ผมยังคงชอคกับเหตุการณ์เมื่อคืนไม่หาย จุดโทษ 3 ครั้งในหนึ่งเกม นี่มันไม่เคยเกิดขึ้นกับแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดมาก่อน
แต่ทั้งนี้ ผมเชื่อว่ามันมีที่มาที่ไป นั่นคือแทคติคต่างๆที่ผู้จัดการทีมตั้งเอาไว้ ผมจึงขอตั้งกระทู้เพื่อชี้ให้เห็นว่าทำไม
เดวิด มอยส์ ไม่คู่ควรกับการเป็นผู้จัดการทีมแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดอีกต่อไป
1. แทคติคล้าหลัง
แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด เป็นทีมที่เล่นบอลที่รวดเร็วในยามบุก และรัดกุมในแนวรับด้วยวิธีการคุมโซน สำหรับวิธีการบุกของพวกเขามีหลากหลายรูปแบบ ไม่ว่าจะเปิดบอลเข้ามา (วาเลนเซีย/เบคเฮม) การใช้ความสามารถเฉพาะตัว (ไรอัน กิกส์ / คริสเตียโน่ โรนัลโด / เบอร์บาตอฟ ) ศูนย์หน้าชนิดฝากความหวังได้ (รุด ฟานนิสเตลรอย / คู่หูโคลยอร์ค / คันโตน่า / โซลชา ) ทำให้แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด เป็นหนึ่งในทีมที่มีเกมบุกอันดุดันที่สุดทีมหนึ่งในโลก แต่ทุกอย่างกลับจบลง ... นับตั้งแต่ที่มอยส์เข้ามาคุมทีม
มอยส์ทำการเปลี่ยนแปลงทีม ให้บุกช้าลง รัดกุมในการส่งบอลยิ่งขึ้น ดังจะเห็นได้ว่า เมื่อผู้เล่นแมนยูทุกคนได้บอล ย้ำว่าทุกคน พวกเขาจะต้องจับบอลก่อนเสมอ ถึงจะทำเกมต่อไป สิ่งเล็กๆน้อยแค่นี้แหละที่ทำให้แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดเสียเปรียบคู่แข่ง เพราะจากที่เคยเป็นทีมที่เล่นบอลเร็ว ได้บอลมาก็ส่งต่อไปทันทีอย่างรู้ใจ มันหายไปหมดเลยนับตั้งแต่มอยส์มาคุมทีม
คืออยากจะให้ทีมช้าแต่ชัวร์ แต่มันกลับกลายเป็นช้าแต่ไม่ชัวร์
นอกจากการออกบอลอย่างเชื่องช้า ยังไม่มีความหลากหลายในเกมบุก ที่เห็นได้ชัดเลยคือฟานเพอร์ซี่ มอยส์สั่งให้ฟานเพอร์ซี่เล่นแต่หน้าเป้าเท่านั้น ผิดกับในยุคเซอร์ที่ฟาน เพอร์ซี่จะมีส่วนร่วมกับแนวรุกของทีม ทั้งเป็นหน้าเป้า ทั้งออกมาริมเส้น เตะมุม ฟรีคิก ทั้งๆที่ ลูกตั้งเตะน่ะ คืออีกหนึ่งจุดขายที่โดดเด่น ของเขา ดังที่เราจะเห็นว่าสัมปทานฟรีคิดหมดไปกับมาต้ากับรูนีย์ เพิ่งจะได้เห็นRVP ปั่นฟรีคิกเน้นๆ ก็นัดเจอะเวสบรอมนี่ล่ะ
และด้วยการบุกอันเชื่องช้า (บางครั้งมีโอกาสสวนกลับยังครองบอลจนทำให้ทีมเสียประโยชน์) ทำให้ฝั่งตรงข้าม แพ๊คโซนเกมรับเหนียวแน่นหน้าประตู เท่ากับว่าถ้าเราจะบุกให้ได้ประตู เราจะต้องรอโอกาสให้ฝั่งตรงข้ามเปิดช่องว่าง เพื่อหาโอกาสยิง แต่ทำไม ไม่เล่นเหมือนกับในยุคเซอร์อเล็กซ์ที่ว่า มีโอกาสสวนกลับก็จะทำโดยไม่มีรอจนทำให้ทีมได้ประตู
