เธอเป็นอาจารย์ชาวตปท. นิสัยดี เรียบร้อย ไม่เคยเหวี่ยง ไม่เคยวีน ใส่ใจกับงาน (หมายถึงไม่เคยอู้ ไม่เคยสาย) เตรียมสอนดีมาก (ดูจากสื่อการสอน) น้องนักศึกษาก็ยอมรับคุณสมบัติข้อนี้ แต่ผลงานออกมาคุณภาพไม่ดีเลย  แต่เมื่อพูดถึงคุณภาพด้านการสอน เธอไม่มีเทคนิคการถ่ายทอด พูดบ่นพึมพำ บรรยากาศชวนง่วง ชวนเบื่อ จัดสรรเวลาสอนไม่ดี และผู้เรียนประเมินว่าไม่ได้รับความรู้จากวิชาที่เธอสอน

โดยตำแหน่งผมต้องเป็นผู้ประเมินเธอในรอบปีนี้ คะแนนด้านความใส่ใจและจิตพิสัยของเธอเราให้ไว้สูงมาก แต่พอถึงคุณภาพการสอนซึ่งต้องอิงจากการประเมินของเด็กพบว่า "ตก" ปรึกษาผู้ใหญ่หลายท่านบอกว่าต้องพูดไปตามตรงเพราะการสอนถือเป็น"งานหลัก" ถ้าประเมินไม่ผ่านก็ต้องให้ออก นิสัยส่วนตัว ความน่ารัก อัธยาศัยทั้งหมดไม่เกี่ยวกับคุณภาพงาน...

แต่มีผู้ใหญ่บางท่านบอกว่า ลองหาวิธีละมุนละม่อมพูดให้เขาคิดได้เองว่าเราลำบากใจที่จะประเมินให้ผ่าน เพราะเด็กก็บ่นกันมาหลายรุ่นแล้ว ในสภาวการณ์ที่ถูกตรวจสอบเคร่งครัดกันแบบนี้ ถ้าให้ "ผ่าน" อีกก็ต้องต่อสัญญาแล้วก็ต้องตอบคำถามกันอีกว่า "ไม่มีคนอื่นมาทำงานนี้แล้วหรือ" หรือเธอน่าจะเหมาะกับงานอื่นมากกว่าไหม สรุปคือหาทางพูดให้เขา "ลาออกเอง" เพื่อไม่ให้เสียประวัติเขาและยังคงความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันไป

อยากถามเพื่อนๆที่มีประสบการณ์ทำนองนี้ว่าควรทำอย่างไร จะใช้วาทศิลป์แบบไหนคุยให้เขา "ลาออกเอง" ได้บ้างครับ