อุทัย หนุ่มสังคมรูปงาม ร่ำรวย ลูกผู้ดีเก่า เป็นหนุ่มเนื้อหอมของกรุงเทพฯ สาวๆหลายคนล้วนแต่คิดใจอยากจะได้ชื่อเป็นคนสำคัญของเขา อุทัยมีเมียอยู่แล้ว เมียซึ่งเป็นต้นห้องของมารดาเขาเองคือ เย็น อุทัยตัดสินใจแต่งงานกับ วณี ด้วยความสวยอ่อนหวานและความดีของวณี ทำให้อุทัยทั้งรักและเกรงใจ เขาทอดทิ้งและห่างเหินเย็นเหมือนคนไม่รู้จักกัน
        เย็นสะสมความอาฆาตแค้นชิงชังและพยาบาทไว้อย่างมากโดยไม่มีใครรู้ กระทั่งวณีท้อง คลอดลูกสาวซึ่งเป็นขวัญใจของคนทั้งบ้าน เอื้อยน่ารักน่าชังนักหนา       
        อุทัยยังคงระแวงเย็นตลอดเวลาด้วยรู้นิสัยดี จนกระทั่งเอื้อยอายุได้ ๖ เดือน โชคก็เข้าข้างเย็น เย็นใช้ความเจ้าเล่ห์ ขโมยเอื้อยไปจนได้ ทุกคนในบ้านมีแต่ความทุกข์ทรมานใจ      
        เหตุการณ์ผ่านไป ๑๘ ปี เย็นกลับมากรุงเทพฯ อีกครั้ง พร้อมเด็กสาว ๒ คน ซึ่งเย็นบอกว่าเป็นหลาน คือ จรรยา หรือ เปีย สวยปราดเปรียว ซน แต่โมโหร้าย ชอบโกหก ส่วน มารยาท หรือน้อย (หรือเอื้อย) เรียบร้อย อ่อนหวาน       
        วันหนึ่ง เย็นบอกเปียว่าเปียนั้นไม่ใช่หลานของตน แต่เป็นลูกของเศรษฐีที่เธอขโมยมา เย็นเล่าความหลังให้เด็กทั้งสองฟัง เปียดีใจจนออกหน้า ขณะที่น้อยรู้สึกน้อยอกน้อยใจและอดสงสัยไม่ได้ว่า เย็นปฏิบัติต่อเธอซึ่งได้ชื่อว่าเป็นหลานคนเดียวอย่างอยุติธรรมเสมอมา       
        เปียร่ำร้องจะไปหาพ่อแม่ที่แท้จริง แต่เย็นประวิงเวลาไว้ โดยอ้างว่าส่งจดหมายไปแล้ว และรอคำตอบอยู่แล้ว และบอกว่าจะพาจรรยามาหาอีก ๒ วันข้างหน้า แต่จรรยาหรือเปียเก่งกว่านั้น เธอแอบตามเย็นมาจนพบกับอุทัยและวณีจนได้ อุทัยกับวณีพอรู้ว่าเย็นมีหลานสาวอีกคนที่โตมาคู่กับจรรยา จึงขอร้องให้เย็นพามาอยู่ด้วยกัน ท่ามกลางความไม่พอใจอย่างมากของจรรยา จรรยาเคยจุดไฟเผาบ้านนมแส ก็เพราะ นมแสรู้ว่าเธอแอบฆ่าลูกแมวของน้อย และไปบอกอุทัย ทำให้เธอถูกดุ ความผิดปกติทางจิตใจของจรรยามีมากขึ้นทุกที เธอพยายามทำให้อุทัยกับวณีเข้าใจผิดกันเสมอ ด้วยการมาบอกวณีว่า รจนา พยาบาลสาวที่มาอยู่เป็นเพื่อนเปีย และเข้ากันได้ดีกับเปียในบางครั้ง โดยเฉพาะเรื่องของประวิทย์ หลานห่างๆของวณี ที่จรรยาติดใจมาก ชอบยั่ว หลอกให้ประวิทย์พาไปดูหนัง จากนิสัยของเปียและคำบอกเล่าของเย็นที่ว่าน้อยเป็นลูกของ นายโมก กับลำยอง ซึ่งคุณหญิงจำได้ว่ามีโจรชื่อเสือโมกที่สุพรรณบุรีในช่วงเวลาที่เย็นพาเอื้อยไป อุทัยกับคุณหญิงเริ่มสงสัยว่าเย็นวางแผนซ้อนกลเรื่องของเปีย โดยที่น้อยน่าจะเป็นลูกสาวของเขากับวณีมากกว่า    
