ก่อนอื่นเรื่องที่จะอ่านต่อไปนี้
เรื่องอาจจะยาวไปหน่อยแต่ขออ่าน
ตัว จขกท. ขอน้อมรับคำตักเตือนและคำว่ากล่าวของทุกๆความคิดเห็น
และขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่าน

จุดประสงค์ที่มาเขียน
-เพื่อต้องการให้คนที่ต้องการเลี้ยงสัตว์ ศึกษาหาความรู้ในการจะเลี้ยงสัตว์ให้มากจากหลายๆแหล่ง ควรทำการบ้านให้ดี
-เพื่อต้องการบอกว่า อย่าลืมที่จะดูแลเค้า รับผิดชอบเค้า
-เพื่อจะบอกว่าการจะเลี้ยงอะไรสักอย่าง ไม่ใช่ว่าให้แต่ความรัก คุณควรมีความรับผิดชอบด้วย ดูแลเค้า ทั้งเรื่องอาหารโภชนาการ เรื่องอาการเจ็บป่วยวัคซีน เรื่องเล่นกับเค้า เรื่องค่าใช้จ่ายอื่นๆ

เรื่องที่ทุกท่านจะได้อ่านเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริง เมื่อไม่นานมานี้
ขอแทนตัว จขกท. ว่า ปุ๋ย
ขอแทนเจ้าของของคุ๊โร๊ะว่า K.1
และขอแทนคนบ้านเดียวกับ K.1ว่าเล็ก

ขอเท้าความเรื่องมีอยู่ว่า ตัวปุ๋ยเป็นเด็กตวจ. เข้ามาเรียนป.โทแถวลาดกระบัง อาศัยอยู่บ้านแฟนที่มีนบุรีค่ะ
บ้านแฟนอยู่ในหมู่บ้าน เป็นบ้านเดียวมีพื้นที่มีสนามหญ้า มีรั้วล้อมรอบ
เราเข้ามาอยู่ได้ประมาณปีกว่า เราได้รู้จักกับเจ้าบีเกิ้ลมีนามว่าพารวย และสาวน้อยชิสุห์ชื่อว่าพริกไทย
เจ้าบีเกิ้ลกะชิสุห์เค้าชอบมุดรั้วหนีออกมานอนนอกบ้านอยู่บ่อยๆ โดยอาศัยหลบแดดยามกลางวันใต้ท้องรถ
ด้วยความที่ตัวของปุ๋ยชอบหมาเป็นทุนเดิม ก็เลยพยายามเรียกเจ้า2ตัวมากินน้ำกินขนมอยู่บ่อยๆ
หลังๆเจ้า2ตัวนี้เริ่มติด ทุกครั้งที่ไปไหนกลับมา พวกเค้าจะวิ่งมารับ
จนหลังๆ2ตัวนี้เริ่มาเที่ยวที่บ้านบ่อยขึ้น มาเล่น มานอนคลุกหญ้า มากินข้าวกินน้ำ ปุ๋ยก็จับอาบน้ำ เช็ดตัว เป่าขนให้ ตัดขนให้บ้าง(สังกะตังของชิสุห์)

