พระเยซูเจ้าในถิ่นทุรกันดาร

(1) พระเยซูเจ้าทรงได้รับพระจิตเจ้าเต็มเปี่ยมทรงพระดำเนินจากแม่น้ำจอร์แดน
พระจิตเจ้าทรงนำพระองค์ไปยังถิ่นทุรกันดาร  

(2)ทรงถูกปีศาจผจญเป็นเวลาสี่สิบวัน
ตลอดเวลานั้นพระองค์มิได้เสวยสิ่งใดเลย ในที่สุด ทรงหิว  

(3)ปีศาจจึงทูลพระองค์ว่า
“ถ้าท่านเป็นบุตรพระเจ้า จงสั่งให้หินก้อนนี้กลายเป็นขนมปังเถิด”

(4)พระเยซูเจ้าตรัสตอบว่า
“มีเขียนไว้ในพระคัมภีร์ว่ามนุษย์มิได้ดำรงชีวิตด้วยอาหารเท่านั้น”  

(5)ปีศาจจึงนำพระองค์ไปยังที่สูงแห่งหนึ่ง
แสดงให้พระองค์ทอดพระเนตรอาณาจักรต่าง ๆ ของโลกทั้งหมดในคราวเดียว

(6)และทูลพระองค์ว่า “ข้าพเจ้าจะให้อำนาจและความรุ่งเรืองของอาณาจักรเหล่านี้ทั้งหมดแก่ท่าน
เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจะให้ผู้ใดก็ได้ตามความปรารถนา  

(7)  ดังนั้น ถ้าท่านกราบนมัสการข้าพเจ้า ทุกสิ่งจะเป็นของท่าน”  

(8)พระเยซูเจ้าตรัสตอบปีศาจว่า
“มีเขียนไว้ในพระคัมภีร์ว่า ‘จงกราบนมัสการองค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่าน
และรับใช้พระองค์แต่ผู้เดียวเท่านั้น’”

(9) ปีศาจนำพระองค์ไปยังกรุงเยรูซาเล็ม วางพระองค์ลงที่ยอดพระวิหาร แล้วทูลว่า
“ถ้าท่านเป็นบุตรของพระเจ้า จงกระโจนลงไปเบื้องล่างเถิด

(10) เพราะมีเขียนไว้ในพระคัมภีร์ว่า
‘พระเจ้าจะทรงสั่งทูตสวรรค์ให้พิทักษ์รักษาท่าน’ และยังมีเขียนอีกว่า

(11)‘ทูตสวรรค์จะคอยพยุงท่านไว้มิให้เท้ากระทบหิน’”

(12)แต่พระเยซูเจ้าตรัสตอบปีศาจว่า มีเขียนไว้ในพระคัมภีร์ว่า
“อย่าทดลององค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่านเลย”

(13)เมื่อปีศาจทดลองพระองค์ทุกวิถีทางแล้ว
จึงแยกจากพระองค์ไป รอจนกว่าจะถึงเวลาที่เหมาะสม

ข่าวดี    ลูกา 4:1-13