ผมคบกับแฟนคนหนึ่งมานานเกือบ 4 ปีครับ เรามีโครงการที่จะแต่งงานกัน
เธอเป็นคนที่ผมรักมากที่สุด ตั้งแต่ได้รู้จักกัน ผมไม่เคยนอกใจเขาเลยแม้แต่ครั้งเดียว
แต่ก่อนที่จะได้แต่งงานกัน เธอก็ประสบอุบัติเหตุ และเสียชีวิตครับ

ผ่านมาปีกว่าๆ ผมก็ไม่เคยมีใครใหม่อีกเลย
และก็ไม่คิดจะจีบใครด้วย
แต่อย่างไรก็ตาม มีรุ่นน้องผู้หญิงคนหนึ่งครับ ที่เขาชอบผมมาตั้งนานแล้ว
เรารู้จักกัน ตั้งแต่ก่อนที่ผมจะคบกับแฟนที่เสียชีวิตไปอีก
น้องเขาบอกว่า ตอนนี้ผมไม่มีใคร ขอโอกาสให้เธอบ้างได้มั้ย
ผมก็บอกว่า ไม่ดีกว่า เพราะพี่ยังไม่ลืมเขาเลย คบกันตอนนี้มีแต่จะทำให้เสียใจเปล่าๆ
เขาก็บอกว่า เขาโอเค เขาไม่เป็นไร เขาอยากอยู่ข้างผมจริงๆ
ไม่อยากให้ผมยึดติดอยู่กับอดีต  
คือเขาว่า ผมไม่ต้องรักเขาเท่ากับแฟนของผมตอนนี้ก็ได้
คบกันไปเรื่อยๆ วันหนึ่งก็คงจะรักกันมากขึ้นเอง
สุดท้ายผมก็เลยบอกว่า โอเค ลองดูก็ได้

ประเด็นก็คือ เราคบกันมาได้หลายเดือนแล้ว
เธอเป็นคนน่ารักนะครับ หน้าตาดี ร่าเริง และผมก็รู้ว่าเธอก็รักผม
แต่ ผมไม่เคยรู้สึกกับเธอ เหมือนอย่างที่คิดกับแฟนผมที่เสียชีวิตเลย
มันไม่มีอะไรจะมาเทียบกับความรู้สึกที่มีให้เขาคนนั้นได้

ผมก็รู้ว่าเขาเสียใจที่ผมยังไม่ลืม
ซึ่งผมก็บอกเขาไปแล้วด้วยว่า นี่ เราเลิกคบกันก็ได้นะ
รู้อยู่แล้วไม่ใช่หรอ ว่ามันต้องเป็นแบบนี้ ขืนคบกันต่อไปมีแต่จะทำให้เธอเสียใจนะ
แต่เขาก็บอกว่า ยังไงเขาก็ไม่เลิก ยังไงเขาก็ไม่ไป
เขาก็เสียใจที่ผมไม่ลืม แต่จะเสียใจมากกว่าที่ไม่มีผมในชีวิต

คือผมก็ไม่รู้จะทำอย่างไรกับเธอดี
ผมก็รู้สึกดีๆกับแฟนใหม่นะครับ เธอดีกับผมมากจริงๆ
ผมคงไม่มีปัญญาหาใครที่จะรักผมได้มากขนาดนี้แล้วแหละ
แต่ผมก็หลอกตัวเองไม่ได้ว่า ไม่เคยลืมคนรักเก่าเลย

คือผมเคยบอกเธอแล้วว่า ปล่อยผมไปมั้ย เธอก็ไม่ยอม
ถ้าจะอยู่ต่อ เธอก็ต้องเสียใจแบบนี้
มันเหมือนเป็นอะไรที่แบบ เป็นปัญหาที่ไม่มีทางออกเลยจริงๆครับ