สวัสดีครับ
วันนี้มีเรื่องประทับใจมาเล่า
คือครบกำหนดฉีดวัคซีนกระตุ้น ให้ลูกที่บ้าน (ที่เคยรับมาจากกรุงเทพฯ จากสุนัข หาบ้าน) กับ พันธุ์ เซนต์ฯ ที่ ผบ.ซื้อมาเลี้ยงอีกตัว
ทีนี้ บ้านผมอยู่ ตจว. ที่อำเภอนอกๆ ทางเหนือ ในอำเภอผมไม่มีสัตวแพทย์ จึงต้องขับรถไปอีกอำเภอ ก็ประมาณ 60 กิโล
คุณหมอน่ารักใจดี ที่สุด รักสัตว์มากกกกก จบจาก มช.เพิ่งมาเปิดได้ไม่นาน
ถึงหน้าคลีนิค ก็เจอลูกหมาบ้านๆ นอนล่ามตากแดด ผอมเกร็งเชียว น่ากลัวปนน่าสงสาร
พอเดินเข้าไปที่บ้าน ที่เปิดหน้าบ้านเป็นคลีนิคด้วย
คุณหมอ มาสอบถามต้อนรับ พร้อมบอกให้รอก่อนกำลังจะเสร็จแล้ว ...
พอเสร็จออกมา ก็เจอ ลุงคนนึง เป็นชาวบ้านธรรมดา .. กับหมาตัวเล็กๆ ผอม ดูขี้โรค และมีรอยเห็บหมัดเยอะ ..
ได้ความว่า หมาที่หน้าบ้านก็ของคุณลุงด้วย
ผม.. ทำไมให้หมานอนตากแดด ล่ะครับคุณลุง (ผมถามเพราะสงสัย)
ลุง.. มันป่วยน่ะ ไม่สบายมันเลยนอนตากแดดให้ร่างกายอบอุ่น
ผมก็เฉยๆ รอคุณหมอคุยกับลุงเรื่อง ยา ต่อไป ผมกับแฟนก็สังเกต ว่าหมาคุณลุง มีเห็บหมัดเยอะนะ ตามตัวตามขาเยอะเชียว ลุงก็เลยบอกว่า มันนอนกับพื้นดิน ก็เลยเห็บเยอะ แฟนผมก็บอกว่า น่าจะเอายาไปราดแถวๆที่เค้านอนเพื่อ กำจัดเห็บหมัดเนอะ แล้วพอมันโตหน่อยก็ฉีดยาได้แล้ว
คิดค่ารักษา ค่ายา ทั้งหมด ของคุณลุง 400 กว่าบาท
คุณลุงควักจ่ายอย่างไม่ได้รู้สึกเสียดายเลย ... **** ผมรู้สึกดีที่ 1
จึงได้รู้ว่า ตัวนึงชื่อ "ขาว" อีกตัว ชื่อ "จ่อย" ฮ่าๆๆ ขำ คุณลุงอุ้ม เจ้า จ่อย ลงถุงปุ๋ยที่ดัดแปลงเป็นย่าม อย่างถนุถนอน พลางบอกว่า ไปกลับบ้านกัน แม้ไม่ได้เรียกหมาว่าลูกเหมือนผม แต่ผมรู้สึกได้ว่าเค้ารักมัน
ผมอุ้มลูกผมเข้าไปหาหมอ หมอบอกว่า บ้านเค้าอยู่ บ้านแม่ปาน โหยย ขับมอไซค์ เก่าๆ ใครอยู่ระแวกนี้ จะทราบ มันเป็นทางคดเคี้ยวเปลี่ยว เกือบๆ 10 กิโลนะ... แล้วไฮไลด์ คือ เค้าพามา 3 วันติดกันแล้ว... **** ผมอึ้ง
จนผมอดไม่ได้ที่จะนำเรื่องราวนี้มาฝาก...
คนต่างจังหวัด แม้ส่วนใหญ่จะไม่ได้เลี้ยงเป็นลูก เป็นคุณหนู เลี้ยงให้สวยงาม ไว้โชว์ .. ให้กินข้าว ก็พวกเศษอาหารเหลือๆ ก้างปลา แกงเผ็ดๆ ฯลฯ มีหน้าที่ ใช้งานเฝ้าบ้าน เรียกขึ้นรถไถ รถอีแต๊ก ไปไร่ไปสวน แม้ที่อยู่จะลำบาก กินเศษอาหารกับดิน แต่หมา ก็รักเค้า ผู้เป็นเจ้านาย ยอมมอบชีวิตให้ เพียงเพราะ มีงูอยู่ในบ้านในสวน เค้าอยู่กันอย่างมีความสุข หมารักเค้าหมดหัวใจ
ส่วนคน ผมไม่เคยเห็นหมาจรจัด ไม่มีที่อยู่ที่นี่นะ หมาที่นี่มีเจ้าของทุกคน ทุกคนรักหมาของตัวเอง และดูแลมันอย่างดี ไม่เคยเอาไปทิ้งไปขว้าง (หรือมี แต่ผมไม่รู้) มันเป็นความสุขแบบ ชาวบ้าน ชนบท จริงๆ..