        วันหนึ่ง เลอสรร ลูกของเพื่อนรักวณีได้ตายไปแล้ว และวณีได้เลี้ยงดูเหมือนลูกแท้ๆ ได้เดินทางกลับจากต่างประเทศ เปียเห่อเลอสรรมาก ตามติดตลอดเวลา ขณะเดียวกัน เลอสรรกลับค่อยๆให้ความสนใจกับน้อยมากกว่า จนเปียรู้สึกได้ เปียโกรธมากถึงขนาดจะพยายามฆ่าน้อย แต่ประวิทย์มาช่วยไว้ทัน จรรยานั้นทั้งหวงและหึงเลอสรรมาก แต่เลอสรรกลับสนใจน้อยมากขึ้นทุกๆวัน จนจรรยาคลั่ง วณีต้องขอร้องให้เลอสรรทำดีกับเธอ ทว่าจรรยาก็ดูจะรู้ทันว่าเขาเสแสร้ง จรรยาออกอุบายชวนทุกคนไปเที่ยวเรือ เมื่อได้โอกาส เธอผลักน้อยตกน้ำในขณะที่ไม่มีใครเห็น เย็นเป็นผู้เอะอะว่าน้อยหายไป เรือจึงวกกลับไปหาอีกครั้ง เลอสรรกระโดดลงไปช่วยน้อยอย่างลำบากเพราะเกิดพายุขึ้นพอดี      
        ที่กรุงเทพฯ เย็นลากตัวเปียมาจัดการชำระโทษ เปียกลัวมาก เพราะเย็นขู่ว่าจะบอกความจริงทุกอย่างกับอุทัยและวณี เปียยิ่งคลั่งแค้นน้อยมากขึ้น แต่เก็บไว้ภายใต้ท่าทีที่นิ่งเฉย เปียเงียบขรึมจนทุกคนเริ่มไม่สบายใจ       
        วันหนึ่ง เปียรู้ว่าเย็นป่วย เธอไปบอกวณี วณีรีบให้คนไปซื้อซุปมาเยี่ยมเย็น แต่ก่อนที่วณีจะนำซุปไปให้เย็น เปียแอบมาโรยยาพิษใส่ลงไปเสียก่อน แต่เลอสรรเห็นเข้าพอดี วณีถือซุปไปเยี่ยมเย็นที่เรือนพัก เย็นตักซุปกินอย่างอร่อยก่อนที่จะล้มตัวลงครวญครางด้วยพิษของยา เย็นเข้าใจว่าวณีวางยา แต่ว่าอุทัยกับเลอสรรมาถึงเรือนเย็นทันเวลาที่จะบอกว่าเปียเป็นคนทำ อุทัยพยายามจะพาเย็นไปโรงพยาบาล แต่เย็นอาการหนักเสียแล้ว ก่อนตาย เย็นยอมบอกความจริงว่าลูกของอุทัยกับวณี ก็คือน้อยนั่นเอง       
        เลอสรรพยายามเรียกเปียซึ่งขังตัวเองอยู่ในห้องตั้งแต่หนีมาจากเรือนเย็น อุทัยตามมาช่วยเรียกอีกคน แต่เปียยังคงเงียบ อุทัยกับเลอสรรตัดสินใจพังประตู ทว่าเสียงปืนดังขึ้นเสียก่อน เมื่อทุกคนเข้าไปก็พบว่าเปียยิงตัวตายแล้ว เธอยอมรับความพ่ายแพ้ และความผิดหวังไม่ได้นั่นเอง       
        เมื่อเหตุการณ์ร้ายผ่านไป น้อยก็ได้พบความสุขตามฐานะที่ควรจะเป็น เลอสรรหมั้นกับน้อยและแต่งงานกันในที่สุด