จากแฟนเป็นเมียน้อย(ฉันแพ้แม่หม้าย)
เขียนทั้งๆที่ตอนนี้ก็ยังสับสนว่าตัวเองเป็นอะไร
เขียนจากหัวใจของผู้หญิงคนนึงที่โดนกระทำมามากเพราะความยอมและรักของตัวเอง
เราคบกันเป็นแฟนกันตลอดเกือบปีสองปีที่คบกัน เราเจอกันที่บริษัทอยู่แผนกเดียวกัน เราสองคนคุยกันมากขึ้นเรื่อยๆจนสุดท้ายเราก้อคบกัน
เรารักเขามาก เหนื่อยใจนะพยายามทำให้ทุกอย่าง แต่ตลอดที่คบกันเขามีกิ๊กตลอด พยายามจัดการกิ๊กให้หมดโดนให้เขาเป็นคนจัดการเอง ตลอดเวลาที่คบกัน ฉันมีเขาเพียงแค่คนเดียวตลอดและเชื่อฟังเขาตลอด แต่สุดท้าย วันที่จากลามาถึงซึ่งเป็นช่วงหักเหในชีวิต เขาต้องย้ายที่ทำงานไปทำงานที่อื่น เป็นต้นเหตุทำให้เราห่างกัน แต่ฉันก้อยังรักเขาตลอดมีเขาคนเดียวตลอด พยายามไปอยุ่ใกล้ๆเขา ย้ายไปเรียนใกล้ๆเขาเพราะฉันเรียนต่อ แต่สุดท้ายก้อไม่พอสำหรับเขา
เขาได้เจอผู้หญิงคนนึง ซึ่งเป็นเพื่อนเก่าของเขาและแฟนเก่าของเขา ตั้งแต่เด็ก ซึ่งก่อนหน้านี้เขาเคยเล่าให้ฟังว่า เจอแฟนเก่าเพื่อนสมัยเรียน เล่าให้ฟังบ่อย แต่ฉันเองไม่ได้สนใจอะไรเพราะผู้หญิงมีลูกแล้วถึง 2 คน คนโตโตแล้วคะ คนเล็กเพิ่งขวบกว่าๆ ผู้หญิงคนนี้สวยอยุ่คะ ตัวเล็กๆน่ารัก เก่งภาษา อยุ่แถวๆเซ็นทรัลปิ่นเกล้า (แม่หม้าย) นั่นเอง เรากับแม่หม้ายคนนี้เคยคุยกันคะ เพราะนางรู้สึกว่าผุ้ชายของนางยังติดต่อเราอยู่ นางพูดดีนะคะ เรียกเราลูกทุกคำ แต่เชือดเราง่ายๆโดนการให้แฟนเราบล๊อคทุกอย่างที่ติดต่อเรา หรือไม่ก็รับโทสับแทนแฟนเรา เอาโทสับแฟนเราไปเก็บไว้ ทำไมอะ หนูเด็กกว่า เลยกลัวหรอ !!
ไอ่ผุ้ชายก็หลงมาก ยอมทุกอย่างเช่นกัน ! เลว !
