สมัยเด็กๆ ดูการ์ตูน ดูละคร ทั้งจักรๆวงศ์ๆ ทั้งซีรีย์ยอดมนุษย์ขบวนการเซ็นไตจากญี่ปุ่น ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรซับซ้อน ดูแล้วสนุกดี ...

เวลาผ่านไป เมื่อโตขึ้น เริ่มตั้งคำถามทำไมหนังยอดมนุษย์ ไอ้มดแดงที่เคยดู ตอนจบจะเป็นรูปแบบเดิมๆคือ ไอ้มดแดง จะกระโดดถีบผู้ร้าย แล้วผู้ร้ายก็จะตาย (ระเบิด) ... ทำไมตอนต้นเรื่องที่ไอ้มดแดงเจอผู้ร้าย ทำไมไม่กระโดดถีบให้มันจบๆไป (เพราะท้ายที่สุดก็ชนะแบบนี้ทุกที) หรือ บางครั้งก็คิดว่า ฝ่ายผู้ร้ายจะปล่อยสัตว์ประหลาดออกมาป่วนโลกอาทิตย์ละตัว ทั้งที่พระเอกก็มีตัวเดียว ทำไมผู้ร้ายไม่อดทนรอซัก ปีนึง แล้วผลิตสัตว์ประหลาดปล่อยออกมาทีเดียวพร้อมกัน 50 กว่าตัว เอาให้ไอ้มดแดง ง่อยไปเลย ...

วันนี้ดูหนัง ดูละคร แล้วอดไม่ได้ที่จะต้องคิดตาม มันไม่ใช่การจับผิดแบบจงใจ แต่มันเป็นเรื่องความ "อิน" ไปกับบท หรือ เนื้อเรื่องที่ได้ชม วันก่อนเห็นมีกระทู้ในนี้พูดคุยกันเรื่อง ดูละครไทยแล้วสงสัย ทำไมตัวละครแต่งหน้าทำผมเข้านอนแบบจัดเต็ม http://ppantip.com/topic/31794664 ... หลายคนให้ความเห็นว่า มันเป็นแค่ละคร อย่าไปจริงจัง ผมก็อยากคิดแบบนั้น แต่พอดูหนัง ดูละครสมัยนี้ก็อดนึกถึงความสมจริงไม่ได้ เพราะ ส่วนหนึ่ง ที่เราดูหนังดูละคร มันถูกเชื่อมโยงกับความเป็นจริงบนโลกใบนี้ไปด้วย เพราะมันคือ "ชีวิต" ถ้าละครสร้างเรื่องราวเกี่ยวกับมนุษย์ต่างดาว เราก็จะไม่รู้สึกประหลาด ถ้ามนุษย์ต่างดาวจะจัดเต็ม ทั้งหน้า ทั้งผม เวลาเข้านอน เพราะเราไม่คุ้นชิน กับ "สิ่งมีชีวิตจากต่างดาว" เหมือน ที่เราคุ้นชินชีวิตบนโลกใบนี้

เมื่อเราโตขึ้น ประสบการณ์ และ การเรียนรู้ ที่มากขึ้น มันปิดกั้นจินตนาการ และบังคับให้เราต้องมองอะไรจากพื้นฐานของสิ่งที่เรามี หนัง, ละคร, การ์ตูน หลายเรื่อง ให้เราย้อนกลับไปดูใหม่ มันก็อาจไม่สนุกเหมือนสมัยเด็ก ที่เราเคยดูแล้วรู้สึกว่ามันสนุกมากมายอีกแล้ว