วันนี้คุณรักและดูแล ลูกๆ ของคุณดีพอรึยังครับ
แม้แต่ชาวบ้าน..ชาวไร่..ชาวนา ยังรักหมาของเค้า แล้วคุณล่ะ เลี้ยงหมาคุณดีพอรึยัง
วันนี้มีเรื่องประทับใจมาเล่า
คือครบกำหนดฉีดวัคซีนกระตุ้น ให้ลูกที่บ้าน (ที่เคยรับมาจากกรุงเทพฯ จากสุนัข หาบ้าน) กับ พันธุ์ เซนต์ฯ ที่ ผบ.ซื้อมาเลี้ยงอีกตัว
ทีนี้ บ้านผมอยู่ ตจว. ที่อำเภอนอกๆ ทางเหนือ ในอำเภอผมไม่มีสัตวแพทย์ จึงต้องขับรถไปอีกอำเภอ ก็ประมาณ 60 กิโล
คุณหมอน่ารักใจดี ที่สุด รักสัตว์มากกกกก จบจาก มช.เพิ่งมาเปิดได้ไม่นาน
ถึงหน้าคลีนิค ก็เจอลูกหมาบ้านๆ นอนล่ามตากแดด ผอมเกร็งเชียว น่ากลัวปนน่าสงสาร
พอเดินเข้าไปที่บ้าน ที่เปิดหน้าบ้านเป็นคลีนิคด้วย
คุณหมอ มาสอบถามต้อนรับ พร้อมบอกให้รอก่อนกำลังจะเสร็จแล้ว ...
พอเสร็จออกมา ก็เจอ ลุงคนนึง เป็นชาวบ้านธรรมดา .. กับหมาตัวเล็กๆ ผอม ดูขี้โรค และมีรอยเห็บหมัดเยอะ ..
ได้ความว่า หมาที่หน้าบ้านก็ของคุณลุงด้วย
ผม.. ทำไมให้หมานอนตากแดด ล่ะครับคุณลุง (ผมถามเพราะสงสัย)
ลุง.. มันป่วยน่ะ ไม่สบายมันเลยนอนตากแดดให้ร่างกายอบอุ่น
ผมก็เฉยๆ รอคุณหมอคุยกับลุงเรื่อง ยา ต่อไป ผมกับแฟนก็สังเกต ว่าหมาคุณลุง มีเห็บหมัดเยอะนะ ตามตัวตามขาเยอะเชียว ลุงก็เลยบอกว่า มันนอนกับพื้นดิน ก็เลยเห็บเยอะ แฟนผมก็บอกว่า น่าจะเอายาไปราดแถวๆที่เค้านอนเพื่อ กำจัดเห็บหมัดเนอะ แล้วพอมันโตหน่อยก็ฉีดยาได้แล้ว
คิดค่ารักษา ค่ายา ทั้งหมด ของคุณลุง 400 กว่าบาท
คุณลุงควักจ่ายอย่างไม่ได้รู้สึกเสียดายเลย ... **** ผมรู้สึกดีที่ 1
จึงได้รู้ว่า ตัวนึงชื่อ "ขาว" อีกตัว ชื่อ "จ่อย" ฮ่าๆๆ ขำ คุณลุงอุ้ม เจ้า จ่อย ลงถุงปุ๋ยที่ดัดแปลงเป็นย่าม อย่างถนุถนอน พลางบอกว่า ไปกลับบ้านกัน แม้ไม่ได้เรียกหมาว่าลูกเหมือนผม แต่ผมรู้สึกได้ว่าเค้ารักมัน
ผมอุ้มลูกผมเข้าไปหาหมอ หมอบอกว่า บ้านเค้าอยู่ บ้านแม่ปาน โหยย ขับมอไซค์ เก่าๆ ใครอยู่ระแวกนี้ จะทราบ มันเป็นทางคดเคี้ยวเปลี่ยว เกือบๆ 10 กิโลนะ... แล้วไฮไลด์ คือ เค้าพามา 3 วันติดกันแล้ว... **** ผมอึ้ง
จนผมอดไม่ได้ที่จะนำเรื่องราวนี้มาฝาก...
คนต่างจังหวัด แม้ส่วนใหญ่จะไม่ได้เลี้ยงเป็นลูก เป็นคุณหนู เลี้ยงให้สวยงาม ไว้โชว์ .. ให้กินข้าว ก็พวกเศษอาหารเหลือๆ ก้างปลา แกงเผ็ดๆ ฯลฯ มีหน้าที่ ใช้งานเฝ้าบ้าน เรียกขึ้นรถไถ รถอีแต๊ก ไปไร่ไปสวน แม้ที่อยู่จะลำบาก กินเศษอาหารกับดิน แต่หมา ก็รักเค้า ผู้เป็นเจ้านาย ยอมมอบชีวิตให้ เพียงเพราะ มีงูอยู่ในบ้านในสวน เค้าอยู่กันอย่างมีความสุข หมารักเค้าหมดหัวใจ
ส่วนคน ผมไม่เคยเห็นหมาจรจัด ไม่มีที่อยู่ที่นี่นะ หมาที่นี่มีเจ้าของทุกคน ทุกคนรักหมาของตัวเอง และดูแลมันอย่างดี ไม่เคยเอาไปทิ้งไปขว้าง (หรือมี แต่ผมไม่รู้) มันเป็นความสุขแบบ ชาวบ้าน ชนบท จริงๆ..
วันนี้คุณรักและดูแล ลูกๆ ของคุณดีพอรึยังครับ