ทำมัยคนเขียนบทถึงปัญญาอ่อนขนาดนี้ คิดว่าคนไทยโง่หรือกินหญ้าแทนข้าวอ่ะ มันอินมากไปหน่อย
สำหรับฉากที่ว่าสายน้ำผึ้งปีนรั้วเข้าบ้านพิศุทร์แล้วเข้าไปนอนกอดหน้าตาเฉย แล้วกะรัตก็มาเห็นพอดีเป๊ะ
หน่ำซ้ำเช้าตื่นมาพระเอกพูดอะไรไม่ถูก ต้องหอบเสื้อผ้าหนีออกจากบ้าน(เออแปลกดีวุ้ยเจ้าของบ้านหนี้)
ไม่พอเจอแม่พระเอก เก็บเสื้อผ้าหนีอีกคน เอาเข้าไปมันขัดใจตรงเนี้ยว่ามันเป็นไปได้ยังงัยกัน
ที่ว่าสายน้ำผึ้งไม่ได้เป็น อะไรกับพระเอกเลย แต่หนีกันทั้งบ้าน ช่วยเขียนบทอะไรที่มันสมเหตุสมผล
กว่านี้หน่อยได้มัยครับ (กรูขอร้องมันขัดจิตมากๆ) มีที่ไหนว่ะเจ้าของบ้านหนีให้ใครก็ไม่รู้มาอ้างเป็นเมียแต่
ไม่ทำอะไรเลย ยกบ้านให้เขาอยู่ซะงั้น ปัญญาอ่อน
ปล.ที่ระบายมาทั้งหมดนี้เพราะชอบดูมาก แต่มันขัดจิตจริงๆเลยขอซะหน่อย.......