"ทำไมไม่สร้างเกมรุกของเราเอง กลับครองบอลรอให้เขาเพลี่ยงพล้ำแล้วค่อยไปลุ้นเอาว่าจะยิงได้ไหม"
2.ภาวะผู้นำทีม - เดวิด มอยส์ถือว่าเป็นผู้จัดการทีมที่ดีในแง่การสนับสนุนโครงสร้างการทำทีมระยะยาว เปิดโอกาสนักเตะดาวรุ่งได้โชว์ฝีเท้า อย่างอัดนาน ยานาไซจ์ แต่เดวิด มอยส์ ไม่มีสิ่งที่ผู้จัดการทีมระดับแชมป์เปี้ยนมี คือ ความเหี้ยมเกรียมและความกระหายในชัยชนะ ซึ่งเป็นสิ่งที่คุณจะหาพบได้ในผู้จัดการทีมคนอื่นๆเช่น มูรินโญ เจอเก้น คลอปป์ เป๊บ กวาดิโอล่า เซอร์อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน ผู้จัดการทีมพวกนี้ บทบาทจะโหดก็ทำให้นักเตะที่ว่าห้าวอย่างเสือ กลายเป็นแมวเล่นลูกบอลได้อย่างง่ายด่าย แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดต้องการผู้จัดการทีมเช่นนี้ ผู้จัดการทีมที่เป็นเหมือนน้ำมันที่สาดใส่กองไฟให้ลุกโพลนจนทำลายเมื่อทั้งเมืองได้!!!! ผิดกับมอยส์เวลาทีมโดนนำ เขาเพียงแต่ลุกขึ้นมา ปัดมือไปมาแล้วก็ไม่นั่งอมทุกข์กับผู้ช่วยผู้จัดการทีมที่ไม่ได้สร้างคุนูปการอะไรกับทีมได้เลย และผมเชื่อว่ามอยส์ไม่กล้าที่จะตะคอกลูกทีมที่เล่นได้แย่ ไม่กล้าสั่งการอย่างเฉียบขาด แค่การให้สัมภาษณ์ก็รู้นิสัยแล้ว "วันนี้เราโชคไม่ดี/ผมไม่ร็ว่าจะทำยังไงให้ทีมชนะแล้ว/ลูกทีมเล่นได้แย่มาก" คุณคาดหวังให้พวกเขาไว้ใจคุณหรอ ในเมื่อคุณยังไม่มีความมั่นใจในตัวเองเพื่อลูกทีม!!!
"มอยส์อาจทำทีมเพื่อต่อยอดการสร้างนักเตะดาวรุ่งดีๆได้ แต่ไม่มีทางทำให้ทีมได้แชมป์แน่นอนหากยังขาดความเหี้ยมเกรียม"
3.การตัดสินใจที่ผิดพลาด และล้าหลัง
มอยส์ไม่เคยมีคู่เซ็นเตอร์ในดวงใจ ริโอ วิดิช โจนส์ อีแวนส์จับกันให้มั่ว จนทำให้แนวรับที่เป็นจุดเด่นของแมนยู ไม่ศักดิ์สิทธิ์อีกต่อไป กับการเปลี่ยนตัวที่ทำให้แฟนบอลสะอึก เปลี่ยนรูนีย์ ส่งสมอลลิ่ง จนทำให้ทีมโดนตีเสนอในนัดเซาท์แธมตัน ส่งคากาวะยืนปีก แล้วเอาชิชาลงสนาม หวังให้คากาวะเปิดในนัดที่แพ้เวสบรอม นี่คุณไม่ได้ศึกษาสไตล์ลูกทีมเลยใช่ไหม ว่าพวกเขาถนัดไม่ถนัดอะไร บางทีนาทีที่ 75 เพิ่งมาเปลี่ยนตัว ถามจริงคุณคาดหวังอะไร ให้เขายิงแฮตทริคให้คุณหรอ มันยิ่งทำให้พวกเขาหลุดฟอร์มกับไปใหญ่
"ไม่ศึกษาแนวทางทีมอื่นนี่ไม่ว่า แต่ไม่ศึกษาแนวการเล่นลูกทีมตัวคุณเอง แล้วจะให้ทุกคนคาดหวังอะไรได้อีก"
ทั้งหมดนี้ ผมไม่ได้เกลียดเดวิด มอยส์ ผมเพียงแต่เกลียดสิ่งที่เขาคิดว่าดีที่สุดทำหรับทีม เกลียดแทคติคที่เขาสร้าง
และนี่ก็คือเหตุผลที่ผมเสนอ มันเพียงพอแล้วกับคำถามที่ว่า "ทำไมเดวิด มอยส์ ไม่คู่ควรกับการเป็นผู้จัดการทีมแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดอีกต่อไป"
