ผมมีอาชีพเป็นอาจารย์มหาลัย
สิ่งหนึ่งที่เชื่อมความแตกต่างระหว่างวัยระหว่างผมกับลูกศิษย์ได้ คือ "ฟุตบอล"
15 ปีที่สอนหนังสือมา ผมในฐานะแฟน "หงส์แดง" อันเหนียวแน่นและภักดี
ผ่านการโดนล้อ โดนอำจากลูกศิษย์แฟนแมนยูมาตลอด เช่น...
- แต่งเพลงล้อเลียน "คุณจะไม่เดินเดียวดาย แต่จะอับอายตลอดชีวิต"
- ใส่เสื้อที่มีสัญลักษณ์แมนยู กระเป๋า ปลอกโทรศัพท์เอามาอวดมาคุย
- ชูนิ้วเป็นสัญลักษณ์ 19 และ 20
- ตัดข่าวหงส์มาติดที่โต๊ะ เช่น "หงส์พ่ายยับ" "หงส์ปีกหัก" "หงส์พ่าย..." สารพัดที่พวกมันจะทำ

แต่ในปีนี้ครับ...ในปีนี้ ทุกอย่างเปลี่ยน เกิดเหตูการณ์ ที่ผมเจอมาแบบนี้
- ไม่มีใครกล้าประกาศตัวว่าเป็นแฟนแมนยู พอรู้ว่าเป็นแฟนแมนยู (เพื่อนๆ บอก) ก็จะบอกว่า เชียร์ชลบุรีบ้าง ท่าเรือบ้าง
- ไม่มีใครใส่หรือโชว์สัญลักษณ์แมนยูมาอีกแล้ว...
- ยอมขาด ยอมลาในอาทิตย์ที่แมนยูแพ้ เพราะกลัวโดนผมเอาคืน บางคนมีเหตุผลน่ารักว่า "แมวป่วย"
- พวกที่มาเจอหน้าผมรีบยกมือไหว้ขอร้อง "อาจารย์ผมขอนะครับอย่าล้อผมเลย"
- บางคนผมยิ้มให้ดีๆ ก็บอกว่า "อาจารย์อย่ายิ้มเลยครับ พูดมาเลยดีกว่า"
- คำแก้ตัวน่ารักน่ารักที่สรรหามา "ชนะจนชินแล้วอยากแพ้บ้าง" "หงส์เป็นแชมป์ก่อนค่อยมาคุยกับผมครับ" "หงส์โคดอ่อน" (อ่อนตรงไหนวะ)

สุดท้ายผมก็ไม่แซวนะครับ เราโตแล้ว แต่ขำเด็กๆ ที่ร้อนตัวไปก่อน... สงสัยเล่นผมไว้เยอะเลยกลัวเอาคืน
เพื่อนๆ น้องๆ พี่ๆ ในห้องนี้ มีประสบการณ์ "น่ารัก" อะไรของแฟนแมนยูบ้างมาแชร์กันครับ