กระโปรงทรงเอพบเจอได้ทั่วไป เคยเห็นกันนะคะ สาวๆ หลายๆ คนจะเลือกใส่ให้สั้นหน่อย รัดหน่อย เพื่อเน้นสรีระ อันนั้นเข้าใจว่าสวยค่ะ
แต่ที่เราเจอมันค่อนข้างระทึกมาก

มหาวิทยาลัยที่เราเรียนอยู่มีบริการรถเมล์จากหน้ามอ เข้าไปในมอค่ะ เพราะว่ามีพื้นที่เป็นดอย กว้างมาก
รถเมล์จะเป็นแบบที่นั่งเหมือนรถทัวร์ กับที่นั่งเหมือนรถสองแถว (ผู้โดยสารทั้งสองฝั่งจะหันหน้าเข้าหากัน) และเหตุการณ์ที่เราเจอก็คือบนรถเมล์อย่างหลังค่ะ
วันนั้นเราขึ้นไปติดต่องานที่คณะ แต่งชุดนิสิตใส่กระโปรงพลีทยาว ขึ้นรถเมล์ไปเป็นคนแรกๆ ตามประสาคือขึ้นไปแล้วก็นั่งลงเลย ทีนี้จะมีกลุ่มผู้หญิงกลุ่มหนึ่ง หนึ่งในนั้นเป็นสาวร่างใหญ่ (ซึ่งเราไม่ได้เป็นพวกมีปัญหากับรูปร่างนะคะ =_=) พวกเธอขึ้นรถเมล์กันมาทีละคน ทีละคน จนกระทั่งถึงคิวเธอคนนั้นที่ต้องผ่านหน้าเราไปค่ะ

ตรงหน้าเราจะมีเสากลาง (เหมือนบนรถไฟฟ้า) และทางเดินมันจะค่อนข้างแคบเพราะมีขาคนที่นั่งอยู่แล้วกินที่เข้าไปบ้าง
เธอเดินอ้อมไปอีกฝั่งและต้องหันหน้ามาทางเราค่ะ
ปัญหาไม่ใช่ที่เธอเดินผ่านไป
แต่ปัญหาอยู่ที่กระโปรงที่เธอใส่ต่างหาก

กระโปรงทรงเอยาวเพียงคืบมันถกขึ้นเล็กน้อยเมื่อเธอคนนั้นก้าวอ้อมเสาไป ปรากฏให้เห็นต้นขาด้านใน (อันอุดมไปด้วยเซลลูไลท์ของแท้...ขอโทษนะ อันนี้มันชัดจริงๆ ไม่ได้ตั้งใจสังเกตขนาดนั้น) ซึ่งคาดว่าอีกนิดหนึ่งคงจะได้ทัศนาเป้ากางเกงตัวน้อยของเธอกันทั่วรถแล้ว


อกอีแป้นแล่นลึกเข้าตึกแขก อกฉันแตกตายแน่ขุ่นแม่ขราาา
(Cr. คำพูดจากเพจ อนุโมทนาจ้ะ)

ขณะที่เรากำลังระทึกอยู่นั้น มีสาวน้อยคนหนึ่งใส่กระโปรงพลีทสั้นเดินมายืนอยู่ตรงหน้า เราเลยอาสาโหนรถเมล์แทนเพราะกระโปรงยาวกว่า เกรงว่ากระโปรงของสาวน้อยนางนั้นมันจะพลิ้ว โชว์ของเหมือนคุณพี่ทรงเอท่านนั้น
แต่ปรากฏว่าพอยืนขึ้นแล้วจะมองไปหาเพื่อนที่อยู่ด้านหลัง ก็เห็นเธอนั่งอยู่ตรงนั้น โอ้โหหหห ยิ่งนั่งกระโปรงยิ่งถกขึ้นมาจะกองอยู่ตรงเอวอยู่แล้วจ้าาาา

บอกตรงๆ ว่าปกติก็รับไม่ได้กับกระโปรงทรงเอคืบเดียวอยู่แล้ว บางทีกระโปรงพลีทสั้นๆ นี่ขึ้นบันไดที ลมพัดทีนี่มองกันระนาว อย่าว่าแต่ผู้ชายเลย ผู้หญิงก็อดไม่ได้ที่จะสังเกตค่ะ
เราว่ามันสวย แต่มันน่าเกลียดไปนะบางที จะสั้นก็ขอให้พอดี แต่อีแบบนี้ก็สั้นป๊ายยยย ฮือออ T_T

มันไม่ใช่แค่เล็ก แต่มันคือโคตรพ่อโคตรแม่เล็ก (หยาบไป ขออภัย แต่มันอารมณ์นี้เลยจริงๆ)

อันนี้ใกล้ตัวขึ้น เกิจากเพื่อนของเจ้าของกระทู้เองค่ะ
วันนั้นเรียนเขียนแบบคอมฯ เพื่อนที่นั่งข้างเราเดินตามมาทีหลัง ทันทีที่เธอนั่งลงก็จะหันไปทักทายด้วย แต่พอหันไปเท่านั้นแหละ สิ่งแรกที่คุยกับเธอก็เปลี่ยนเลย
"ทำไมเสื้อตัวเล็กจัง"
ภาพที่เห็นคือเธอเป็นคนค่อนข้างมีหน้าอกอยู่แล้ว แต่เสื้อตัวเล็ก บาง และรัดจนเห็นเสื้อชั้นในสีแดงเลือดนกลายลูกไม้ และไม่มีเสื้อทับอยู่เลย
ยิ่งไปกว่านั้นคือเธอเดินมาเรียนโดยไร้ซึ่งเสื้อคลุมปิดบังเสื้อบางๆ นั้น นี่แสดงว่าเธอเดินโทงๆ เกือบทั่วมอด้วยสภาพแบบนี้สินะ
"เสื้อของเพื่อนอีกคน มันร้อน เหงื่อออกเยอะ ก็เลยไม่ใส่เสื้อทับกับเสื้อคลุมมา"
คำเดียวที่เราตอบก็คือ "จ้ะ"

อีกเรื่องที่พบเจอเหมือนกัน อันนี้เป็นสาวคณะอื่น รถเมล์แบบเดิมเลยแต่ขากลับ เธอนั่งคนละฝั่งกับเราค่ะ เธอคนนั้นตัวเล็ก ผอม บาง บางแบบหน้าก็บาง หลังก็บาง
สรุปเธอบางทั้งร่างกายและเสื้อผ้าค่ะ

เสื้อของเธอรัดติ้วจนช่องว่างตรงสาบเสื้อที่ติดกระดุมมันปริ เห็นผิวด้านใน เสื้อชั้นใน (อีกแล้ว) อย่างชัดเจน จุดพีคอยู่ตรงที่เธอไม่มีหน้าอก เธอยังจะรัดจะโชว์อาร้ายยยยยยย
เพื่อนเราบอกว่าอยากจะเดินเข้าไปตบบ่าแล้วบอกว่า "พยายามเข้านะ" มาก

เราว่ามันมีสารพัดวิธีจะใส่เสื้อโดยไม่ให้ดูน่าเกลียด ดูโจ๋งครึ่ม ดูจงใจจะโชว์เกินไป แล้วพอเวลามีคนมอง มีผู้ชายมองแล้วยิ้ม หัวเราะ ชี้ชวนกันดูก็ทำมาบ่นมาว่า ทั้งๆ ที่ตัวเองก็ตั้งใจจะโชว์หน้าอก (ซึ่งอาจจะมีและไม่มี) ของตัวเองขนาดนั้น