สวัสดีครับ
ผมขออนุญาตเล่ายาวสักหน่อยนะครับ
คือผมกับแฟนเก่าผมเลิกกันได้ประมาณครึ่งปี ซึ่งผมคุยบวกคบกับเธอมาราว 7 ปี
ตอนคบกัน เธอเคยนอกใจผมแล้วกลับไปคุยกับแฟนเก่าครับ
ซึ่งมันเป็นความผิดผมเองที่ทำแต่งาน จนไม่มีเวลาให้เธอ และพูดจาร้ายๆใส่เธอ
แต่ก็ยังคบกันมาครับ ผมทำปิดหูปิดตาไปเรื่อยๆ จนเธอบอกเลิกผม มาทราบทีหลังว่าเธอคบก่อนเลิกกับผมครับ

ราวครึ่งปีผ่านมา ผมได้มีโอกาสคุยศึกษากับคนนึง เราเข้ากันพอใช้ได้ครับ กำลังไปได้สวยก็ว่าได้
แต่แล้ว เธอก็กลับมาครับ มาประชดประชัน ตามด่าคนที่ผมกำลังคุยๆนี่แหละครับ
ผมก็เลยไปถามเธอครับว่าเกิดอะไรขึ้น ทำทำไม เธอก็มีแฟนอยู่แล้ว
เธอก็บอกว่า เธอไม่อยากเห็นผมมีคนใหม่ ไม่อยากให้ผมมี อยากให้ผมรอเธอคนเดียวเหมือนเดิม
ผมก็บอกเธอไปว่ามันไม่โอ ผมจะไม่ไปเป็นชู้ใคร อีกอย่างคนที่ผมคุยก็ไม่ผิด ให้เลิกทำ
เธอหายไปวันนึง จนตอนดึกๆเธอก็โทรมาซะงั้น
พร้อมกับบอกว่าเธอไม่ไหวแล้ว เธอเหนื่อยท้ออะไรประมาณนั้น แล้วก็ขอให้ผมอยู่ด้วย
ผมก็คุยครับ เชิงให้กำลังใจทั่วไป เธอก็ถามว่ายังรักเธอไหม ผมก็ได้แต่บอกไปว่ามันไม่ถูกต้อง แบบนั้นแบบนี้
จนตอนนี้ผมก็เลิกคุยกับคนที่เข้ามาแล้วครับ  เพราะผมก็รู้ตัวว่ายังไม่ลืม เธอก็เข้าใจไม่เคืองกันครับ
ทีนี้ผมก็ยังคุยกับแฟนเก่านะครับ  ทำให้ผมเหมือนตั้งความหวังกับเธออีกแล้ว
เธอจะเป็นฝ่ายทักมาก่อน แสดงความห่วงใย แล้วระบายเรื่องเครียดๆกับผม
และพอเธอโอเคแล้ว เธอก็ไปครับ หายไปเลย อ่านไม่ตอบไม่อะไรทั้งนั้น

กลายเป็นว่าตอนนี้ผมนับศูนย์ใหม่เลย รอเธอตลอดเวลา แต่ผมไม่เคยทำหรือคิดจะไม่เป็นมือที่สามนะครับ ผมคุยด้วยฐานะเพื่อนล้วนๆ แต่ใจผมยังรักยังห่วงเธอซะงั้น ฟุ้งซ่านครับ
จากที่เคยดีขึ้นเยอะลงเหวไปอีกแล้ว ผมควรทำอย่างไรดีครับ
อาจจะยาวไปเยอะ ขอโทษด้วยนะครับผม