ตกเย็นปุ๋ยพา2ตัวไปส่งบ้านของเจ้าของซึ่งก็คือK.1
(ก่อนหน้านี้ปุ๋ยเคยคุยกับK.เล็กเรื่องจะขอพริกไทยกับพารวยมาเลี้ยงK.เล็กบอกว่าเธอไม่ใช่เจ้าของ K.1เป็นเจ้าของ เธอยุให้ช่วยหาคนมาช่วยขโยมไปที เธอสงสารหมา เธอเล่าให้ฟังว่าK.1ชอบเลี้ยงสัตว์ แต่ไม่ค่อยดูแล ปุ๋ยไม่สังเกตหรอว่าหมาไปบ้านปุ๋ยทุกวันเลย)
ผ่านไปหลายอาทิตย์ เจ้า2ตัวนี้เริ่มย้ายสำมะโนครัวมาอยู่กินที่บ้าน แต่ตกเย็นก็กลับไปนอนที่บ้าน(อุ้มกลับ ไม่ค่อยยอมกลับ)
วันนี้ก็เหมือนกันเค้ามาเล่นที่บ้าน และแล้วมันก็เกิดเรื่อง เจ้าบีเกิ้ลโดนวางยา และตายที่รพ.
ข่าวมาพร้อมกับK.เล็กคนที่อยู่บ้านเดียวกับK.1 K.เล็กเดินร้องไห้ เดินตรงมาที่บ้านบอกข่าวร้ายกับปุ๋ยกับแฟน ถามถึงเรื่องพารวย(บีเกิ้ล)
"ว่าเห็นคัยเอาอะไรที่เป็นเหมือนขนมให้กินมัย พารวยโดนวางยา เล็กพาไปรพ.แล้ว เค้าไม่ไหว เค้าไปแล้วคุณปุ๋ย"
วางยา! เฮ้ยจะเป็นไปได้หรอ มันไม่ดื้อสะหน่อย มันไม่เคยทำใครเดือดร้อนเรย หมาขี้เล่นแบบนี้อะนะ
คำถามมันพุดขึ้นในใจ พร้อมกับความเศร้า พารวยตายแล้ว
เรื่องนี้คาใจปุ๋ยมาก ทำได้แค่เตือนคนในหมู่บ้าน เตือนแม่เพื่อนที่เป็นอาสาดูแลหมาในหมู่บ้าน ทำได้แค่นั้น
หลังจากเจ้าบีเกิ้ลตาย เจ้าชิสุห์ดูโอ้มัน ก็เริ่มซึม แต่ก็ยังมาเที่ยวบ้านบ่อยๆ และเริ่มไม่ยอมกลับบ้าน ปุ๋ยต้องฝืนใจเค้าพาไปส่ง ส่งเสร็จก็รอดรั้วหนีมา
จนเกือบสองอาทิตย์ที่มันเป็นแบบนี้ ใจก็อยากจะไปขอเค้ามาอยู่ กะว่าสอบเสร็จเมื่อไหร่ เอาวะโดนโอนที่บ้านด่าแล้วพาชิสุห์ตัวนี้ไปอยู่บ้านตจว.ด้วยดีกว่า
ที่บ้านตจว.ปุ๋ยมีชิสุห์3มิเนเจอร์1 ซึ่งมันเยอะอยู่แล้ว แต่สงสารชิสุห์กะว่ากลับบ้านคร่าวหน้าจะพาเค้าไปด้วย
แต่ไม่ทัน
วันเสาร์เจ้าชิสุห์มาที่บ้านเหมือนเดิม แต่กินข้าวได้น้อย เจ้าชิสุห์ดูเหมือนไม่สบาย พอเอาไปส่งก็หนีออกมา ส่งก็หนีมาอีก
เสาร์ดึกปุ๋ยกลับบ้านตจว. เจ้าชิสุห์ยังนอนอยู่ตรงที่ที่ปูผ้าให้มันซึม เลยกะว่าเดียวกลับมาวันอาทิตย์ จะพาเค้าไปหาหมอ
ตอนนั้นใจไม่ค่อยดีเลยไปบอกK.เล็กว่า หมาอยู่หน้าบ้าน เทข้าวกะน้ำไว้เดียวต้องกลับตจว.
เช้าอาทิตย์กลับมา เราเริ่มสังเกตว่ามีรอยอ้วก เราบอกแฟนให้พาไปหาหมอ
ตรวจแล้วค่าไตสูงมาก ไม่รู้ว่าเป็นที่พยาธิหรือเป็นที่ไต
มีโอกาสไตวาย หมอให้น้ำเกลือ พร้อมสั่งห้ามกินน้ำกับข้าว
ตอนนั้นเราช็อต เรยเดินอุ้มไปบ้านเจ้าของ กะว่าครั้งนี้เราออกเอง ครั้งต่อไปให้เจ้าของพาไปเอง ถ้าไม่พาไปก็ขอให้ช่วยออกค่าใช้จ่ายครึ่งๆ
กะว่าถ้าหายจะขอให้เค้าไปอยู่ด้วยกัน
เช้าเราอุ้มไปพร้อมบอกให้ไปเอาผลเลือดตอนเย็น เพื่อครั้งต่อไปเค้าจะได้ไม่เจาะเลือดอีก ไม่ต้องเสียเวลา
บอกเค้าเรื่องห้ามกินอาหารกับน้ำเพราะร่างกายน้องไม่รับ ยิ่งกินยิ่งอ้วก
ไม่รู้เลยว่าการที่เราทำแบบนั้น มันเป็นการเร่งให้เจ้าพริกไทยตายไวขึ้น
K.1ไม่ฟังคำเราเลย เค้าไม่ไปเอาผลเลือด ไปตรวจใหม่ พยายามให้กินข้าวให้กินน้ำ
น้องก็อ้วก
เช้า10โมงกว่าK.เล็กโทรมาบอกข่าวร้าย ที่ร้ายจนใจเรารู้สึกผิด
พริกไทย(เจ้าชิสุห์)ตายแล้ว มันพยายามหนีออกจากบ้านมาหาคุณปุ๋ย