ต่อนะคะ จนเขาได้เริ่มคุยกัน แฟนจะบอกเสมอว่าไปเรียนภาษาอังกฤษกับครู แต่ที่ไหนได้ ผู้หญิงคนนี้คือคนที่สอนเขา มันเป็นของอ้างที่เลวที่สุด และเขาก้อออกเดทกันโดนที่ตอนนั้นฉันอยู่ต่างประเทศคะ ! เราก้อพยายามปรับความเข้าใจกัน แต่รู้ทั้งรู้ว่าเขาไปทางโน้นแล้วไม่สนใจฉันเลย สุดท้ายเขาก้อคบกัน แสดงตัวว่าคบกัน แล้วฉันละ??? ฉันไปทีที่ใกล้ๆเขาไปหาเขาขอร้องทั้งน้ำตาให้มาหาเพราะคิดถึงมาก บางครั้งเขาบอกอยากมาหานะแต่ไม่มีเงิน เอิ่มมมม กูเห็นเมิงเช็คอินกินข้าวกับแม่หม้ายคนนี้บ่อยครั้ง ร้านอาหารญี่ปุ่น โน้นนี่ เราเลยกลั้นใจบอกไปว่า มาซิจะให้เงิน เขามาหานะคะ เพราะเงินมั้ง ฮ่าๆๆ แต่มาหาเราก็ห้ามให้ฉันจับโทสับ เพราะกลัวจะถ่ายรูปไปบอกผู้หญิงคนนั้น เราสองคนไม่เคยบอกเลิกกัน เขาไม่เคยบอกเลิก ฉันไม่เคยบอกเลิกเขาจนสุดท้าย เวลาเขาคบและเจอกันได้8เดือน เขาแต่งงานกันเมื่อต้นปีคะ
ฉันแพ้เขาทุกอย่าง จนตอนนี้เขาแต่งงานกันแล้วคะ เมื่อเขาทะเลาะกับเมียเขาเขาก็จะโทรมาหาเรา บางครั้งถ้าเขามาหาได้เขาก็มาหา ฉันผิดที่ยอมทุกอย่าง ยอมให้เป็นแบบนี้ ยอมแม้กระทั่ง เขาแต่งงานกันแล้วฉันก้อยังจะคุยกับสามีชาวบ้านเขา ฉันเองตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับเมียน้อยเลยคะ แต่ยอมเองคะ โทษใครไม่ได้ แต่แค่อยากเล่าให้ฟังคะว่า สุดท้ายเราเองที่เสียใจอยู่ฝ่ายเดียว ผู้ชายเขาไม่มีอะไรจะเสีย และฉันก็จะไม่ยอมเสียใจแบบนี้อีกคะ พอกันทีคะ รักมากเจ็บมาก แต่ถ้าจะไปก้อไปโดนไม่หันหลังมองเช่นกันคะ ^^
ปล.แม่หม้ายน่ากลัวอ่ะ เขาเหมือนจะพูดด้วยนะ เรียกเราลูกทุกคำ แต่ไหงแย่งของเราไป!
จากแฟนเป็นเมียน้อย(ฉันแพ้แม่หม้าย)
เขียนทั้งๆที่ตอนนี้ก็ยังสับสนว่าตัวเองเป็นอะไร
เขียนจากหัวใจของผู้หญิงคนนึงที่โดนกระทำมามากเพราะความยอมและรักของตัวเอง
เราคบกันเป็นแฟนกันตลอดเกือบปีสองปีที่คบกัน เราเจอกันที่บริษัทอยู่แผนกเดียวกัน เราสองคนคุยกันมากขึ้นเรื่อยๆจนสุดท้ายเราก้อคบกัน
เรารักเขามาก เหนื่อยใจนะพยายามทำให้ทุกอย่าง แต่ตลอดที่คบกันเขามีกิ๊กตลอด พยายามจัดการกิ๊กให้หมดโดนให้เขาเป็นคนจัดการเอง ตลอดเวลาที่คบกัน ฉันมีเขาเพียงแค่คนเดียวตลอดและเชื่อฟังเขาตลอด แต่สุดท้าย วันที่จากลามาถึงซึ่งเป็นช่วงหักเหในชีวิต เขาต้องย้ายที่ทำงานไปทำงานที่อื่น เป็นต้นเหตุทำให้เราห่างกัน แต่ฉันก้อยังรักเขาตลอดมีเขาคนเดียวตลอด พยายามไปอยุ่ใกล้ๆเขา ย้ายไปเรียนใกล้ๆเขาเพราะฉันเรียนต่อ แต่สุดท้ายก้อไม่พอสำหรับเขา
เขาได้เจอผู้หญิงคนนึง ซึ่งเป็นเพื่อนเก่าของเขาและแฟนเก่าของเขา ตั้งแต่เด็ก ซึ่งก่อนหน้านี้เขาเคยเล่าให้ฟังว่า เจอแฟนเก่าเพื่อนสมัยเรียน เล่าให้ฟังบ่อย แต่ฉันเองไม่ได้สนใจอะไรเพราะผู้หญิงมีลูกแล้วถึง 2 คน คนโตโตแล้วคะ คนเล็กเพิ่งขวบกว่าๆ ผู้หญิงคนนี้สวยอยุ่คะ ตัวเล็กๆน่ารัก เก่งภาษา อยุ่แถวๆเซ็นทรัลปิ่นเกล้า (แม่หม้าย) นั่นเอง เรากับแม่หม้ายคนนี้เคยคุยกันคะ เพราะนางรู้สึกว่าผุ้ชายของนางยังติดต่อเราอยู่ นางพูดดีนะคะ เรียกเราลูกทุกคำ แต่เชือดเราง่ายๆโดนการให้แฟนเราบล๊อคทุกอย่างที่ติดต่อเรา หรือไม่ก็รับโทสับแทนแฟนเรา เอาโทสับแฟนเราไปเก็บไว้ ทำไมอะ หนูเด็กกว่า เลยกลัวหรอ !!
