ท้าวความสักเล็กน้อยนะครับ เป็นข้อมูล
ผู้ชาย กับ ผู้หญิง คบหากันมาประมาณ 10+ ปี ยังไม่แต่งงาน ยังไม่มีลูก ค่าเฉลี่ย สัปดาห์ละ 1-2 ครั้ง ในช่วง 1-6 ปี แรก

แต่ระยะหลังประสบปัญหาบนที่นอนที่ระยะหลังๆ ไม่ค่อยได้กุ๊กกิ๊ก เคยคุยกันหลายครั้ง ร่วมกันหาทางออกหลายๆ ครั้ง แต่ยังไม่สามารถหาบทสรุปของปัญหาได้ เพราะมุมมองของสองฝ่ายแตกต่างดังนี้

ผู้หญิง ไม่ค่อยมีความต้องการทางเพศ (ให้เหตุผลเพราะเครียด เรื่องงาน ปัญหาชีวิต มีแต่เรื่องให้คิดตลอดเวลา การอยู่เฉยๆ เป็นการคลายเครียด มองว่าเซ็กส์ไม่จำเป็นและไร้สาระ อนุรักษ์ประเพณีนิยม ไม่มีกิ๊กเพราะอยู่บ้านตลอด)

ผู้ชาย มีความต้องการทางเพศ แต่แฟนไม่มีอารมณ์อยากกุ๊กกิ๊ก ผช. ได้แต่อัดอั้น ( 2 ปี หลังเฉลี่ย 2 เดือนจะได้สักครั้ง  มีปัญหาความเครียดในเรื่องงาน ปัญหาชีวิตเหมือนกันกับฝ่ายหญิง แต่มองว่า เมื่อเครียดแล้วจะต้องคิดมากอะไรมากมายให้เครียดกว่าเดิม ควรจะคลายเครียดเสียบ้าง และเซ็กส์ก็ช่วยผ่อนคลายความตึงเครียดได้เช่นกัน ไม่ได้มีกิ๊ก หรือเที่ยวผญ.)

ปัญหาคาราคาซังหนัก จนเครียดหนักกว่าเดิม และอยากจะถามความเห็นของเพื่อนๆ นะครับ ประเด็นคือ

"ผช. ชวน ผญ. กุ๊กกิ๊ก แต่ ผญ. ไม่ต้องการ และต่อว่ากลับมาว่า การที่ ผช. มีความต้องการนั้น เป็นความเห็นแก่ตัว เห็นแก่ได้

บ่อยๆ ครั้งเข้า ทำให้รู้สึก เศร้า มึนงง สงสัย ในสถานการณ์แบบนี้ ผช. เห็นแก่ตัวจริงเหรอ ?"

ถ้าเช่นนี้ ผช. จะระบายความอัดอั้นอย่างไร โดยไม่ให้ผิดใจกับแฟน  (T  T" )?


ปล. เพิ่งเคยตั้งกระทู้นะครับ และก็อายจริงๆ กับเรื่องนี้ อยากพบจิตแพทย์ แต่ก็ไม่อยากให้รู้สึกว่าปัญหามันใหญ่ไปกว่านี้ หากแท็กผิดห้อง ไปบ้างก็ขออภัยครับ