มันทิ่มแทงใจเรามาก เราฟังเรื่องที่เจ้าของเค้าไม่ฟังคำพูดเราเลย
ยิ่งเสียใจ ทำไมเรายังปล่อยให้เค้าดูแล ทำไมเราไม่ไปเองทำไมเราไม่พาไปหาหมอเองไม่ดูแลเอง

พารวยกับพริกไทยตายแล้ว

คุ๊โร๊ะ ชูก้า เพศผู้ อายุ1ปี เจ้าของคือK.1 T-T
คุ๊โร๊ะครั้งแรกที่เห็น ปุ๋ยอดสงสารมันไม่ได้ ตัวสีเหลือง แคระแกร็น ผอม
อยู่ในกรงสกปรก เล็ก ไม่มีน้ำในขวดน้ำ มีฝรั่งเน่าครึ่งลูก มีเปลนอนขาดตูด
อาการหวาดๆคน ขี้ตกใจ
ในใจคิด นี้คืออีก1ชีวิต ที่โคตรโชคร้าย
ปุ๋ยถามเรื่องชูก้าตัวนี้กับK.เล็ก ว่าจะขอซื้อจากK.1 K.เล็กเธอเลยไปคุยให้ ผลออกมาคือไม่
ไม่ ทำยังไงจะช่วยได้ ขโมย! K.เล็กเธอจะขโมยไปให้พี่สาวที่บ้านเลี้ยง พร้อมกับฝากปุ๋ยช่วยหาบ้านให้คุ๊โร๊ะ ในกรณีที่เธอเลี้ยงไม่ได้
แล้วผลก็คือพี่สาวK.เล็กไม่สามารถเลี้ยงได้ ปุ๋ยเลยอาสาหาบ้านให้ เพราะชูก้าของที่บ้านโตแล้วอายุ4กับ6เดือน กลัวเข้ากันไม่ได้
แต่ถ้าเข้ากันได้เดียวจะขอรับเลี้ยงเอง
สภาพของกรงกับน้องค่ะ



ผลวันที่1ที่มาอยู่ เค้าตีกันกับตัวที่บ้าน
เราเลยต้องเทียบกรงกัน เทียบ1วันปล่อยเจอกัน
เทียบ1วันปล่อยเจอกัน
เพียงสามวันมันก็นอนด้วยกัน

ต่อไปขอไล่รูป ดูสี ขนาด ของน้องที่เปลี่ยนไป

ขนสีเหลืองมาก


เริ่มแทงขนเทาละค่ะ


ตัวเริ่มใหญ่ละแทงขนเทาเพิ่มค่ะ


นี้คือสภาพเค้าตอนนี้ค่ะ ล่าสุดถ่ายวันนี้21/3/57


เค้า สุขภาพดีขึ้น พฤติกรรมดีขึ้น ดุน้อยลง สีขนเปลี่ยนจากเหลืองเป็นเทา
นน.ขึ้นจาก55กรัมเป็น85กรัม ขนาดตัวใหญ่ขึ้น

สิ่งที่ปุ๋ยทำมันไม่ใช่สิ่งที่ถูกค่ะ การขโมยสัตว์เลี้ยงของคนอื่นมันแย่มาก
ถ้าสัตว์เลี้ยงปุ๋ยหายปุ๋ยคงเสียใจมาก
แต่ถ้าไม่ทำ เค้าอาจจะตายได้ ปุ๋ยกลัว กลัวเหมือนเพื่อนๆเค้า

วันอาทิตย์นี้ปุ๋ยจะพาเค้าไปทำหมันค่ะ เค้าแข็งแรง สุขภาพโอเคแล้ว

ขอบคุณทุกท่านนะค่ะที่อ่านจนจบ
มันยาวไปหน่อย น้ำเยอะไปหน่อย
ปุ๋ยคงไม่ต้องทวนวัตถุประสงค์
พออ่านจบทุกท่านคงเข้าใจดี

ทุกชีวิตมันมีค่ามากนะค่ะ
เป็นกำลังใจให้ทุกท่านที่ทำงานเพื่อสัตว์ สัตว์ที่ไม่สามารถพูดให้เราเข้าใจว่าเค้าต้องการอะไรรู้สึกยังไง
เป็นกำลังใจให้ทุกท่านที่เลี้ยงสัตว์
ขอบคุณสำหรับคำตักเตือนจากครอบครัวปุ๋ยจากแฟน จากท่านอื่นๆที่เข้ามาอ่าน
ขอบคุณค่ะ ขอบคุณจากใจจริงๆ