สวัสดี เรา ชื่อ ฟาง วันนี้เป็นครั้งแรกที่เราเข้ามาในเว็บนี้ คือเห็นมีแต่คนเข้ามาเพือปรึกษาปัญหาต่างๆ หรือเล่าเรื่องราวของตัวเอง วันนี้เราจึงตัดสินใจเข้ามาเพื่อเล่าเรื่องราวและขอคำปรึกษา
เราเป็นคนที่มักจะกลัวสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้นมาก กลัวความผิดหวัง กลัวทุกสิ่งทุกอย่างที่มันจะทำให้เราเจ็บและเสียใจผิดหวัง อย่างวันนี้ที่เราทะเลาะกับแม่เพราะว่าช่วงนี้มันปิดเทอมแล้วแต่เรายังไปโรงเรียนทุกวันเพื่อดูคะแนนเพราะเราอยู่ ม3 แล้วจึงต้องไปดูคะแนนว่าตกไหม และอีกหลายๆอย่างเพื่อเตรียมเข้า ม4
แต่วันนี้แม่เราบ่น ใช่ ถึงแม้คำพูดนั้นมันจะไม่แรง แต่มันทำให้สิ่งที่เราพยายามทำเพื่อเขาหมดหวัง ไม่รู้ว่าจะทำต่อไปทำไม คำว่า"ไม่มีเอ็งสักคนก็ไม่เห็นเดือดร้อนยังมีพี่กับน้อง ลูกอีก 2คน ขาดเอ็งฉันไม่เดือดร้อนอยู่แล้ว เรียนไปก็ไม่มีประโยชน์ ก็ไม่ต้องเรียนออกไปเอาผัวเลย" ถึงแม้มันจะไม่แรงแต่มันก็ทำให้ลูกคนนึงท้อแท้เหลือเกิน ยอมรับว่าเรามันนิสัยไม่ดีจริงๆแต่ เคยไหมที่เราจะออกไปเที่ยวหรือทำตัวเถลไถล เราตั้งใจเรียนมาตลอดเกรดก็ไม่เคยต่ำกว่า 3 ไม่เคยมีเรื่องไม่เคยขึ้นห้องปกครอง แค่วันนี้เราไปเพื่อเอาหนังสือติว อยากสอบเข้า ม4 ให้ได้ด้วยตัวเองไม่ให้เขาเสียหน้าไม่ต้องเสียเงินเพื่อใช้อำนาจให้เราเข้าเรียนอยากให้เขาภูมิใจ เพราะพี่เรามันสอบเข้าไม่ได้แล้วแม่ต้องจ่ายเงินให้คนอื่นเพื่อให้พี่เราเข้าเรียนต้องแบกหน้าไปขอความช่วยเหลือ เราไม่อยากให้ประวัติศาสตร์มันซ้ำรอยกับพี่ เพราะเรากลัวว่าเราจะสอบเข้าไม่ได้ รุ้ว่าถึงแม้วันสอบจะยังมาไม่ถึงแต่ถ้าเราไม่ทบทวนเลยมันก็จะลืมพอลืมเราก็จะสอบไม่ได้ พ่อแม่ก็ต้องแบกหน้าไปขอความช่วยเหลือต้องใช้เงินที่เขาหามาเหนื่อยนักหนาให้คนอื่นแบบนี้หน่ะหรอ ทั้งๆที่เราอยากพยายามเพื่อเขา แต่พอเจอแบบนี้แล้วรู้สึกท้อมาก อยากเข้มแข็งกว่านี้ เราควรทำไงดีควรปลอบใจตัวเองที่มันห่อเหี่ยวยังไงดี