เหตุผลที่เดวิด มอยส์ ไม่คู่ควรกับการเป็นผู้จัดการทีมแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดอีกต่อไป
แต่ทั้งนี้ ผมเชื่อว่ามันมีที่มาที่ไป นั่นคือแทคติคต่างๆที่ผู้จัดการทีมตั้งเอาไว้ ผมจึงขอตั้งกระทู้เพื่อชี้ให้เห็นว่าทำไม
เดวิด มอยส์ ไม่คู่ควรกับการเป็นผู้จัดการทีมแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดอีกต่อไป
1. แทคติคล้าหลัง
แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด เป็นทีมที่เล่นบอลที่รวดเร็วในยามบุก และรัดกุมในแนวรับด้วยวิธีการคุมโซน สำหรับวิธีการบุกของพวกเขามีหลากหลายรูปแบบ ไม่ว่าจะเปิดบอลเข้ามา (วาเลนเซีย/เบคเฮม) การใช้ความสามารถเฉพาะตัว (ไรอัน กิกส์ / คริสเตียโน่ โรนัลโด / เบอร์บาตอฟ ) ศูนย์หน้าชนิดฝากความหวังได้ (รุด ฟานนิสเตลรอย / คู่หูโคลยอร์ค / คันโตน่า / โซลชา ) ทำให้แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด เป็นหนึ่งในทีมที่มีเกมบุกอันดุดันที่สุดทีมหนึ่งในโลก แต่ทุกอย่างกลับจบลง ... นับตั้งแต่ที่มอยส์เข้ามาคุมทีม
มอยส์ทำการเปลี่ยนแปลงทีม ให้บุกช้าลง รัดกุมในการส่งบอลยิ่งขึ้น ดังจะเห็นได้ว่า เมื่อผู้เล่นแมนยูทุกคนได้บอล ย้ำว่าทุกคน พวกเขาจะต้องจับบอลก่อนเสมอ ถึงจะทำเกมต่อไป สิ่งเล็กๆน้อยแค่นี้แหละที่ทำให้แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดเสียเปรียบคู่แข่ง เพราะจากที่เคยเป็นทีมที่เล่นบอลเร็ว ได้บอลมาก็ส่งต่อไปทันทีอย่างรู้ใจ มันหายไปหมดเลยนับตั้งแต่มอยส์มาคุมทีม
คืออยากจะให้ทีมช้าแต่ชัวร์ แต่มันกลับกลายเป็นช้าแต่ไม่ชัวร์
นอกจากการออกบอลอย่างเชื่องช้า ยังไม่มีความหลากหลายในเกมบุก ที่เห็นได้ชัดเลยคือฟานเพอร์ซี่ มอยส์สั่งให้ฟานเพอร์ซี่เล่นแต่หน้าเป้าเท่านั้น ผิดกับในยุคเซอร์ที่ฟาน เพอร์ซี่จะมีส่วนร่วมกับแนวรุกของทีม ทั้งเป็นหน้าเป้า ทั้งออกมาริมเส้น เตะมุม ฟรีคิก ทั้งๆที่ ลูกตั้งเตะน่ะ คืออีกหนึ่งจุดขายที่โดดเด่น ของเขา ดังที่เราจะเห็นว่าสัมปทานฟรีคิดหมดไปกับมาต้ากับรูนีย์ เพิ่งจะได้เห็นRVP ปั่นฟรีคิกเน้นๆ ก็นัดเจอะเวสบรอมนี่ล่ะ
และด้วยการบุกอันเชื่องช้า (บางครั้งมีโอกาสสวนกลับยังครองบอลจนทำให้ทีมเสียประโยชน์) ทำให้ฝั่งตรงข้าม แพ๊คโซนเกมรับเหนียวแน่นหน้าประตู เท่ากับว่าถ้าเราจะบุกให้ได้ประตู เราจะต้องรอโอกาสให้ฝั่งตรงข้ามเปิดช่องว่าง เพื่อหาโอกาสยิง แต่ทำไม ไม่เล่นเหมือนกับในยุคเซอร์อเล็กซ์ที่ว่า มีโอกาสสวนกลับก็จะทำโดยไม่มีรอจนทำให้ทีมได้ประตู
"ทำไมไม่สร้างเกมรุกของเราเอง กลับครองบอลรอให้เขาเพลี่ยงพล้ำแล้วค่อยไปลุ้นเอาว่าจะยิงได้ไหม"
