เราทำงานประจำตั้งแต่อายุ 18 จนตอนนี้อายุ 30
ความมั่นคงจากงานประจำที่เราได้คือ...มีเงินเข้าทุกเดือน แบบแน่นอน
เป็นความมั่นคง ที่ไม่ต้องลงทุน แต่ก็ไม่เคยกำไร
เหมือนจะไม่มีต้นทุนใช่มั้ย ! ไม่จริงหรอก มันบั่นทอนสุขภาพจิตทุกวัน !
ไม่เคยมีเงินเก็บ เพราะผ่อนบ้าน และ รถ ทุกเดือน ไม่มีหนี้สินอะไรอีกนอกจากนี้
มีเงินเข้าที่แน่นอน แต่เงินเพิ่มก็ไม่แน่นอนเหมือนกัน
เบื่อการต้องอวยเจ้านาย เบื่อการปั้นหน้าเข้าหาเพื่อนร่วมงาน
เบื่อการพูดว่า "ได้...ได้...ได้"
เบื่อการต้องอยู่ล่วงเวลา เพียงเพื่อคำว่า "สปิริต" แต่ถ้าเรามาเข้างานช้า "ตัดเงินแป๊ะ"
เบื่อตรรกกะแย่ ๆ ของเจ้านายแต่ก็ยังต้องทำตาม
เบื่อการล้างสมอง ให้รักองค์กร บอกเลยนะ ไม่ใช่ไม่รัก แต่มันรักไม่ลง
เพื่อน ๆ คนไหน เคยผ่านก้าวแรกมาแล้ว ช่วยมาเล่าให้ฟังที
ช่วยมาปลุกยักษ์ให้เราที
การออกจากความมั่นคง ไปสู่ ความอิสระที่ไม่แน่นอน ก้าวแรก ยากมาก !
ความมั่นคงจากงานประจำที่เราได้คือ...มีเงินเข้าทุกเดือน แบบแน่นอน
เป็นความมั่นคง ที่ไม่ต้องลงทุน แต่ก็ไม่เคยกำไร
เหมือนจะไม่มีต้นทุนใช่มั้ย ! ไม่จริงหรอก มันบั่นทอนสุขภาพจิตทุกวัน !
ไม่เคยมีเงินเก็บ เพราะผ่อนบ้าน และ รถ ทุกเดือน ไม่มีหนี้สินอะไรอีกนอกจากนี้
มีเงินเข้าที่แน่นอน แต่เงินเพิ่มก็ไม่แน่นอนเหมือนกัน
เบื่อการต้องอวยเจ้านาย เบื่อการปั้นหน้าเข้าหาเพื่อนร่วมงาน
เบื่อการพูดว่า "ได้...ได้...ได้"
เบื่อการต้องอยู่ล่วงเวลา เพียงเพื่อคำว่า "สปิริต" แต่ถ้าเรามาเข้างานช้า "ตัดเงินแป๊ะ"
เบื่อตรรกกะแย่ ๆ ของเจ้านายแต่ก็ยังต้องทำตาม
เบื่อการล้างสมอง ให้รักองค์กร บอกเลยนะ ไม่ใช่ไม่รัก แต่มันรักไม่ลง
เพื่อน ๆ คนไหน เคยผ่านก้าวแรกมาแล้ว ช่วยมาเล่าให้ฟังที
ช่วยมาปลุกยักษ์ให้เราที