ไอ่ผุ้ชายก็หลงมาก ยอมทุกอย่างเช่นกัน ! เลว !
ต่อนะคะ จนเขาได้เริ่มคุยกัน แฟนจะบอกเสมอว่าไปเรียนภาษาอังกฤษกับครู แต่ที่ไหนได้ ผู้หญิงคนนี้คือคนที่สอนเขา มันเป็นของอ้างที่เลวที่สุด และเขาก้อออกเดทกันโดนที่ตอนนั้นฉันอยู่ต่างประเทศคะ ! เราก้อพยายามปรับความเข้าใจกัน แต่รู้ทั้งรู้ว่าเขาไปทางโน้นแล้วไม่สนใจฉันเลย สุดท้ายเขาก้อคบกัน แสดงตัวว่าคบกัน แล้วฉันละ??? ฉันไปทีที่ใกล้ๆเขาไปหาเขาขอร้องทั้งน้ำตาให้มาหาเพราะคิดถึงมาก บางครั้งเขาบอกอยากมาหานะแต่ไม่มีเงิน เอิ่มมมม กูเห็นเมิงเช็คอินกินข้าวกับแม่หม้ายคนนี้บ่อยครั้ง ร้านอาหารญี่ปุ่น โน้นนี่ เราเลยกลั้นใจบอกไปว่า มาซิจะให้เงิน เขามาหานะคะ เพราะเงินมั้ง ฮ่าๆๆ แต่มาหาเราก็ห้ามให้ฉันจับโทสับ เพราะกลัวจะถ่ายรูปไปบอกผู้หญิงคนนั้น เราสองคนไม่เคยบอกเลิกกัน เขาไม่เคยบอกเลิก ฉันไม่เคยบอกเลิกเขาจนสุดท้าย เวลาเขาคบและเจอกันได้8เดือน เขาแต่งงานกันเมื่อต้นปีคะ
ฉันแพ้เขาทุกอย่าง จนตอนนี้เขาแต่งงานกันแล้วคะ เมื่อเขาทะเลาะกับเมียเขาเขาก็จะโทรมาหาเรา บางครั้งถ้าเขามาหาได้เขาก็มาหา ฉันผิดที่ยอมทุกอย่าง ยอมให้เป็นแบบนี้ ยอมแม้กระทั่ง เขาแต่งงานกันแล้วฉันก้อยังจะคุยกับสามีชาวบ้านเขา ฉันเองตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับเมียน้อยเลยคะ แต่ยอมเองคะ โทษใครไม่ได้ แต่แค่อยากเล่าให้ฟังคะว่า สุดท้ายเราเองที่เสียใจอยู่ฝ่ายเดียว ผู้ชายเขาไม่มีอะไรจะเสีย และฉันก็จะไม่ยอมเสียใจแบบนี้อีกคะ พอกันทีคะ รักมากเจ็บมาก แต่ถ้าจะไปก้อไปโดนไม่หันหลังมองเช่นกันคะ ^^
ปล.แม่หม้ายน่ากลัวอ่ะ เขาเหมือนจะพูดด้วยนะ เรียกเราลูกทุกคำ แต่ไหงแย่งของเราไป!