2.ภาวะผู้นำทีม - เดวิด มอยส์ถือว่าเป็นผู้จัดการทีมที่ดีในแง่การสนับสนุนโครงสร้างการทำทีมระยะยาว เปิดโอกาสนักเตะดาวรุ่งได้โชว์ฝีเท้า อย่างอัดนาน ยานาไซจ์ แต่เดวิด มอยส์ ไม่มีสิ่งที่ผู้จัดการทีมระดับแชมป์เปี้ยนมี คือ ความเหี้ยมเกรียมและความกระหายในชัยชนะ ซึ่งเป็นสิ่งที่คุณจะหาพบได้ในผู้จัดการทีมคนอื่นๆเช่น มูรินโญ เจอเก้น คลอปป์ เป๊บ กวาดิโอล่า เซอร์อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน ผู้จัดการทีมพวกนี้ บทบาทจะโหดก็ทำให้นักเตะที่ว่าห้าวอย่างเสือ กลายเป็นแมวเล่นลูกบอลได้อย่างง่ายด่าย แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดต้องการผู้จัดการทีมเช่นนี้ ผู้จัดการทีมที่เป็นเหมือนน้ำมันที่สาดใส่กองไฟให้ลุกโพลนจนทำลายเมื่อทั้งเมืองได้!!!! ผิดกับมอยส์เวลาทีมโดนนำ เขาเพียงแต่ลุกขึ้นมา ปัดมือไปมาแล้วก็ไม่นั่งอมทุกข์กับผู้ช่วยผู้จัดการทีมที่ไม่ได้สร้างคุนูปการอะไรกับทีมได้เลย และผมเชื่อว่ามอยส์ไม่กล้าที่จะตะคอกลูกทีมที่เล่นได้แย่ ไม่กล้าสั่งการอย่างเฉียบขาด แค่การให้สัมภาษณ์ก็รู้นิสัยแล้ว "วันนี้เราโชคไม่ดี/ผมไม่ร็ว่าจะทำยังไงให้ทีมชนะแล้ว/ลูกทีมเล่นได้แย่มาก" คุณคาดหวังให้พวกเขาไว้ใจคุณหรอ ในเมื่อคุณยังไม่มีความมั่นใจในตัวเองเพื่อลูกทีม!!!
"มอยส์อาจทำทีมเพื่อต่อยอดการสร้างนักเตะดาวรุ่งดีๆได้ แต่ไม่มีทางทำให้ทีมได้แชมป์แน่นอนหากยังขาดความเหี้ยมเกรียม"
3.การตัดสินใจที่ผิดพลาด และล้าหลัง
มอยส์ไม่เคยมีคู่เซ็นเตอร์ในดวงใจ ริโอ วิดิช โจนส์ อีแวนส์จับกันให้มั่ว จนทำให้แนวรับที่เป็นจุดเด่นของแมนยู ไม่ศักดิ์สิทธิ์อีกต่อไป กับการเปลี่ยนตัวที่ทำให้แฟนบอลสะอึก เปลี่ยนรูนีย์ ส่งสมอลลิ่ง จนทำให้ทีมโดนตีเสนอในนัดเซาท์แธมตัน ส่งคากาวะยืนปีก แล้วเอาชิชาลงสนาม หวังให้คากาวะเปิดในนัดที่แพ้เวสบรอม นี่คุณไม่ได้ศึกษาสไตล์ลูกทีมเลยใช่ไหม ว่าพวกเขาถนัดไม่ถนัดอะไร บางทีนาทีที่ 75 เพิ่งมาเปลี่ยนตัว ถามจริงคุณคาดหวังอะไร ให้เขายิงแฮตทริคให้คุณหรอ มันยิ่งทำให้พวกเขาหลุดฟอร์มกับไปใหญ่
"ไม่ศึกษาแนวทางทีมอื่นนี่ไม่ว่า แต่ไม่ศึกษาแนวการเล่นลูกทีมตัวคุณเอง แล้วจะให้ทุกคนคาดหวังอะไรได้อีก"
ทั้งหมดนี้ ผมไม่ได้เกลียดเดวิด มอยส์ ผมเพียงแต่เกลียดสิ่งที่เขาคิดว่าดีที่สุดทำหรับทีม เกลียดแทคติคที่เขาสร้าง
และนี่ก็คือเหตุผลที่ผมเสนอ มันเพียงพอแล้วกับคำถามที่ว่า "ทำไมเดวิด มอยส์ ไม่คู่ควรกับการเป็นผู้จัดการทีมแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดอีกต่อไป"