เรื่องของกรรมเป็นเรื่องที่ซับซ้อน
พระพุทธเจ้าเองก็ไม่ทรงสอนให้มานั่งคิดถึง
เรื่องของกรรมมากนัก

ยกตัวอย่างเช่น
องคุลีมาลแต่เดิมนั้นองคุลิมาลชื่อว่า อหิงสกะ เป็นบุตรของปุโรหิตของพระเจ้าปเสนทิโกศล เมืองสาวัตถี มารดาของชื่อ มันตานี อหิงสกะได้ไปเรียนวิชาที่เมืองตักกสิลา และสามารถเรียนได้รวดเร็วอีกทั้งยังปรนนิบัติอาจารย์อย่างดี จนเป็นที่รักใคร่ของอาจารย์อย่างมาก เป็นเหตุให้ศิษย์อื่นริษยา จึงยุยงอาจารย์ว่าองคุลิมาลคิดจะทำร้าย อาจารย์จึงคิดจะกำจัดองคุลิมาลเสีย โดยบอกกองคุลิมาลว่า ถ้าจะสำเร็จวิชาต้องฆ่าคนให้ได้หนึ่งพันคนเสียก่อน องคุลิมาลจึงออกเดินทางฆ่าคน แล้วตัดนิ้วหัวแม่มือมาคล้องที่คอเพื่อให้จำได้ว่าฆ่าไปกี่คนแล้ว เหตุนี้เอง อหิงสกะจึงได้รับสมญานามว่า องคุลิมาล จนครบ 999 คน ก็มาพบพระพุทธเจ้า และได้เลื่อมใสในพระพุทธศาสนา ออกบวชเป็นพุทธสาวก

ถ้าถามว่า ทำไมคนบริสุทธิ์พวกนั้น ต้องมารับกรรมเช่นนี้ ???
คำตอบ คือ เพราะคนพวกนั้นคือ คู่เวรคู่กรรมขององคุลีมาลในอดีตชาติมาแล้วนั่นเอง กล่าวคือ

ในอดีตชาตินานมาแล้ว
องคุลีมาลเคยเกิดเป็นวัวกระทิงหนุ่มในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ที่มีนิสัยดุร้าย จนชาวบ้านกลุ่มหนึ่งประมาณพันคน ทนไม่ไหว
ต้องวางแผนกัน จับวัวกระทิงหนุ่มนี้ฆ่าตายเสีย ซึ่งก่อนตายวัวกระทิงหนุ่มนี้ได้ผูกเวรไว้กับชาวบ้านกลุ่มนี้ไว้ ว่า
หากเกิดมาในชาติหน้า ร่วมกันอีก เขาจะฆ่าชาวบ้านกลุ่มนี้ตายบ้าง
เมื่อเวลาผ่านไปเป็นเวลานาน ทั้งวัวกระทิงหนุ่มและชาวบ้านได้กลับมาเกิดร่วมชาติกันอีกครั้ง

กรรมจึงพาให้องคุลีมาล จำต้องฆ่าชาวบ้านที่เคยฆ่าตนเอง ตายไปทีละคน จนเหลือคนสุดท้าย ซึ่งเป็นหนึ่งในชาวบ้านพันคนที่
เคยฆ่าเขาตาย นั่นคือมารดาขององคุลีมาลเอง องคุลีมาลตั้งใจไว้ว่า เช้ามืดนี้ หากเขาเจอใครในป่าข้างหน้า เขาจะฆ่าโดยทันที
เพื่อให้ครบพันคนซะที โดยหารู้ไม่ว่า คนที่ตนจะพบตอนเช้ามืดนั้น คือมารดาขององคุลีมารเอง ที่กำลังเดินทางมาพบองคุลีมาล
ที่ป่าข้างหน้า เพื่อเตือนให้องคุลีมาลเลิกฆ่าคนเสียที

พระพุทธเจ้า ทรงทราบเรื่องนี้ดี เช้ามืดนั้นจึงไปดักรอ องคุลีมาล ก่อนที่มารดาองคุลีมาลจะมาถึง และได้ทรงสั่งสอนองคุลีมาล
จนดวงตาเห็นธรรม ณ ป่านั้นนั่นเอง ซึ่งเหตุผลที่ทรงทำเช่นนั้นเพราะรู้ว่า องคุลีมาลในอดีตเคยสั่งสมบุญกุศลมาเต็มเปี่ยมแล้ว หากครั้งนี้
เขาได้ก่ออนันตริยกรรมขึ้นมาโดยการสังหารมารดาตัวเอง เขาจะต้องรอคอยไปอีกนานกว่าจะมาถึงจุดนี้ได้อีก และทรงรู้ว่าการที่
องคุลีมาลสังหารบุคคลเหล่านี้ เป็นเพราะเคยเป็นคู่กรรมกันมาแต่อดีตชาติแล้ว นั่นเอง

ถ้าถามต่อว่า แล้วกรรมที่องคุลีมาล สังหารบุคคลเหล่านั้น สูญไปได้หรือ
คำตอบคือ กรรมนั้นมิได้สูญไป แต่ไม่สามารถหาองคุลีมาลเจอได้ในวัฏสงสารนี้ได้เจออีกต่อไป
เนื่องจาก องคุลีมารได้หลุดพ้นจาก วัฏสงสารนี้เสียแล้ว กรรมนั้นจึงหาผู้สนองกรรมนั้นไม่พบอีกต่อไป

หากนำมาเปรียบกับเหตุการณ์นี้แล้ว จะเห็นว่า
เด็กคนที่ฆ่า บิดา มารดา และน้องของเขาเอง เสียชีวิต ในอดีตเขาเหล่านั้นมีกรรมร่วมกันมาแน่นอน
แต่กรรมนั้นเป็นอย่างไร มิอาจทราบได้ แต่กรรมนั้นได้ส่งผลในชาตินี้แล้ว ในวันที่เขาขาดสตินั่นเอง

ถ้าถามต่อไปว่า กรรมนี้จะส่งผลเมื่อไหร่ ในชาตินี้เลย หรือชาติหน้า
คำตอบคือ มิอาจทราบได้ แต่หากถึงเวลาอันสมควร กรรมนั้นย่อมต้องตามสนองเขาโดยทันที
อาจจะเป็นชาตินี้ที่ต่อไปเขาจะต้องเจอมรสุมชีวิตต่างๆ ต่อไป หรือ
หลังจากเสียชีวิตแล้ว เขาจะต้องไปชดใช้กรรมใน ภพ อบายภูมิ โดยทันที

น่าเสียดายที่เขาขาดสติจนทำอนันตริกรรมนี้ขึ้นมา ด้วยความขาดสติ
ทั้งๆที่ชีวิตเขาเหมือนจะดีพร้อมอยู่แล้ว เนื่องด้วยบุญกุศลที่เขาเคยสั่งสมมา...