ขอพลีชีพ!!!!!  แต่ไม่เอาดราม่าได้มั้ย......เค้าขอร้อง!!!
วันนี้มาจะกล่าวบทไป... ขอเม้าท์แม่สามีหน่อยจะเป็นไร~~~~ เตรง เตรง เตรง เตรงเตรงเตรงเตรง


ก่อนแต่งงานเราชอบมาขลุกอยู่ในห้องชานเรื่อน
เพื่อจะเก็บข้อมูลเอาไว้ศึกษาด้วยความมุ่งมั่นที่จะเป็นศรีภรรยา
และได้เห็นกระทู้ ปัญหาแม่ปั๋วลูกสะใภ้แทบจะทุกวัน
เลยแอบหวั่นๆอยู่ในใจ ว่าฉันจะรอดมั้ย!!!!!
เนื่องจาก แม่สามมีเพิ่งจะกลับมาอยู่กับลูกชาย หลังจากเกษียณ
ได้แค่ 2 ปี  และเราก็ได้รับทราบถึงความขัดแย้งอยู่ตลอดๆๆๆๆ
ตามภาษาคนไม่เคยอยู่ด้วยกัน
คิดในใจ (ป้าดโท๊ะ!!! นี่ขนาดลูกนะ แล้วฉันล่ะจะเหลืออะไร )
แล้วเราก็ได้แต่งงานกัน.........



จนฉันเข้ามาอยู่ในวังแห่งนี้ ด้วยความหวาดกลัว
ว่าจะโดนรังแกสารพัด!!!!

แต่ผิดคาด!!!!!!
แม่สามี เธอดีมว๊าก!!!!!!
เธอแลดูรัก เอ็นดู และห่วงใยเรามากกกกกกกก
เธอเตรียมข้าวเช้าให้ทุกคนในบ้านทุกวัน
เธอหาข้าวกลางวันให้เรากินแทบจะทุกวัน
(เนื่องจากเราเปิดร้านขายของอยู่กับบ้าน)
ด้วยเมนูสุดแสนครีเอทของเธอ
ซึ่งทุกอย่างที่เธอชอบใส่ เราโค้ดจะไม่ชอบเลย
แต่มันจะไม่เป็นปัญหาเลยถ้าเธอไม่ครีเอทจนเกินไป
ไม่ว่าจะเป็น!!!!!!
ผัดซีอิ๊ว ใส่มะเขือเทศ+หอมใหญ่
ที่ซอยซะละเอียดยิบจนแทบจะทำเป็นซอสสปาเก็ทตี้อยู่แล้ว
ซึ่งเราเกลียดหอมใหญ่กับมะเขือเทศมากๆๆๆๆ
และเคยบอกไปแล้วว่าเราไม่ชอบ
และไม่ต้องลำบากทำเผื่อ เดี๋ยวจะเหนื่อยเปล่าๆ
(อ่อ เผื่อจะมีใครมาบอกว่าเค้าทำให้กินก็บุญหัวละ
ยังจะเรื่องมาก  คือแบบ เราอยากจะบอกว่าเราทราบซึ้งเป็นอย่างมาก
แต่ที่มาเล่าเนี่ย อยากแชร์เฉยๆ รักนะแต่ขอแอบบ่นนิดนึง )
และเราทำกับข้าวเป็น (อาจจะมีคนถาม แล้วทำไมไม่ทำกินเองล่ะ)
คือเข้าใจป่ะคะ คนอยู่บ้านเดียวกัน  
จะมาทำแบบฉันไม่กินหรอกของๆเธอ ฉันทำเองกินเอง
มันก็ใช่ที่  แต่เราก็ทำบาง บางครั้ง
แต่อีกไม่นานเกินลืมรสอาหาร
คุณจะได้กินเมนูนั้นอีก  เพียงแต่ คนละสูตร.....
เพราะอะไร มันยากเกินจะคาดเดาจริงๆ