าขาตอนที่พี่ยุ้ย จีรนันท์ เล่น ขอบอกว่าสายตาพี่ยุ้ยจิตได้ใจมาก ถ้าเจอคนอย่างพี่ยุ้ยยอมรับเลยว่าคนขนลุกตลอดแน่นอน


เรื่องราวเป็นเรื่องของหญิงที่เคยได้รับอุบัติเหตุจนสูญเสียสามีและลูกในท้อง ทำให้เธอเสียสติจนต้องเข้ารับการรักษาตัว เมื่อเธอออกมาจากสถานบำบัดเธอก็ได้มาเจอกับครอบครัวหนึ่งที่กำลังรับพี่เลี้ยงเด็ก เธอเลยเข้ามาทำงานที่ครอบครัวนี้ แรกๆ ก็ดูเป็นคนดีรักเด็ก แต่วันนี้โรคเก่าเธอกำเริบ เกิดความรู้สึกว่าเด็กที่เธอเลี้ยงเป็นลูกของเธอ บ้านหลังนี้เป็นของเธอ ทุกอย่างในบ้านหลังนี้เป็นของเธอ และคุณผู้ชายก็กำลังเป็นของเธอ ประโยคหลังนี้เด็ดจริงอารายจริง เพราะ ที่ดูพี่ยุ้ย พยายามทำทุกวิถีทางที่จะกีดกั้นคุณผู้หญิงกับคุณผู้ชาย ทั้งใส่ร้ายว่าคุณผู้หญิงลืมวันเกิดบ้างแหละ คุณผู้หญิงไม่ใส่ใจบ้างแหละ ด้วยความที่เรื่องนี้คุณผู้หญิงเป็นเวิร์คกิ้งวูแมนที่เอาแต่ทำงาน ไม่สนใจดูแลครอบครัวเท่าไหร่ ยิ่งตอกย้ำความรู้สึกสามีว่าเธอไม่ดีพอ เนี่ยมาถึงจุดนี้ขอบอกเลยว่าน่ากลัวเจงๆ คิดดูนะเราจะไว้ใจใครได้อีก ถ้าเกิดไปเจอคนโรคจิตแบบนี้จะทำยังไง เกิดปล่อยให้อยู่กับลูกสองต่อสองมันไม่ตบลูกเราเหมือนพี่เลี้ยงชาวจีนเหรอ น่ากลัวจริงๆ

แต่สำหรับบทบาทของพี่ยุ้ยเรื่องนี้ยอมรับเลยว่าแสดงได้จิตจริงๆ ทั้งสีหน้า ท่าทาง น้ำเสียง เก่งโพดดดด