มียุคหนึ่งสมัยหนึ่ง รัฐบาลมีนโยบายทำประเทศให้เป็นกลางครับ ภาษาพูดก็ต้องเป็นไทยภาคกลาง ไม่อย่างนั้นไม่เรียบร้อยเป็นผู้มีการศึกษา

ผมจำได้ว่าตอนเรียนประถมที่โรงเรียนประถมตราดอกบัว ที่จังหวัดอุบลมีการปรับเงินนักเรียนที่พูดภาษาอีสาน(ภาษาลาว)ในโรงเรียน คนที่เก็บก็พวกประธานนักเรียนแหละ ผลคือเด็กรุ่นผมพูดไทยกลางกันชัดจนไม่เหลือสำเนียงอีสาน แต่ที่ติดมาอีกอย่างคือความคิดว่าเวลาเข้าสังคมไม่ควรพูดภาษาอีสาน เป็นภาษาตลาด

ตอนเด็กๆผมจำได้ว่าเวลาแม่ไปโรงเรียนด้วยต้องคอยบอกแม่ให้พูดภาษากลาง เพราะแม่พูดกลางแทบไม่ได้เลย แล้วจะอายมาก กว่าจะมาคิดเองได้ก็โตแล้ว เดี๋ยวนี้พูดกะพ่อแม่พี่น้องพูดลาว(ไทยอีสาน)โลด