สวัสดีค่ะเพื่อนๆ ชาวพันทิป

วันนี้เหม่ยอิ๋งจะมาเล่าประสบการณ์เกี่ยวกับวิชาภาษาอังกฤษของที่เป่ยต้ากัน

ก่อนอื่นขอเท้าความ เนื่องจากว่าปีที่แล้วเรียนเราเรียนแต่ภาษาจีน จนรู้สึกว่าภาษาอังกฤษตัวเองเริ่มย่ำแย่และเข้าขั้นวิกฤตอย่างมาก เนื่องจากเมื่อก่อนก็พอเรียกมาใช้งานได้เมื่อต้องการ คำศัพท์อะไรก็พอถูๆไถๆ ไวยากรณ์นี่เป๊ะพอสมควร แต่หลังจากมาอยู่จีน ภาษาอังกฤษแทบไม่ได้แตะเลย  ปิดเทอมหน้าหนาวปีที่แล้วเรากลับไปไทย เราก็ไปลงเรียนพิเศษภาษาอังกฤษ เรียนกับครูฝรั่ง ชิลๆ เน้นคุย สนทนาเป็นหลัก

วันแรกที่เราเข้าไป ครูก็เชคชื่อเรา เราจะอธิบายให้ครูฟังว่าที่สัปดาห์ก่อนหน้านี้ไม่ได้มาเพราะว่าเราเพิ่งกลับมาจากจีน เราก็พูดไม่ออก คำศัพท์ง่ายๆ ประโยคง่ายๆที่ใช้ในชีวิตประจำวันเราก็เรียกมาใช้งานไมไ่ด้ แถมยังจะตอบครูเป็นภาษาจีนอีก ดีว่าหยุดปากไว้ทัน ตอนนั้นในหัวคือมีแต่ภาษาจีน เหมือนว่าตัวเองเปลี่ยนภาษาไม่ทัน มันมึนมาก

วันแรกที่เรียนผ่านไปอย่างอึดอัด เพราะเราพูดอะไรแทบไม่ได้เลย ทั้งๆที่อยากจะพูดมาก  เวลาพูดทีก็ต้องนึกเรียงประดยคในหัวก่อน มันเซ็งตัวเองมากมาย และยิ่งไปกว่าตอนมอปลายคือ มันคิดผ่านภาษาจีน แล้วพอจะพูดอะไรก็นึกออกแต่ภาษาจีน มันรู้สึกว่าระบบเรียงคำของเรารวนหมดเลย

หลังจากนั้น มันก็เริ่มดีขึ้น พูดคล่องขึ้น แต่มันก็ได้ไม่นาน ก็ต้องกลับมาจีนอีก แล้วเราก็ไม่ได้แตะภาษาอังกฤษอีก  

จนกระทั่งสองเดือนที่แล้ว ปิดเทอมที่ผ่านมาเรากลับไปไทย อยู่ที่บ้านกับน้องเราเรารู้สึกว่าภาษาอังกฤษตัวเองด้อยกว่าน้องเรามากๆๆๆๆ อย่างแรง (น้องเราอยู่ปีหนึ่ง มอสาม แล้วก็มอหนึ่ง) เกือบจะอ่อนกว่าน้องคนสุดท้ายที่อยู่มอหนึ่งด้วยซ้ำ เราเริ่มรู้สึก ชีช้ำกับตัวเองมาก คำศัพท์ง่ายๆเราก็ลืม

แม่เราชอบอ่านหนังสือหรือดูทีวีแล้วถามคำศํพท์ลูกๆ น้องเราก็๖อบได้ ส่วนเราก็นั่งเงียบๆในมุมหนึ่ง ฮ่ะฮ่า หรือไม่บางทีน้องเราก็จะถามศัพท์ขึ้นมาแล้วให้พี่ๆตอบ เราก็ตอบ แต่ตอบผิด น้องชายเรามันก็ว่าเรามั่วกากบลาๆๆ (บ้านเราชอบบั๊บกันฮ่ะฮ่า)

เราก็เลยได้แต่ปลอบใจตัวเองว่า เอาวะอย่างน้อยเราก็ได้ภาษาจีน

แต่ในใจเรารู้ดี ว่าภาษาอังกฤษมันสำคัญมาก  ยังไงเราก็ต้องได้ภาษาอังกฤษให้ได้

เทอมนี้เหมือนจะเป้นใจ เรามีวิชาคณะที่ต้องเรียนคือ การข่าวภาษาอังกฤษ และเราก็ลงวิชาอังกฤษซึ่งเป้ฯวิชาบังคับของมหาลัยไปอีกหนึ่งตัว