ของเราเกิดขึ้นหลายปีมาแล้วน่าจะประมาณ5 ปีที่แล้วคือช่วงนั้นนะเหงามากทำแต่งานปัญหาส่วนตัวก็เยอะ
ก็ไม่รู้จะปรึกษาใคร ปรกติเล่นแช๊ตก็จะคุยแต่กับเพื่อนผู้หญิง เพราะผู้ชายจะออกมาแนวๆเดียวกันคือถามอายุขอดูรูป
ทั้งที่คุยกันได้ไม่นานแนวนี้คือเราไม่คุยด้วยเลย
คืนหนึ่งอยู่ๆมีพี่ผู้ชายคนหนึ่งเค้าแอดมาคุยก็ถูกคอกัน คุยทั้งคืนเค้าบอกพรุ่งนี้วันเสาร์เค้าว่างนัดออกมากินอะไรในห้างกันไหม
ตอนนั้นเราคิดว่า เจอในห้างคงไม่เป็นไรมั้งคนออกเยอะแยะ แต่นัดเจอกันแบบคุยกันแค่คืนเดียวเนี้ยนะ เค้าจะเห็นเราเป็นไงหว่ะ?
เหมือนเค้าจะอ่านใจเราออก บอกไม่ต้องคิดมากมาเจอกันแบบเพื่อนๆ เราก็เลยเออคงไม่เป็นไรหรอกเราก็ไม่ไช่เด็กแล้ว
เจอกันเราก็เฉยๆเค้าก็ดูโอเค
แต่เราก็เขินๆนะเหมือนออกมาเดทมากกว่า ทั้งที่ตอนแรกคิดว่าไม่เป็นไรมั้งอาจได้เพื่อนดีๆอีกคน
รู้สึกจะไปกินชาบูด้วยกัน คุยๆแล้วรู้สึกเหมือนมันไม่ค่อยถูกใจเหมือนตอนที่คุยในแช๊ต เหมือนเค้าก็เป็นแค่หนึ่งในผู้ชายหลายๆคน
ที่มองผู้หญิงแค่ผิวเผิน พอตกเย็นเค้าบอกจะขับรถไปส่งที่บ้าน เราก็ปฎิเสธแล้วปฎิเสธอีก เพราะถึงไงก็พึ่งรู้จักกัน
ไม่รู้จะแอบเลี้ยวไปที่อื่นเปล่า
วันต่อมาเค้าก็กระหน่ำโทรมาทั้งวันเพราะเราไม่รับเลย คือไม่ไช่อะไรหรอกเรากลัวความเหงาพา
เราไปผิดทางอ่ะ คุยกันแค่คืนเดียวแล้วเจอกันทำไปได้ไงนะคนเรา รู้สึกผิดกะพี่คนนั้นเหมือนกันนะ ถ้าพี่มาอ่านขอโทษด้วยนา
แล้วเพื่อนๆคนอื่นๆละคะเจอแบบเรามั้งไหมคะ เคยถึงขั้นคบเป็นแฟน แต่งงานหรือได้เพื่อนซี้มาสักคนไหม
ความเหงานี่น่ากลัวจริงๆนะ
อยากให้เพื่อนๆมาแชร์ประสบการณ์นัดเจอคนในเน็ตเป็นอย่างไงกันมั้ง
ก็ไม่รู้จะปรึกษาใคร ปรกติเล่นแช๊ตก็จะคุยแต่กับเพื่อนผู้หญิง เพราะผู้ชายจะออกมาแนวๆเดียวกันคือถามอายุขอดูรูป
ทั้งที่คุยกันได้ไม่นานแนวนี้คือเราไม่คุยด้วยเลย
คืนหนึ่งอยู่ๆมีพี่ผู้ชายคนหนึ่งเค้าแอดมาคุยก็ถูกคอกัน คุยทั้งคืนเค้าบอกพรุ่งนี้วันเสาร์เค้าว่างนัดออกมากินอะไรในห้างกันไหม
ตอนนั้นเราคิดว่า เจอในห้างคงไม่เป็นไรมั้งคนออกเยอะแยะ แต่นัดเจอกันแบบคุยกันแค่คืนเดียวเนี้ยนะ เค้าจะเห็นเราเป็นไงหว่ะ?
เหมือนเค้าจะอ่านใจเราออก บอกไม่ต้องคิดมากมาเจอกันแบบเพื่อนๆ เราก็เลยเออคงไม่เป็นไรหรอกเราก็ไม่ไช่เด็กแล้ว
เจอกันเราก็เฉยๆเค้าก็ดูโอเค
แต่เราก็เขินๆนะเหมือนออกมาเดทมากกว่า ทั้งที่ตอนแรกคิดว่าไม่เป็นไรมั้งอาจได้เพื่อนดีๆอีกคน
รู้สึกจะไปกินชาบูด้วยกัน คุยๆแล้วรู้สึกเหมือนมันไม่ค่อยถูกใจเหมือนตอนที่คุยในแช๊ต เหมือนเค้าก็เป็นแค่หนึ่งในผู้ชายหลายๆคน
ที่มองผู้หญิงแค่ผิวเผิน พอตกเย็นเค้าบอกจะขับรถไปส่งที่บ้าน เราก็ปฎิเสธแล้วปฎิเสธอีก เพราะถึงไงก็พึ่งรู้จักกัน
ไม่รู้จะแอบเลี้ยวไปที่อื่นเปล่า
วันต่อมาเค้าก็กระหน่ำโทรมาทั้งวันเพราะเราไม่รับเลย คือไม่ไช่อะไรหรอกเรากลัวความเหงาพา
เราไปผิดทางอ่ะ คุยกันแค่คืนเดียวแล้วเจอกันทำไปได้ไงนะคนเรา รู้สึกผิดกะพี่คนนั้นเหมือนกันนะ ถ้าพี่มาอ่านขอโทษด้วยนา
แล้วเพื่อนๆคนอื่นๆละคะเจอแบบเรามั้งไหมคะ เคยถึงขั้นคบเป็นแฟน แต่งงานหรือได้เพื่อนซี้มาสักคนไหม
ความเหงานี่น่ากลัวจริงๆนะ