คือผมปั่นอยู่ประจำเกือบทุกวันคือ สาย2 สาย3 คลองทวีวัฒนา แล้วก็ถนนอุทยาน

คือผมซื้อจักรยานวันแรกแล้วปั่นจากร้านกลับบ้าน ระหว่างทาง จู่ๆมีน้องคนนึงแซงขึ้นไปดี๊ดกระดิ่ง กิ้งๆ! แล้วตะโกนทักผม "หวัดดีครับ"

ผมยังใหม่อยู่ก็เหวอเลย.. 'ใครวะ ทักกุทำไมวะ รู้จักกันเปล่าหว่าพยามเล็งหน้า' แล้วน้องเขาก็แซงไป

ผมก็ได้แต่ยิ้มหวานๆแล้วพยักหน้าให้ แต่แอบรู้สึกดี ชีวิตปกติเดินๆนั่งๆบนรถเมล์ไม่รู้จักกันจะมาทักกันทำไม..

โดดขึ้นจักรยานวันเดียวมีคนทักเลย คิดในใจ 'เออชาวจักรยานสงสัยจะน่ารักจริงอย่างเขาล่ำลือ'

หลังจากโดนน้องเขาทัก ก็เอาบ้างตั้งใจไว้เลยวันเดียวกันนั้นแหละ เจอจักยานพับ จักยานแม่บ้าน จักรยานอะไรก็เอาเหอะ จะลองทักบ้าง..

สรุปวันแรกนั้นก็ทักไปหลายคน ทุกคนก็หันมายิ้มให้..  และหลังจากนั้นมาผมก็พยามทำแบบนี้มาตลอด จะจักรยานอะไรก็ไม่รู้แหละเห็นไฟแว๊บๆมาไกลๆผมก็เล็งเลย  จะมาคนเดียว หรือจะมาเป็นหมู่ไม่รู้แหละ คนละฝั่งถนนก็ยกมือทักเลย ทำให้รู้สึกดีมากๆเวลาออกไปปั่น ปั่นคนเดียวแต่เหมือนไม่ได้ปั่นคนเดียว ถึงหลายๆทีเขาจะไม่สนใจบ้างก็เถอะ T-T
- - - - - -

ประเด็นอยู่ตรงนี้.. อย่างที่บอก ถ้ารถไม่เยอะ จังหวะได้ ก็จะทักแทบทุกคันที่มองเห็น เพราะรู้สึกดีเหมือนเจอพวก..

แต่!! ปั่นมาครึ่งปี นอกจากน้องคนนั้นในวันแรกแล้ว ไม่เคยมีใครทักผม หรือดีดติ้งๆใส่ผมก่อนบ้างเลยอ่ะ

บางครั้งก็เลยทดสอบ เอาวะสงสัยเพราะเราชิงทักก่อนล่ะมั้ง ผมก็ลองไม่ทักก่อนบ้าง.... ก็เงียบ (หน้าผมก็ไม่ได้โหดอะไรนะ)

จู่ๆวันนี้มาตั้งทู้เพราะว่าวันนี้มีคนทักเราก่อน.. คนที่ 2 ในชีวิต แอบสงสัยมันคนเดียวกับวันแรกเปล่าฟร่ะ..

อยากรู้ว่าพี่ๆเพื่อนๆน้าๆในนี้ปั่นจักรยานทักคนแปลกหน้ากันบ้างเปล่าครับ..

ต้องขอบคุณอิน้องคนแรกมากเลย ถ้าวันนั้นน้องไม่ทักพี่ ป่านนี้พี่ก็คงไม่ทักใคร..

ปล.สนับสนุนทุกการทักทายบนหลังอานจักรยานครับ..