วันนี้เลิกงานเร็วหมายใจว่าจะกลับไปลัลล้าสักหน่อย...ขึ้นรถเมล์ฟรีสาย502จากอนุสาวรีย์
ตามปกติช่วงห้าโมงกว่าๆรถไม่ได้มีมากมายอะไร รถเมล์ก็ไม่ได้ขับเร็วปาดไปมา ทุกอย่างok กลับบ้านเร็วแบบฟรีๆ
และเมื่อรถเลยซอยราชครูเกือบถึงอารีย์ผู้โดยสารที่นั่งด้านขวา(แบบเบาะเดี่ยว...รวมถึงตัวเรา)
ได้เห็นวินมอไซต์ที่ขับมาข้างรถเมล์ล้มแบบไม่รู้สาเหตุ มอไซต์ล้มทับขาเขาเอง ผู้ชาย(น่าจะทำงานแบงค์)ลงไปช่วยยกรถออก
มอไซต์คันที่ตามมาช่วยลากรถแอบข้างทางเพื่อไม่ให้รถติด คนขับรถเมลล์ลงไปดูอาการ ทุกคนบนรถเมลล์แสดงอาการเป็นห่วงเป็นใย
ทั้งหนุ่มแบงค์ คนขับรถเมลล์เห็นว่าเค้าไม่เป็นไรมากอีกทั้งมีเพือนมอไซต์มาอยู่ก็กำลังจะกลับ
ทันใดนั้นผู้ชายที่รถล้มก็ตะโกน+แสดงสีหน้าที่ดูเจ็บปวดมาก แล้วก็ชี้มาที่รถ502บอกว่าเป็นคนชนทำให้เค้าล้ม
ผู้โดยสารร่วม10คนที่เห็นเหตุการณ์ต่างตะโกนว่าชายผู้นั้นแหละล้มเอง บ้างก็ว่าเมารึเปล่าขับรถมาแล้วล้มเอง
ตำรวจมาเคลียร์แต่ไม่ยักกะถามผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ ผู้โดยสารคนอื่นทะยอยลงไปต่อรถคันอื่น
คุณลุงคนขับรถขึ้นมาขับรถเพื่อชิดเลนซ้ายและบอกว่า"ผมขอเคลียร์แปปนึงนะครับ...ถ้าไม่รีบช่วยอยู่เป็นพยานให้ผมด้วย"
ผู้โดยสารส่วนหนึ่งรอเป็นพยานให้ตำรวจมาสอบถาม....ผ่านไป15นาทีรถพยาบาลมารับคนขี่มอไซต์ไป
ตำรวจไม่คุยกับผู้โดยสารสักคน ผู้โดยสารตะโกนบอกตำรวจว่า"ไม่ถามคนเห็นเลยหรอ คนขับไม่ผิด "
ไม่มีอะไรเกิดขึ้นตำรวจไม่สนใจ คนขับ502ขึ้นมาขอโทษผู้โดยสารที่เลยเวลา ป้ากระเป๋าผู้หญิงขอเบอร์ผู้ที่เห็นเหตุการณ์
เราเดินไปให้เบอร์พร้อมบอกว่า"หนูยอมเสียเวลาเพื่อเป็นพยาน รอตำรวจมาถามแต่ก็ไม่มา"
---ป้ากระเป๋ายกมือไหว้เราและทุกคนที่ทิ้งเบอร้ไว้---สิ่งที่เราติดใจและติดตาคือ"การโกหกของชายขี่มอไซต์"
ทุกคนมีความเห็นใจ ลงไปช่วยเหลือ แต่คุณกลับโกหกเพื่อหาคนมารับผิดชอบกับการกระทำของคุณ
พยานบนรถเค้าเห็นคุณขับและล้มโดยตัวของคุณแล้วคุณยังมาตะโกนว่ารถเมล์
เรามองเหตุการณ์มาตลอดคุณเจ็บเรารู้...แต่คุณacting แบบว่าเจ็บเจียนตาย เราไม่ได้ยินคนขับหรือกระเป๋าด่าว่าคุณเลยสักคำที่คุณปักปรำเค้า
คนเราสมัยนี้ยอมโกหกหน้าด้านๆเพื่อร้องขอความสงสารจากคนอื่นที่ไม่รู้ขนาดนั้นเลยหรอ?
รถ502จึงตกเป็นเป้าสายตาว่าขับห่วย ชนมอไซต์เจ็บ! เรารู้สึกระอากับชายคนนั้นผู้โดยสารคนอื่นสาปส่งกับการโกหก
หรือนี่จะเป็นที่มาของคำว่า"โกหกหน้าตาย"
เราขอชื่นชนความใจเย็นและมารยาทต่อผู้โดยสารของคนขับรถ+กระเป๋า502ในวันนี้นะคะ
ส่วนคนที่โกหกทำผิดแล้วไม่รับผิด..ก็ได้แต่หวังว่า"เค้าคงจะมีบุญพอที่จะรู้สึกว่าการใส่ร้ายคนอื่นมันน่ารังเกียจแค่ไหน?"
เราไม่มีความรู้เรื่องประกันมากว่าหากหาผู้ผิดได้เราจะได้ไม่ต้องจ่ายค่ารักษารึเปล่า? แต่คุณทำอย่างนี้ไม่สำนึกรึคะว่าน่าอายแค่ไหน?
มีลูกจะสอนลูกยังไงหล่ะ ดี ชั่ว ถูก ผิด ไม่มีคนซำ้เดิมเมื่อคุณล้ม แต่คนตะโกนว่าคุณที่คุณโกหก ....ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย สิ่งที่ฆ่าคุณได้คือการโกหกของคุณเอง