ตั้งแต่เด็กเราเรียนโรงเรียนต่างจังหวัด พอขึ้นป.1 ครอบครัวก็ย้ายมาทำงานในเขตปริมณฑล แล้วเราก็เรียนโรงเรียนเทศบาลที่ดีที่สุด เราได้เริ่มเรียนภาษาอังกฤษตอน ป.5 โดยทีไมีได้เรียนการผสมคำ ศัพท์พื้นฐานแบบนี้ a ant b brid c cat เลย แต่เราเริ่มที่ Tense สุดยอดไปเลย พอขึ้นมัธยมตอนต้น ก็เรียนภาษาอังกฤษแบบนี้ซ้ำๆ จนเรารู้สึกว่าไม่รู้เรื่องจำ อ่านเฉพาะที่สอบ ที่มา การใช้ ไม่รู้เรื่องเลย จนบอกกับใจตัวเองว่า จะไม่รับภาษาอังกฤษเลย พอขึ้นมปลาย คาบภาษาอังกฤษเราจะนั่งหลับทุกคาบ เพราะความไม่เข้าใจจากทุนเดิม บวกกับเวลาตอนเช้าๆทุกๆวันเราก้ต้องซ้อมกีฬา ได้เข้ามหาวิทยาลัยเพราะความสามารถทางด้านกีฬาและ เรื่องของการพูด พอจบมาหางานทำ เราได้โอกาสดีๆหลายครั้งจากบริษัทที่สนใจ ประวัติกิจกรรม และความสามารถด้านอื้นๆ แต่ก็ต้องเสียใจทุกครั้ง เพราะเราสอบพาสที่เป็นภาษาอังกฤษไม่ผ่านอยู่พาสเดียว เราอยากฝึกนะ แต่ไม่รุ้จะเริ่มยังไง พอทำงานเสร็จก็กลับบ้านมาช่วยครอบครัวขายของ พอตกดึกก็เพลียมาก อยากเรียนก็ไม่มีทุน และวันนี้เราได้โอกาสจากบริษัทในฝันอีกครั้ง เราก็ไปสัมภาษณ์รอบแรก ปรากฏว่าเราผ่านรอบแรก แต่ทางบริษัทต้องการคะแนน toeic 550 ซึ่งวันนี้เราไปสอบมา และบอกตามตรง ทำไม่ได้ ไม่ทัน และไม่รู้เรื่อง ตอนนี้ท้อมากๆ อยากฝากบอกเด็กๆทุกคนว่า ตั้งใจเรียนภาษามากๆนะ เพราะตอนนี้มันสำคัญมาก สามารถกำหนดอนาคตตัวเองได้เลย เศร้า ขอบคุณที่ฟังเราระบาย เพราะเราก้ไม่รู้ว่าจะไปเล่าให้ใครฟัง .....