เรารัก วิคตองมาก เป็นแบรนด์โปรดของเรา
หลงรักในความทน ความแก่ก็ได้เด็กก็ได้
หลงรักโมโนแกรม เป็นกระเป๋าแพงใบแรกของวัยสาว

จนกระทั่งพอมีเงินซื้อแบรนด์อื่นได้
ก็ยังภัคดีกับ วิคตอง อยู่จนถึงวัยกลางคน

วันนี้เหลือบเห็นด้ายที่หูกระเป๋ารุ่ย
ตกใจ ว่าขาดได้ไง ใบอื่นใช้สมบุกสมบันยังทนทาน
พอดีจะไปดูหนัง เลยกะจะแวะเอาไปซ่อมที่พารากอน

เรา : กระเป๋าพังค่ะ
K Munjar : จะให้เย็บหูกระเป๋าเหรอคะ
เรา : ไม่ทราบค่ะ รบกวนปรึกษาว่าต้องทำยังไงดี
K Munjar : ขาดแบบนี้ ทำอะไรไม่ได้แแล้วนะคะ
เรา : แปลว่าอะไรคะ ทำอะไรไม่ได้
K Munjar : เอาของออกได้ไหมคะ ขอเอากระเป๋าไปดูค่ะ

เราเก็บของออก แล้ววางไว้บนตู้

K Munjar : ใส่ของเยอะเกินไปหรือเปล่าคะ

เราไม่ตอบ เอาของออก แล้วยื่นกระเป๋าให้ สักพักก็เดิมกลับมา
แล้วพูดว่า

K Munjar : ทำอะไรไม่ได้แล้วนะคะ เย็บไม่ได้ เพราะแคนวาส
ขาด ถ้าเย็บมันจะรันและขาดเป็นทางยาวกว่าเดิม
เรา : แล้วจะทำยังไงดีคะ
K Munjar : (ยังตง still พูดว่า ) ทำอะไรไม่ได้แล้วนะคะ
เพราะมันขาดที่แคนวาสค่ะ

ที่ยิ่งกว่าคำพูดประกาศิตที่ว่า "ทำอะไรไม่ได้แล้วนะคะ" ยังมี
ท่าที ท่าทาง ที่ไม่ได้ชวนให้ลูกค้าสบายใจที่จะปรึกษาด้วย

เรา : คุณคะ เรามาหา มาปรึกษา มาขอความช่วยเหลือว่า
กระเป๋าเราชำรุด พอมาหาคุณคุณก็พูดแต่คำว่า ทำอะไรไม่ได้แล้ว
เราได้ฟังแล้วเรารู้สึกไม่สบายใจเลย คุณไม่มีคำแนะนำหรือทางออก
ให้เราเลย เราจะลองไปช็อปอื่นดูค่ะ

K Munjar : ช็อปอื่นก็ทำอะไรไม่ได้ค่ะ

-_-"

เราดูหนังจบ
ก็มาที่ช็อปเอ็มโพเรี่ยม ช็อปประจำที่เราซื้ออยู่
เจ้าหน้าที่ดูกระเป๋า ประเมินราคาซ่อม อธิบายว่าต้องส่ง
ไปซ่อมที่สิงคโปร์ 2 เดือน และอาจไม่รับซ่อมเพราะแคนวาสขาด
2 เดือนที่เสียไป อาจรอเก้อ เพราะทางนั้นอาจตีกลับ
ตลอดเวลาการอธิบาย ใจเย็น เห็นใจ

แม้ผลลัพท์จะออกมาเหมือนกัน
คือ ไม่รับซ่อม
แต่ในฐานะลูกค้า เราสบายใจเมื่อก้าวออกมาจากช็อปเอ็มโพเรี่ยม

วิคตองที่รัก
ทำไมไม่ทนทานเหมือนที่คิดไว้
เสียใจนะ
ปันใจให้แบรนด์อื่นแล้วนะ

งอน !!!